 |
| De tocht voerde vervolgens door de wateren van Sneek |
Afijn.... na het bezoekje aan de plaatselijke supermarkt werd het hoog tijd om naar de jachthaven te gaan, alwaar wij voor de 1e keer het piratenschip van Gerben "Foxy Foxtrot" Schepers mochten aanschouwen. De entourage rondom de haven deed ons ernstig vermoeden dat Willem-Alexander Claus George Ferdinand, Koning der Nederlanden, Prins van Oranje-Nassau, Jonkheer van Amsberg wel eens een buurman van Gerben in de haven kon zijn.
Bij het oprijden van de haven werd Gerben vriendelijk door zwaar bewapende havenmeesters begroet. Vanuit het niets schudde Gerben een van zijn zo vele grapjes dit weekend uit zijn mouw. Met opwonden stem riep hij: "Potverdikkeme.... ze hebben mijn piratenschip op de wal laten staan ! Ik heb nog zo gezegd dat 'ie dit weekend te water gelaten moest worden !!!". Vervolgens wees hij in de richting van een oud, aftands en kleurloos schip op de kade, genaamd "Unsinkable II".
Peter Roedema en ik keken elkaar aan en wisten niet zo heel goed hoe we hierop moesten reageren: "uhhh ja... uhhh anders.... mooi.... verrassend... leuk !!". Lachend om zijn eigen grapje wees Gerben vervolgens naar een andere sloep dat in een verborgen hoekje van de haven lag: "Mag ik jullie dan nu voorstellen aan mijn M.S. "Westlander"....mijn trots.... mijn passie.... ons verblijf voor de komende dagen". Een mooie zwarte boot met een witte stuurhut en een rode bies langs de rand.
Wat een fantastische boot.... werkelijk van alle moderne technische snufjes voorzien. Van een uitschuifbare telescoop voor het geval dat we zouden zinken tot een alarm op de koelkast dat begint te piepen wanneer het bier op is en voor mensen met een oog voor detail: vlaggetjes over de gehele lengte van het schip voor de gezellige en warme uitstraling !! Op de achterkant van de Westlander wapperde vol trots een Nederlandse vlag.
Voordat wij aan boord zouden gaan werden Peter en ik gewezen op een aantal regels:
1. Schoenen uit
3. Toiletteren tijdens de nachtelijke uren doe je niet aan boord, maar over de reling
4. Na 24.00 uur absolute stilte
5. De kapitein heeft altijd gelijk
Regels en voorwaarden waar wij ons wel in konden vinden. Na een korte rondleiding en het aanhoren van de "do's and dont's" vertrokken wij naar het idyllisch gelegen Sneek.
Eenmaal op het Prinses Margrietkanaal vroeg Peter schoorvoetend aan Gerben: "Ik durf het bijna niet te vragen, maar zou ik heel misschien een klein stukje mogen varen ? Al van kinds af aan droom ik namelijk iedere nacht dat ik achter het roer sta van een schip zoals deze." Gerben had het zichtbaar moeilijk om de controle van zijn schip aan Peter over te dragen, echter een jongensdroom moet altijd in vervulling gaan. Ik heb Peter nog nooit zóóóó trots gezien. Met 1 hand aan het roer, laveerde Peter van links naar rechts en groette iedere watersporter met een ouderwetse kapiteinsgroet.
Vlakbij Sneek doemde plotseling een brug op. Een man begon vanuit een hokje met heftige armgebaren naar Peter te zwaaien. Gerben nam het roer snel over, waarna Peter zich naar de boeg van het schip spoedde. De man in het hokje wierp vervolgens met een vriendelijke lach op zijn gezicht een houten klomp op het dek. Peter was hier echter totaal niet van gediend, raapte de houten klomp op en smeet deze opzettelijk en met volle kracht terug naar het hoofd van de man in het hokje. Het schijnt dat niet veel later een ambulance ter plekke is gekomen om de man aan zijn verwondingen te helpen. Sinds Peter de sport "Krav Maga" beoefend kent hij zijn eigen krachten niet en kan hij nog wel eens vreemd reageren. Niet veel later werd ons door Gerben duidelijk gemaakt dat de houten klomp in de scheepvaart gebruikt wordt om bruggeld te innen. Hoe kunnen wij Achterhoekers dat nou weten?
De tocht voerde vervolgens door de wateren van Sneek. Toegejuicht en aangemoedigd door honderden belangstellenden en fans op de wal, bracht Gerben zijn schip behendig naar een mooie ligplaats in afwachting van de komst van Eddy Rensing. Het duurde dan ook niet lang tot de tarwesmoothies en zakken chips op tafel kwamen te liggen. Eddy liet weten dat hij op 15 minuten afstand van Sneek reed.
Zoals een goede vriend betaamt loodste Gerben onze Eddy naar onze ligplaats. Eddy, een vriendelijke man van goed vertrouwen, had echter niet in de gaten dat Gerben een geintje wilde flikken. Eddy liep op een afstand van 10 meter langs de boot van Gerben en zag deze simpelweg niet liggen. Na 10 minuten rondlopen besloot Eddy toch maar eens telefonisch contact met Gerben te zoeken: "Waar zijn jullie ??". Eddy stond op dat moment op slechts 5 meter afstand van onze boot. Gerben: "Zie je een rode vuurtoren ? (deze stond aan de andere kant van het kanaal) en een boot met blauwe onderkant... Eddy: "ja... die zie ik.... shit... ik sta aan de verkeerde kant.... ik kom eraan !!". Eddy rende terug naar zijn auto en reed met piepende banden weg.
Ondertussen lagen Gerben, Peter en ik met pijn in onze buiken van het lachen op de vloer van de boot. Eddy... de blinde.... meldde zich na een rondje om Sneek 15 minuten later bij de vuurtoren aan de andere kant van het kanaal. Tot Eddy's grote verbazing bleek dat er niemand op de boot met blauwe onderkant aanwezig was. Hij was genoodzaakt opnieuw te bellen: "Hallo ?? Waar zijn jullie ? Op de boot bij de vuurtoren is niemand". Gerben: "Waar sta je dan ? Toch niet aan de kant van de vuurtoren ??" Tegelijkertijd staken 3 hoofden vanuit de stuurhut van de boot van Gerben omhoog.... bij het zien van onze gezichten klonk het luid, duidelijk en op niet misverstane wijze: "stelletje klootzakken !!!". De toon voor de rest van de avond en nacht was gezet.........
Hoe het verder ging ? Dat kunt u lezen in hoofdstuk 3: "De Walrus , De poort van Cleef en Club 1841". Klik hier om deel 1 nog eens terug te lezen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten