Verslag van de 3e Triatlon in Bredevoort

Cindy Brusse

Op zondag 17 juni stond de kwart triatlon van Aalten op het programma. Na 3 triatlons de afgelopen maand, die terleurstellend verliepen zou het leuk zijn als deze wel naar wens zou gaan. Om even terug te gaan: bij de kwart van Woerden kon ik de sportdrank op de fiets niet binnenhouden, wat uiteindelijk bij het lopen opbrak: de laatste 5 km van de 10 waren een hel als gevolg van vochttekort. In Almere bleken 3 korte triatlons met steeds 10 minuten rust en 7 wissels niet mijn ding en in Amsterdam bleek ik al mijn triatlon spullen te hebben meegenomen, maar mijn hersenen thuis te hebben gelaten. Dat laatste was nou juist nodig om slim te fietsen, nodig als je niet de sterkste fietser in een groep bent. Een slecht fietsonderdeel en dito looponderdeel waren het gevolg.

Voor de kwart van Aalten had ik 2 doelen: een sneller fietsonderdeel dan vorig jaar en een snellere eindtijd. De afgelopen week had ik mijn snelheid tijdens een tijdrit op woensdag van WTC Dinxperlo kunnen testen. Een gemiddelde van 36.17km/u over 14.8 km stemde me tevreden. Na goed geslapen te hebben stond ik op, keek uit het raam en dacht: oei wat een wind staat er!! Veel wind betekend een lagere gemiddelde snelheid op de fiets en daarmee stonden beide doelen meteen op losse schroeven. Jammer!

Om 10.20 ging het startschot voor 1 km zwemmen. Het eerste stuk naar de boei voelde vermoeiend. In dat deel loopt de hartslag op en is het zoeken naar de juiste snelheid. Ik bedacht me dat ik nu 2 rondjes moest zwemmen en over 2 weken in Holten zal het wel 1.5x zo ver zal zijn (1500m) Pfff...ik moet er nog even niet aan denken. Richting de boei van 500m merk ik dat ik het tempo goed vast kan houden, zwem de 1e rode badmuts voorbij (individuele man kwart) en lig ik (met witte badmuts) een paar meter achter een gele badmuts (man van een trio). Mijn positie hou ik in de 2e ronde vast en na 1060m bereik ik achter de gele badmuts als eerste individuele deelnemer van de kwart ook voor alle mannen de kant, hoe gaaf is dat! Ik snel me naar mijn fiets, wissel vlot en na aanmoediging van Nieke Baars ga ik pad voor 4 rondes fietsen. Het begint met een paar honderd meter bult op over de Kloosterdijk en vervolgens een mooi parcours, maar door de stevige wind en 13 bochten per ronde van 10.5km ook heel uitdagend. Bij de doorkomst van de 1e ronde is het schrikken: 33 sec langzamer dan vorig jaar! Tja, die wind hè. Meer als je best kun je nu niet doen, dus doortrappen maar. De 2e en 3e ronde gaan soepeler en ik geef slechts 6 en 8 sec toe op vorig jaar. De 4e ronde hou ik power en ben zo waar in deze ronde 12 sec sneller dan vorig jaar. Zou het aan mijn nieuwe sportvoeding liggen? Voor het eerst doe ik nu een wedstrijd met de NutriKerosine en NutriBenzine besteld bij mijn ecoach Eric van der Linden.

Na 42 km ga ik als 1e dame de wisselzone in en begin aan de 10km lopen. Het zijn 4 rondes van 2.5 km om de Slingeplas. Ik hoop er het beste van, maar heb er een zwaar hoofd in, aangezien ik nog geen wedstrijd lekker en goed heb gelopen sinds het uitstappen bij de halve marathon van Enschede eind maart. Op 3/4 van de eerste ronde kijk ik, na het stuk met flinke tegenwind te hebben gehad, om en zie daar de 2e dame. Het blijkt Meryl Burger te zijn van de bekende triatlonvereniging Hellas uit Utrecht. Ook zij deed 2 weken geleden mee aan de eredivisiewedstrijd en Amsterdam en eindigde daar voor mij. Ik schat in dat het nu ongeveer 12 sec scheelt tussen ons. Meteen is daar de gedachte dat ik deze wedstrijd dit jaar niet zal gaan winnen. Ze zal het gat gaan dichtlopen. Het enige dat ik kan doen is zo goed mogelijk door proberen te lopen. 

Bij de doorkomst na de 1e ronde zien we elkaar op het stukje heen en weer parcours. Ik hou de gang erin en kom Luuk te Brake tegen die in een Trio-team meedoet. We wisselen wat woorden uit, blijven een paar honderd meter naast elkaar lopen en bij het stuk tegenwind duik ik achter zijn brede rug. Ik heb zowaar een lekker looptempo en ervaar nog geen zere spieren en ook nog geen krampverschijnselen. Vanaf de verzorgingspost op 3/4 e van de ronde loopt Luuk van me weg. In de verte zie ik Rudi Meinen van het triovoorzittersteam lopen. Het gat wat ik met hem heb is niet veel groter geworden tov de 1e ronde. Langzaam begin ik me te realiseren dat het lopen tot nu toe vandaag erg goed gaat. Bij de doorkomst na 2 rondes zie ik dat mijn voorsprong tov de 2e dame gegroeid is! Ik ben verbaasd en blij en ben voornemens het tempo niet te laten zakken. Nu maar hopen dat de gebruikelijke krampen in de benen vandaag niet gaan ontstaan in het 2e deel van de 10km. Ik blijf lekker lopen en na 3 rondes is de voorsprong weer wat verder toegenomen naar ik schat 35 sec. Nu proberen soepel zo door te gaan! En dat lukt. Er is geen verval in snelheid en na 2.16.01 kom ik over de finish. Een verbetering van 1 min 12 sec tov vorig jaar! Nu enkele dagen later ben ik nog steeds blij. Het is superfijn als maanden training zich uiteindelijk uitbetalen in een goede wedstrijd!