maandag 18 juni 2018

Bleumink traint in verschillende landen

Lekker genieten van de rust en de omgeving en wat kortere trainingen 

Mijn zomervakantie zit er al weer op. Deze keer een mooie autorondreis met het gezin gemaakt. Overdag rondrijden en van alles bekijken en ’s avonds overnachten in een hotelletje. Uiteraard gingen de sportspullen ook mee, er is immers geen betere manier om onbekend gebied te ervaren dan (hard)lopend. Deze keer had ik niet zulke grote trainingsplannen, ik had namelijk al een paar weken last van PHPD (pijntje hier, pijntje daar). Wat  looprust in de vakantie zou dus misschien best goed zijn. Lekker genieten van de rust en de omgeving en wat kortere trainingen stond er dus in mijn planning.

Na een eerste overnachting in Dachau kwamen we aan in Umag, in het noorden van Kroatië aan de kust. Met een temperatuur van een graad of dertig leek het me een goed idee om maar vroeg op te staan en een mooi duurloopje te doen in plaats van in de middag of avond. Na een stukje langs de haven en het oude stadscentrum trok ik het binnenland in. Met hulp van mijn handheld GPS kon ik de kleine paadjes volgen zonder te verdwalen. Het was een mooie omgeving, met verrassend rode aarde.  Vrij vlak gebied, dus veel kleinschalige landbouw met een grote diversiteit aan producten die geteeld werden. De zon deed goed zijn best en het zweet gutste al snel van mijn hoofd. Ik was blij dat ik ruim water meegenomen had in mijn trailvest. De boeren konden ook wel een beetje regen gebruiken volgens mij (maar dat kwam ’s avonds en de volgende dag helemaal goed met een enorm buienfront waaruit een flinke bak water viel). Na een kleine 15 km was ik weer bij het hotel, mooi op tijd voor het ontbijtbuffet.

Na een paar dagen relaxen aan de Kroatische kust gingen we via een geweldige toeristische route naar Plitvice Jezera, de meren en watervallen daar zijn wereldberoemd. Hier had ik gedacht ’s avonds nog even een rondje om één van de meren te rennen, maar de ticket office zat al dicht. Op mijn laptop zag ik echter een mooi stippellijntje door het bos aan de overkant van de weg dat wel open was voor toegang. Het bleek een bestaande uitgepijlde hiking route te zijn, maar niet veel gebruikt. Een prachtig smal trailtje voerde door een oeroud bosgebied. Vinnige klimmetjes en een overwoekerd pad met stenen en wortels maakte de route tot een flinke technische uitdaging.

Ik genoot met volle teugen, maar had wel afgesproken om redelijk op tijd voor het eten terug te zijn. Even een berichtje sturen dat het een kwartiertje later zou worden dan maar. De tweede helft was beter begaanbaar en voornamelijk downhill, even lekker op snelheid afdalen dus. Vol concentratie en gaan, alleen maar kijken naar waar je je voeten neer kunt zetten en vooral niet kijken naar de dingen waarover je kunt vallen. Geen mens in het bos gezien, alleen vogels gehoord en een heleboel insecten. Prachtig rondje van 10 km (met 350 hoogtemeters). Mijn herstelbiertje was zeker verdiend voor die avond.

De volgende dag stond in het teken van de Plitvice meren en watervallen. Een echte aanrader voor iedere natuurliefhebber. De meren hebben hele mooie kleuren en de ene waterval na de andere waterval  stort zich naar beneden. Sommige een klein stukje en andere zijn metershoog. We zouden wandelen afwisselen met stukjes met een toeristentreintje, maar het ene treintje liep nog niet zo vroeg in het seizoen. Dat zorgde er voor de de te lopen afstand van 9 km naar 12 steeg. Een lekker flesje fris en een kipburger ging er daarna wel in.

Het tweede treintje zou ons naar het verste punt van het tweede grote meer brengen waarna we terug zouden lopen. Na vijf minuten sloegen de remmen van het treintje vast in de afdaling en de chauffeur kreeg er geen beweging meer in. Lopen maar weer dus. Het was een onwaarschijnlijk mooie route en we hadden het echt niet willen missen, maar toen we eindelijk weer terug in het hotel waren hadden we in plaats van de oorspronkelijk bedachte 9 km maar liefst 20 km gelopen. De behoefte aan een extra trainingsrondje was daarmee ook wel over…

De volgende dag ging de reis verder naar Bohinjska Bistrica in het Triglav Nationaal Park in Slovenië. Weer een dagje rijden door een mooie omgeving, heerlijk weer. Vakantiegevoel op zijn best. Vanuit het hotel keken we uit op een berghelling met wat kleine skipistes. Mooi om even naar boven te lopen. Met dank aan de gratis Open Topo Maps voor mijn Garmin GPS kon ik de kaart van Kroatië verwisselen voor die van Slovenië en op weg gaan. Eenmaal uit het dorp bleek de enige route te bestaan uit een klein asfaltweggetje dat alleen geschikt was voor voertuigen met vierwielaandrijving. Het hardlopen ging meteen over met een hellingspercentage van 15 tot 20% en een temperatuur van bijna 30 graden.

Na een flinke hike kwam ik aan bij de skipiste en wilde ik recht omhoog. De boer die aan het hooien was zwaaide vriendelijk en ik ging voortvarend omhoog door de wei. Na een kwartiertje hield het stuk op waar de boer gemaaid had en begon een kruiden weide waar doctor Vogel blij mee zou zijn. Ik liep me helemaal vast in allerlei planten die tot kruishoogte kwamen. Ondertussen kwamen er ook donderwolken over de berg heen. Tijd voor een strategische terugtocht… Recht over de skipiste weer helemaal naar beneden, tot vlak bij het dorp duurde maar een derde van de tijd die ik nodig had gehad om boven te komen. Ruim zes kilometer, maar wel 270 koogtemeters op de teller.

In Cortina (Italië) was ik een paar jaar geleden al eens eerder voor een wedstrijd. Een mooie gelegenheid om weer even wat herinneringen op te halen tijdens een trainingsrondje. Helaas was het zicht de hele dag al slecht door regenbuien, maar ’s avonds klaarde het wat op. Na een flinke klim door het bos kwam ik op een plek waar het zicht op de toppen  mooi was. De Dolomieten op zijn best. Weer een kort rondje, bijna 7 km deze keer, met 360 hoogtemeters. En de terugweg steil langs het onderhoudspad van de kabelbaan naar beneden, dus flink stijve spieren de volgende dag.

Het laatste trainingsloopje tijdens onze reis liep ik in Ruggell (Liechtenstein). Het had de hele dag geregend, maar ’s avonds klaarde het net op tijd op.  Een heuvelruggetje vergelijkbaar met de Lochemse Berg lag op korte afstand van het hotel  en werd dus mijn doel van de dag. Het bleek inderdaad een mooie heuvel te zijn, maar wel iets hoger dan ik dacht. Des te meer plezier dus, maar mijn benen begonnen wat tegen te sputteren. Rustig aan doen dus maar.

Prachtige oude bossen met veel wild. Reeën, roofvogels, ooievaars, van alles zag ik op mijn tripje. Mijn route voerde langs  wat eeuwenoude resten van een versterkte vesting en oude boerderijen. Mooi om ook wat cultuur mee te pakken tijdens een loopje. Bijna 14 km met 360 hoogtemeters deze keer.

Toch weer mooi een aantal landen toegevoegd aan het lijstje met landen waar ik ooit gelopen heb. Niet dat ik echt een lijstje heb wat ik af wil werken, maar het is wel een leuk idee. Een heleboel nieuwe indrukken opgedaan en genoten van de vele uitzichten en het natuurschoon onderweg. Naast het lopen uiteraard ook nog een heleboel andere leuke dingen gedaan. Naar een spectaculair waterglijbanenpark geweest, voor het eerst wezen suppen, prachtige grotten bekeken in Slovenië. Gewoon een mooie vakantie gehad dus.  Van mijn klachtjes had ik minder last dan ik gedacht had tijdens het lopen, dat is mooi natuurlijk. Hopen dat ik weer op kan bouwen naar een mooie wedstrijd binnenkort.

Andre Bleumink

Geen opmerkingen: