Vorden 34e Achtkastelenloop - 30 km - 2:55:15 uur - 32e plaats M55

De 30 kilometer zitten er weer op

Gek genoeg was mijn laatste officiële wedstrijd vorig jaar op 1 maart de 30 kilometer van de Achtkastelenloop in Vorden. In een tijd van 2:53,01 uur kwam ik over de finish. Ook toen was ik aan het trainen voor de Marathon van Rotterdam. Inmiddels zijn we ruim anderhalf jaar verder en ben ik er nog steeds voor aan het trainen! De groep die in Rotterdam gaat lopen is inmiddels bijna gehalveerd, door blessures, een zwangerschap, medisch advies of motivatieproblemen maar ik wil het nog één keer proberen.

In de tussenliggende periode heb ik verschillende virtuele wedstrijdjes gelopen. Ook aan 'Aprils prachtige prijzenloop', prima opgezet en georganiseerd door neef Rinke, was ik één van de deelnemers. Wat mij toen opviel was dat ik het moeilijk vindt om alleen op een mooi tempo te kunnen lopen en de kilometers lijken voor mijn gevoel ook langer! De trainingen verliepen verder zonder blessures, al gaat het allemaal een stukje rustiger dan enkele jaren geleden. Ik kan me er gelukkig goed bij neerleggen.

Na een ritje van ongeveer een half uur met Wim, Arja en gastloper Tom kwamen we mooi op tijd in Vorden aan. De warming-up heb ik er maar bij laten zitten en ik ben fijn op een stoeltje in de schaduw gaan zitten om alles eens rustig te bekijken. Mijn doel was om ongeveer rond de 3 uur te eindigen, dan houdt ik in ieder geval er nog wat achter me. De start was om 12.15 uur en daar maakte ik me voorafgaand aan de wedstrijd wel wat zorgen over. Je loopt bijna op het heetst van de dag en was ik liever 's morgens om 10.00 uur al van start gegaan. Achteraf viel het gelukkig mee en was het prima loopweer.

In de eerste kilometer kwamen de pacers van de 5.45 min per kilometer me voorbij en heb ik nog even de gedachte gehad om met hun mee te gaan. Gelukkig ben ik mijn eigen tempo blijven lopen en kom ik de eerste 10 kilometer door in bijna 58 minuten. Het loopt nog lekker en ik loop bij Arja en Andre in de buurt. Laatstgenoemde besluit om wat te versnellen en hij loopt erg gemakkelijk bij ons weg. Bijna op de helft moet Arja een sanitaire stop en loop ik alleen verder. Over kilometer 10 naar 20 doe ik ruim 58 minuten en het loopt nog steeds goed.

Grote stukken van het parcours ken ik nog weer van vorig jaar en na een kilometer of 25 ga ik zelfs nog atleten aan het inhalen. Zo heel moeilijk was dit ook niet omdat ze aan het wandelen waren, waarschijnlijk iets te snel gestart of niet genoeg kilometers in de benen. Als ik het dorp Vorden weer inloop is bij mij het beste er ook wel vanaf en ook de laatste 10 kilometers gaan weer in ruim 58 minuten. Mooi constant gelopen en met een tevreden, voldaan en moe gevoel ga ik over de finish. Als ik blessurevrij blijf hoop ik in Rotterdam rond de 4.15 uur te kunnen gaan finishen, we zullen het zien!

Geweldige prestatie Mirjam Lammers op hele triatlon van Almere

Binnen 12 uur komt Mirjam over de finish!

Raceverslag Hele triathlon Challenge Almere – Amsterdam - 12 september 2021

Om 05:00 uur gaat de wekker. Ik spring uit bed. Eindelijk het is raceday! Jeroen en Isa zijn ook al wakker. Ik ga ontbijten en daarna plakt Jeroen de tattoos op mijn onderarmen en een op mijn kuit. Ik pak mijn spullen en we gaan vanuit ons huisje in Biddinghuizen naar Almere. Dochter Isa en hond Dex gaan ook mee. In Almere aangekomen is er eerst nog een controle of de tattoos goed geplakt zijn, de enkelband om is en of ik mijn Nederlandse trisuit wel aan heb. Ik doe namelijk via de triathlonbond met het WK in mijn agegroup mee. Dan mag ik naar mijn fiets. Ik plaats de bidons en check nog even goed in welke rij de fiets staat. Het is druk met atleten en zo in de schemer heerst er een magische sfeer. Snel ga ik nog even de wisseltent is om mijn tassen te checken en om mijn voeding voor het hardlopen in de runbag te doen.

De start

Langzaam loopt het startvak voor de dames vol. Om 08:00 uur wordt er gestart met een rolling start. Elke 10 seconden starten dan 4 deelnemers. Dat is fijn want hierdoor geen gevecht in het water. En dan ineens een paar minuten over acht is het mijn beurt. Het gaat nu echt gebeuren!

3,8 km zwemmen

Zwemmen is niet mijn sterkste onderdeel. Maar het is wel lang, 3,8 km, verdeeld over 2 rondes. Ik probeer lekker in mijn slag te komen en goed te navigeren. Het zou zonde zijn om teveel meters te zwemmen. Dit lukt aardig. Aan het einde van de eerste ronde gaat het door de golfslag lastig. Maar voor dat ik het weet zit ik in de tweede ronde. Ik blijf gewoon rustig doorzwemmen en dan aan het eind van de tweede ronde mag ik naar de finish. Maar wat duurt het lang. Ook hier weer last van die golfslag. En dan eindelijk ben ik er. Binnen 1:30 uur. Dat is voor mij een prima tijd. Ik klim het water uit, ren over de registratiemat en zoek mijn tassen in de wisseltent.

Wissel 1

Zo snel mogelijk probeer ik mijn wetsuit uit te doen en trek mijn sokken en fietsschoenen aan. Doe mijn helm en zonnebril op en mijn startnummerband om. Daarna ren ik naar mijn fiets, dat is nog best een eind. Ik pak mijn fiets en ren naar het startpunt van het fietsen. Pas over de registratiebalk mag er gefietst worden.

180 km fietsen

Als ik op de fiets zit denk ik YES het zwemmen zit er op en nu ga ik lekker 6 uur fietsen. Het eerste stuk gaat over het fietspad, daarna langs het Gooimeer en nog een heen en weertje om uiteindelijk aan de 180 km te komen. De eerste 20 km kom ik er maar moeilijk in. Mijn hartslag is te hoog en ik kan niet mijn ritme vinden.

Totdat ik op de dijk bij het IJsselmeer ben. Hier gaat het lekker, de wind mee en ik kom tot rust. Ook de hartslag zit nu in de gewenste zone. Ik kijk om mij heen en geniet van het fietsen. Het is mistig en de Oostvaarder Plassen hebben daardoor iets magisch. Ik hou mij netjes aan het voedingsplan; elke 20 minuten een slok gel en af en toe een halve reep. Ik word ingehaald door andere deelnemers en soms haal ik zelf iemand in.

Voordat ik het weet zit de eerste 45 km er op en fiets ik via de Polder weer terug naar Almere. Oei hier merk ik wel meer van de wind. Gewoon rustig doorfietsen. Na 90 km ga ik de tweede ronde in. Ik fiets nog steeds lekker. Weer langs de dijk van het IJsselmeer en terug door de polder. De wind staat nu iets anders waardoor ik in de polder minder tegenwind heb. Bij 160 km wordt het toch wat zwaarder. Bij het Gooimeer wind tegen en ik zie mijn tempo zakken. Maakt niet uit gewoon rustig doortrappen. Voor mijn gevoel duurt het lang voordat ik de afslag naar het centrum van Almere in kan. Ik heb zin om te gaan lopen. Ik ben zo benieuwd hoe dat voelt. Eindelijk zie ik de afslag en dan gaan de laatste kilometers in. En dan ben ik er. Net voor de balk stap ik af.

Wissel 2

Na het afstappen loop ik naar mijn plek waar ik mijn fiets terug hang. Ik doe mijn schoenen uit en ren op mijn sokken naar de wisseltent. Snel doe ik mijn fietsspullen in de tas en trek schone sokken en mijn schoenen aan. Pet op en voeding mee. Voor dat ik het weet ben ik op het loop parcours.

42 km hardlopen

Ik loop over de registratiemat en mijn tijd voor de marathon gaat in. Het eerste stuk over de Esplanada gaat een beetje omhoog en er staan veel mensen! Binnen de 1^e km zie ik ook mijn coach Bernard Hilferink. Hij vraagt hoe het gaat en ik zeg goed! Hij rent een stukje mee en zegt ‘het is gewoon een lange duurloop’. Niks meer en niks minder. Ik hou van lange duurlopen want dan hoef ik niet zo hard te lopen. Dus loop ik in een rustig tempo door. Even schiet er door mijn hoofd dat het wel 6 rondes van 7 km zijn en dat dat toch wel erg ver is. Snel zit ik met mijn gedachten weer in het hier en nu. Ik loop lekker en de kilometers vliegen voorbij. Ik loop op de goede hartslag en neem elke 20 minuten een slok gel. En wat staan er veel mensen aan de kant. En ze roepen steeds ‘Lammers!’ wat ga je goed en het ziet er goed uit! Toch wel leuk een trisuit met mijn naam er op. Dan zie ik een groep meiden met een bord waar ik heel erg om moet lachen ‘Smile if you peed on your bike’. Haha.

In het tweede rondje denk ik holy shit ik loop gewoon een marathon en dit heb ik nog niet eerder gedaan. En ik heb ook al 180 km gefietst en een heel eind gezwommen. Even word ik er emotioneel van maar al snel heb ik weer een lach op mijn gezicht.

In de derde ronde krijg ik toch last van kramp in mijn zij of buik? Mijn lijf is klaar met al die gelletjes. Gelukkig zie ik Bernard en hij zegt dat ik cola moet gaan drinken. Dus dat is wat ik doe, ik ga aan de cola. En dan ben ik op de helft, nu nog 21 km. Ik ben vooral benieuwd wanneer het echt zwaar gaat worden. Maar ook het 4^e en 5^e rondje loop ik de kilometers gewoon weg. En ik loop nog steeds op cola. Ik zie Bernard weer en zeg dat het nog goed gaat maar wel langzamer. Hij zegt gewoon door gaan en niet op de tijd letten dat is niet belangrijk. En dan gaat de 6^e en laatste ronde in. Deze is zwaar. Maar ik weet nu zeker dat ik de finish ga halen. Ik zie steeds meer deelnemers wandelen. Zelf wandel ik even bij de drankposten. Zo’n 400 meter voor de finish zie ik Bernard weer en hij roept dat als ik even goed doorren ik nog binnen de 12 uur finish. Huh? Binnen de 12 uur, klopt dat wel? Ik mijn gedachten zou ik rond 12:15 uur finishen. Maar mijn tijden op mijn horloge kloppen niet helemaal en ik kan ook niet meer rekenen. Hij roept ‘JA, doorrennen!’

De finish

Dus ik zet nog even een ‘sprintje’ in en dan zie ik de finish. Wauw ik ben er. Het is gelukt! De man die mij opvangt zegt, gefeliciteerd en mooi binnen de 12 uur. Nee echt? En dan zie ik het op het bord, ik ben gefinisht in 11:58 uur. Later zie ik dat ik de marathon in 4:16 uur heb gelopen. Het verval viel dus wel mee. Ik krijg een mega grote medaille en finishershirt. Er is een heel buffet met eten maar ik hoef niks. Voor de vorm neem ik een bekertje water en  een tucje. Haal dan snel mijn tassen en fiets op. Buiten het evenemententerrein staan Jeroen, Isa en hond Dex mij op te wachten. Ze zijn superblij en trots op mij! En ik ben trots op hen. Zij hebben mij in de weg naar de triathlon zo goed gesteund dat ik alle trainingen kon doen. Met hun steun, het schema van coach Bernard en mijn eigen sterke focus is het vandaag gelukt.

Weer terug in ons huisje ga ik eerst lekker in bad. Als ik beneden kom staat er allemaal lekkers op tafel. Maar ik heb nog niet zo’n trek. Ik pak mijn telefoon en zie dat die ontploft is met appjes. Wauw wat hebben er veel mensen meegeleefd. Ik word er stil van. Langzaam komt het besef wat ik gedaan heb. Ik ben gefinisht op een hele triatlon, een droom die is uitgekomen!

Mirjam Lammers

Geweldig nieuws voor hardlopers, marathon van Rotterdam gaat door

De veertigste editie van de Marathon van Rotterdam op zondag 24 oktober gaat door

Jubelstemming donderdag op het kantoor van de Rotterdam Marathon. De veertigste editie op zondag 24 oktober gaat door, vertelde burgemeester Aboutaleb aan de gemeenteraad. "Dit is het nieuws waar we op hebben gewacht", reageert directeur Mario Kadiks verheugd.

"We hebben hier lang, heel lang op gewacht. We zijn blij dat er nu groen licht is. Het gaat eindelijk weer gebeuren", vervolgt Kadiks. "Het is fantastisch nieuws voor de lopers. Die hebben zich hier op verheugd. En niet alleen de lopers, maar ook andere betrokkenen en veel Rotterdammers."

De organisatie is altijd in gesprek gebleven met de gemeente Rotterdam sinds corona in het voorjaar van 2020 het hardloopevenement onmogelijk maakten. Kadiks: "Het zag er natuurlijk goed uit toen het Kabinet bekend maakte om de 1,5 meter-maatregel per 25 september af te schaffen."

De definitieve afspraken over de marathon moeten nog worden gemaakt. "We gaan nog alle details met de gemeente doornemen voor een veilig verloop. Wat betreft de beperkende maatregelen ligt de focus vooral op de toeschouwers op de Coolsingel. Daar komen we later op terug", aldus Kadiks, die tijdens de veertigste editie afscheid neemt.

Hoe groot de ingrepen gaan worden voor het publiek is nog niet duidelijk. "Maar ik was ook niet van plan om allerlei mensen te gaan testen. Dat is mijn inzet niet", benadrukte Aboutaleb donderdag. De burgemeester tekende hierbij aan dat er wat corona betreft geen gekke of onverwachte veranderingen moeten gebeuren. (bron)

Mooie resultaten van: In Stap en Draf

Katja, Maroeska, Judith en Claudia

Sinds een paar jaar train ik een damesgroepje in Lievelde. Tijdens de carnaval in Beltrum werd ik hiervoor gevraagd nadat ik genoeg bier had gehad. Ik kon toen geen nee meer zeggen en zo ontstond er een hardloop groepje genaamd: In Stap en Draf. Nu bijna 3 jaar later trainen we nog steeds 1 keer in de week op de maandagavond. De dames zijn rond de 50 en komen trouw trainen. Als er oefeningen gedaan moeten worden dan kraakt het aan alle kanten er er wordt veel gekreund en gesteund. Dus de oefeningen zijn zeker goed voor de dames. Helaas zijn de dames ook erg druk met andere hobby's en hebben ze vaak maar 1 keer in de week tijd van trainen. Dus voor zichzelf lopen komt er vaak niet van. Dat is niet te zien hoor haha.

Toen ik zag dat er een 5 km op de baan zou worden gelopen, gooide ik dit in ons Whatsapp groepje. Judith appte mij met de vraag: zou ik dat kunnen? Jazeker kun jij dat. Maroeska en Claudia meldden zich ook aan. Vol goede moed trokken we vanavond naar Aalten. Claudia, normaal gesproken prōt  ze de hele weg aan ene Wieze deur, nu werd ze toch wel wat stilletjes in de auto. Gezonde spanning zal het geweest zijn. Bij Judith zag ik angst en vooral paniek in haar ogen. Ik dacht niks zeggen, want haar angst en paniek gaat waarheid worden. Maroeska, de nuchterheid zelve, sprak Judith en Claudia moed in. Gewoon je eigen tempo lopen en niet naar anderen kijken. Wat mooi toch. Echte team spirit.

19:30 uur het startschot. En daar gingen de dames. Claudia en Maroeska gingen te hard van start. Dat gaan ze voelen dacht ik nog, maar ze herstelden zich snel. Judith had het zwaar en ik besloot bij haar te blijven lopen om haar erdoorheen te loodsen. Onderweg hoorde ik Judith een paar keer zuchten en poeh poeh roepen. Kom op doorgaan Judith, je doet het hartstikke goed. Claudia en Maroeska haalden ons een paar keer in. Ze liepen goed. De andere deelnemers hebben ons 10 keer gelapt, maar dat kan de pret niet drukken. Claudia eindigde in 27:13, Maroeska in 30:45 en Judith in: 34:21 minuten.

Ik ben een trotse trainster. Mooi om jezelf te testen na de Corona. De terugweg in de auto hadden ze weer praatjes en waren ze trots op de prestaties. Bedankt Ava en op naar meer wedstrijdjes.

Groeten Katja Demkes, trainster In Stap en Draf

De Achtkastelenloop – een meedogenloze leerschool

Rinke ter Haar gaat enigszins zwalkend over de finish

Het is maandagavond 13 september 2021. The day after. The day after the Achtkastelenloop van 30 km lang. The day after de dag dat ik me ouderwets vergaloppeerde.

 

Ik zit nu, enigszins labiel, een stukje te schrijven. Het is ter eigen lering en hopelijk ter jullie vermaak. Ik heb lang na moeten denken over de titel. “Na het 5^e kasteel ging het licht uit.” Of deze zou ook kunnen: “Eigenwijs hoofd helpt vermoeid lijf de vernieling in”. Of deze: “Achtkastelenloop wordt een grote Kramprun”…

 

Ik hoop in ieder geval dat ik me na zondag beter houd aan afspraken die ik met mezelf maak. Dit zelfkritische stukje ga ik telkens weer lezen als er een zware wedstrijd op het programma staat. Zoals de marathon van Rotterdam, om er eens eentje te noemen. Ik ben blij dat ik hiervoor het sympathieke weblog van wijze neef Geert mag gebruiken. Die heel relaxed en met de regelmaat van een Zwitsers uurwerk de 30 km afwerkte. Zonder een centje pijn!

 

De dag begon zo mooi. Evelien mocht de Mini meenemen van André en pikte Gerdy, Walter en mij op. Dikke pret onderweg. De sfeer was ontspannen. We waren blij dat we weer eens een wedstrijd mochten lopen. In Vorden aangekomen troffen we een hoop loopmaten van AVA en de Zandlopers. Een mooi feestje gloorde aan de Vordense horizon.

Ik had praatjes. Ik geef het toe. Mijn doel van de dag was “geduld trainen”. Niet te bolderig van start gaan, zoals zo vaak. Het idee van 10 – 10 – 10 sprak me aan. Dit idee is een beproefd concept om de marathon op te bouwen. 10 Mijl lang een tikkie boven je beoogde gemiddelde lopen, de volgende 10 mijl op je getrainde gemiddeld lopen, om tot slot op de laatste 10 km te kijken wat er nog in het vat zit. Anderhalf jaar geleden liep ik de Achtkastelenloop in 2:27, 4.59 min per km. Nu, ondanks alle omstandigheden (kom ik later op terug), wilde ik de eerste 12 km 5:10 lopen, de volgende 12 km 5:00 en de laatste 6 km full pull. Dwaas!

 

Bij de start zat ik direct achter de pacer van 5:00. “Oeps, kalm an Rinke”, dacht ik nog. Maar heej! Vandaag gaat het echt heel gemakkelijk! Nee, echt! Deze keer is het echt, dit is een topdag! Dwaas. Erwin Wamelink kwam naast me lopen. Erwin, als hardloper (én columnist) vele malen de meerdere van mij. Toen had er al een lichtje moeten gaan branden. Ik vertelde Erwin mijn plan. Vond ie een mooi plan. “We gaan wel wandelen bij de drinkposten”, zei ik nog. Om vervolgens de tijd weer in te halen door even te versnellen. Dwaas.

 

Na een kilometer of 8 kwam Debby uit Oldenzaal bij ons lopen. Hartstikke gezellig. Al keuvelend passeerden we het 20 km punt. Nog steeds met een gemiddelde rond de 5:00 – 5.05. Niet conform plan dus. En praten kost ook energie Rinke. Ik begon me te beseffen dat we nog 10 km moesten. Nog een goeie 3 kwartier. Hoe dan? De kramp in de kuiten begon genadeloos toe te slaan. Mooi zo’n voorvoetlanding, maar je komt er niet ver mee. Showpik. Aan Debby en Erwin was nog niks te zien. Debby had nota bene in januari nog een kind gekregen! Ik heb er dan wel 5 gekregen, maar daar heb ik niet veel aan geleden. Als Debby dit kan, kan ik dit toch ook? En Erwin dan! Zijn langste duurloop dit jaar was het naar huis strompelen van Schiller naar de Hollenberg! En kijk hem nu: tralalala…effen 30 kilometertjes rennen. Dan moet ik, Spartaans afgetraind en al tijden van de drank af, toch kunnen volgen? Maar nee, lijf en geest weigerden. Kramp in kuiten en heffers. En een hartslag van boven de 190. Mijn lichaam was in pure paniek. De stemmetjes in mijn hoofd werden serieuze roeptoeters: stop!

 

De laatste 10 km waren een verzoeking. Door Jan en alleman werd ik ingehaald. Eerst door een bemoedigende Gerdy, toen door Walter, nicht Linda, Herman…De gifbeker moest helemaal leeg. Ik werd door oude mannen ingehaald, door volslanke (maar ongetwijfeld hele lieve) vrouwen, door stampers, hijgers, kreuners…noem maar op. Het lukte me nog net om de talloze naaktslakken voor te blijven.

De finish was enigszins zwalkend, maar louterend. Vol liefde werd ik ontvangen door mijn loopmaten. Jan te Brake zag de ernst van de situatie in en bond me op het hart om de komende 2 weken niet te rennen! Bedankt Jan, ik ga er me aan houden.

 

En nu de les. Het wordt een tikkeltje persoonlijk. Er mag door gescrold worden…

 

De fysieke les is dat ik eindelijk eens rekening moet houden met de omstandigheden. Bij koud weer floreer ik het best. Bij zweterig weer niet. Bij een hoge luchtvochtigheid – en daar hebben we al maanden mee van doen – moet ik gewoon minimaal een kwart minuut op mijn beoogde kilometertijden zetten. Punt. Ik had gewoon op 5:15 de km weg moeten gaan. Daar was ik nog best mee aan het zweten gekomen.

 

De mentale les is dat ik beter moet luisteren naar mijn lichaam. We hebben een bijzondere periode achter de rug, anderhalf jaar corona. Anderhalf jaar lang superflexibel zijn, de moed er in houden, vrouw en kinderen met de ziel onder de arm, thuiswerken, op afstand medewerkers en collega’s aansturen, 100 ballen tegelijk in de lucht houden, slecht slapen van de stress. Vooral dat laatste dus. Al tijden word ik knettervroeg wakker. En dan gaan de raderen direct weer lopen. ’t Is niet te stoppen. Het nadeel van een nimmer rustend creatief brein, dat ook nog eens een eigen zaak moet runnen. Het is een heftige tijd geweest, hopelijk is het eind in zicht.

 

Hardlopen is een prachtige manier om de kop los te maken. Het is geen doel, maar een middel. Ik hoef de 30 km niet binnen 2,5 uur te lopen. Ik win toch nooit van Mark. Als ik van mezelf weet dat ik moe ben, maar wel graag wil rennen, moet ik de tijden loslaten. Gewoon fijn rennen. Het is niet erg dat Gerdy een keertje sneller is. Of Walter. Ook Evelien mag me inhalen. Dan heb ik mooi wat te kieken onderweg. Geniet eens van al dat moois Rinke!

 

Dat dus. Deze les hoop ik dus te leren. Als je je wat voorneemt, doe het dan. En stel realistische doelen.

 

Op de terugweg zat ik wat groggy achter in de Mini. De andere loopvrienden hadden fantastisch gelopen. Mooi man. De sfeer was derhalve goed, goed voor het herstel. We reden een eindje om, om een McFlurry te scoren. Daar knapten we van op. Ondanks dat ik getrakteerd had op deze lekkernij, maakten mijn hardloopvrienden superleuke grapjes over “aanmelden bij De Wandelvriend” en zo. Haha, wat een lachen was dat…tsss.

 

De mooie momenten van de dag ga ik koesteren. De laatste 10 km doe ik in de la “leerzame, maar o zo pijnlijke hardloopervaringen”. In de voorbereidingen op de marathon zal ik dit laadje nog eens raadplegen. Met deze ervaring rijker wordt het misschien toch nog mooi in Rotterdam.

 

Lieve lezers, bedankt dat ik even tegen jullie aan mocht praten.

 

Een sportieve, nog enigszins pijnlijke en stijve groet,

 

Rinke ter Haar 

Voor de start met Evelien, Walter en Gerdy

Groepstraining Korenburgerveen

Een mooi gezelschap in het Korenburgerveen

Hoewel de Coronamaatregelen al een tijdje minder zijn wil het nog niet echt lukken met het opstarten van de gezamenlijke trail trainingsloopjes. Voor een groot gedeelte komt dat ook omdat ik zelf de laatste tijd wat geblesseerd ben en daarom de trainingen flink heb getemperd in omvang en intensiteit. Maar gelukkig gaat het weer de goede kant op met mijn liesklachten en dan begint het meteen weer te kriebelen.

Vorige week was ik met Rik aan het appen en toen kwam toevallig ter sprake om weer eens samen te gaan trainen, ook met het oog op de Steam trail die er aan zat te komen. Ik had nog een paar potentiële rondes in de omgeving van Winterswijk om uit te kiezen. Het werd uiteindelijk een ronde Korenburger-/Vragenderveen vanaf camping Twee Bruggen. Een finishplek met mogelijkheid tot koffie en gebak heeft immers altijd de voorkeur. We kwamen op het idee om het ook even in een paar van onze appgroepen te plaatsen, misschien waren er wel meer liefhebbers.

Dat pakte goed uit, de ene liefhebber na de andere meldde zich en zo stonden we op zondagmorgen om negen uur met ruim tien personen op de parkeerplaats klaar voor een mooie halve trailmarathon. Een groot gedeelte van de route had ik van de zomer al eens gelopen met een trainingsloop van Wim, maar die liep destijds om het veen heen. Bang voor natte voeten… Na een aanloop van een paar kilometer kwamen we bij het veen en volgden we het Schaddenpad. Een mooie route om het veen met smalle paden en normaal gesproken veel modder (het is ten slotte veengebied). Met de modder viel het eigenlijk nogal mee, eind van de zomer is het wat droger. Maar gelukkig wel een stuk natter dan afgelopen zomers toen het kurkdroog was.

Het veen en de bufferzone waren uitbundig begroeid, ook de bramen en brandnetels deden het goed. Regelmatig kreeg er iemand een kras of een flinke prikkel. Maar gelukkig viel het wel reuze mee met de muggen en blinzen. Een kudde koeien met wat jonge stiertjes waar we dwars doorheen moesten haalde het tempo beduidend meer naar beneden. Een beetje respect voor die beesten is op zijn plaats, maar deze waren heel rustig en lieten ons passeren zonder zich ook maar iets van ons aan te trekken.

Eén van de mooiste stukken is een gebied waar het pad door het veengebied bestaat uit boomwortels en knuppelpaden, afgewisseld met modder en plassen zwart veenwater. Links en rechts van het pad is het prachtig, maar daar hadden we niet veel oog voor. De focus lag op de meter voor je voeten, om te voorkomen dat je met een smak in het modderwater zou belanden. Dat laatste lukte uiteindelijk toch iemand… De ultieme veenbeleving zullen we maar zeggen.

Na het rondje Schaddenpad voerde de route met een omweg door de bossen van het Rommelgebergte en het mooie buitengebied weer richting Twee Bruggen. De stemming zat er de hele weg goed in. De verschillen in loopvermogen begonnen nu wel mee naar voren te treden, maar de snellere lopers kwamen steeds de minder snellen weer ophalen. En zo werd het uiteindelijk een hele mooie groepsloop, waarbij een aantal mensen die elkaar nog niet eerder gezien hadden toch perfect hun gezamenlijke hobby konden uitoefenen. Een prachtige trainingsloop dus werd er in stijl afgesloten met een lekker bakje koffie met gebak. Helaas had niet iedereen daar deze keer tijd voor, misschien een volgende keer wel. Een aantal trainingsloopjes heb ik al weer in de planning…

Andre Bleumink

Bloedsnelle baanwedstrijd AVA'70

Onbekend talent uit de stal van Katja Demkes

Op dinsdag 14 september vond op de fonkelnieuwe atletiekbaan van AVA`70 de allereerste serieuze wedstrijd plaats. Er was gekozen voor de 5 kilometer en bij de voorinschrijving werd al direct duidelijk, dat het wel eens hard zou kunnen gaan, want er hadden zich een flink aantal kopstukken als deelnemer aangemeld. De omstandigheden waren buitengewoon ideaal: 23 graden, een licht zuchtje wind, een luchtdruk van 1013 hectopascal en een UV-index van 1… dat is werkelijk perfect om te knallen.

Om half 8 stond een ijzersterk peloton aan de startstreep en het was een mooie mix van jeugdig talent en ervaren rotten. Ook Marco van Rijs en Bart Wesselink waren lichtelijk gespannen, maar wel volledig klaar voor de tijdregistratie. Gelijk na het startsignaal brandde de strijd los over 16 ronden en 200 meter. Stan Prinsen toonde zich gretig en nam de koppositie al snel in handen. In een fraaie, karakteristieke stijl liep de AVA-jaan solo naar een ijzersterke finishtijd van 16 minuten en 53 seconden. Achter hem liep Mark Schreurs, die vroeger iets met wielrennen had, maar tegenwoordig ook zijn hardlooptalenten toont. Een fraaie tweede plek in 17,51 minuten is natuurlijk een prachtige tijd, waar je mee thuis kunt komen. De strijd om plek 3 was er eentje om van te smullen. Een drietal AVA`70-atleten knokte voor deze eervolle vermelding en een heuse eindsprint bepaalde uiteindelijk de uitslag. Matthijs Boom, de nieuweling in de A-selectie toonde zich de sterkste van het trio en klokte 18,11 minuten, waarbij hij concurrent Björn Rossel een tel voorbleef en Michiel Wellink zelfs 2 seconden.

Het deelnemersveld kende een aantal bekende namen bij de Dames, maar ook onbekend talent, dat afkomstig bleek te zijn uit de stal van het Katja Demkes Running Team. Uiteraard prachtig dat zij zich lieten uitdagen voor de doordeweekse baanwedstrijd van AVA`70. Eva Groot Kormelink ging als favoriet van start en maakte deze status meer dan waar. In een vloeiende cadans liep ze op overtuigende wijze naar de winst in een ijzersterke eindtijd van 19, 43 minuten. Sanne ten Have leverde ook een hele mooie prestatie en bleef nog het dichtst in de buurt van de winnares. Haar eindtijd was 21,15 minuten en dat is een prima tijd, waar zeker ook perspectief in zit voor de toekomst. Alleskunner Evelien Hillen trok na de 30 kilometer-loop van Vorden weer gewoon weer de hardloopkicks aan en stiefelde naar een verdienstelijke derde plaats. Daar kon ze overigens niet zo erg lang bij stilstaan, want Evelien had ook nog kantinedienst, dus spoedde zij zich na afloop van de race snel naar het clubhuis.

De 5 kilometerrace op de atletiekbaan bij AVA`70 leverde deze mooie dinsdagavond prachtige strijd, bloedsnelle eindtijden en bovenal sterke winnaars op. Van de 32 deelnemers lukte het maar liefst 16 atleten om onder de magische 20 minutengrens te lopen. Bij de finish stonden dan ook louter tevreden, hevig transpirerende dravers uit te hijgen na hun inspanning, vergezeld van trotse trainers, coaches en ouders. Mooi dat dit weer kan…..(FR) 

Uitslagen van de 5.000 meter bij AVA'70 in Aalten

Tijdwaarnemer Marco van Rijs en supporter Johan Assink zien dat alles goed verloopt

Klik op de link voor de uitslagen van dinsdagavond

uitslagen

rondetijden

site organisatie

Bart Wesselink en Joppe Roos

Foto's van de 34e Achtkastelenloop in Vorden

Henkjan Wieberdink

Klik op de link voor de foto's van Rob Jansen

fotoalbum

Wim Rensink

Dit is de gemiddelde finishtijd van een marathon

Als het om marathonlopen gaat zijn we allemaal een beetje competitief

De één deelt alle prestaties op Instagram, de ander beleeft elk PR in stilte. Maar als het om marathonlopen gaat zijn we allemaal een beetje competitief. We vergelijken onze finishtijd met anderen; speuren naar onze plek in de jaarlijkse marathonranglijst van Runner’s World; willen weten hoe snel BN’ers lopen in de marathon van New York en hebben allemaal weleens iemands resultaten op Strava bespioneerd.

Maar hoe lang doet de gemiddelde hardloper eigenlijk over de marathon? Voor het beantwoorden van deze vraag analyseerde RunRepeat ruim 100 miljoen race-resultaten, van meer dan 70 duizend evenementen in 209 landen, tussen 1986 en 2018. We zetten een aantal van hun bevindingen op een rij.

Gemiddelde finishtijd marathon

De gegevens laten zien dat in de jaren dat het hardlopen populairder werd, de gemiddelde finishtijd ruim 15% toenam. Tussen 1986 en 2001 ging deze (voor mannen en vrouwen samen) op de marathon van 3:52:35 naar 4:28:56. Vanaf 2001 vlakte de vertraging af en nam de gemiddelde finishtijd op de marathon met slechts 1,4% toe. In 2018 bedroeg deze 4:32:49.

Gemiddelde finishtijd marathon mannen

In 1986 was de gemiddelde finishtijd op een marathon voor een mannelijke hardloper 3:48:15. In 2001 was dit met 27 minuten toegenomen. In dat jaar passeerde de gemiddelde mannelijke hardloper de streep in 4:15:13. Daarna nam deze nog een weinig toe tot 4:22:13 in 2018.

Gemiddelde finishtijd marathon vrouwen

Ook de gemiddelde marathontijd voor vrouwen nam tussen 1986 en 2001 aanzienlijk toe, met 14,8%. Opvallend genoeg lijken de vrouwen na 2001 juist weer sneller te worden. De finishtijd van de gemiddelde marathonloopster neemt sindsdien met ongeveer 4 minuten per jaar af en dook in 2018 iets onder de 5:00.

Gemiddelde snelheid marathonloper

Volgens de gegevens van RunRepeat is het tempo van de gemiddelde mannelijke marathonloper 9,6 km/uur kilometer. Het tempo van de gemiddelde vrouw is ongeveer 8,5 km/uur. 

Snelste marathonland

Volgens de gegevens zijn de VS en het VK de langzaamste marathonlanden (hoewel dit misschien te maken heeft met het groter aantal hardlopers uit die landen). Sinds 2001 is Spanje de snelste marathonnatie, gevolgd door Duitsland.

Hoe zit het met andere afstanden – bijvoorbeeld de halve marathon?

Als we naar de gegevens kijken, lijkt het erop dat zowel mannelijke als vrouwelijke hardlopers verhoudingsgewijs het beste presteren op de halve marathonafstand (vergeleken met de 5 km, de 10 km en de marathons). De gemiddelde finishtijd op een halve marathon in het VK is 2:02:43 (10,3 km/uur). Voor mannen is dat 1:55:26 (11,0 km/uur) en voor vrouwen 2:11.57 (9,6 km/uur). (bron)

Uitslagen van de 34e Achtkastelenloop in Vorden

Een gedeelte van de AVA'70 lopers in Vorden 

Klik op de link voor de uitslagen van de 10 en 30 kilometer

uitslagen

site organisatie

Meer foto's van Rob Jansen volgen zo snel mogelijk

Loopgroep Zandloper

Uitslagen van de 24e Singelloop in Enschede

Gezellig druk in Enschede

Klik op de link voor de uitslagen

uitslagen

site organisatie

Mooi resultaat voor Wim Brinkman

Archeus-atleet Douwe Bentsink pakt zilver op NK junioren

De finish van Douwe Bentsink (15)

WINTERSWIJK/Amersfoort – Douwe Bentsink van atletiekvereniging Archeus uit Winterswijk is zondag in Amersfoort op de NK voor junioren onder de 18 jaar tweede geworden op de 2000 meter steeplechase.  De 17-jarige Winterswijker finishte de sterk bezette hindernissenloop in een nieuw clubrecord van 6.35.50, goed voor zilver. Zijn clubgenoot Luke Hiddink werd in dezelfde race knap tiende in 8.02.13.

Douwe liep al na één ronde op medaillekoers achter de koploper Falco Aarts uit Maastricht en stond die plaats in de resterende vier omlopen niet meer af aan de concurrentie. Met zijn zilveren race werd de Archeus-atleet ook definitief tweede op de nationale jaarranglijst voor zijn leeftijdscategorie. Voor Douwe was het een prachtige bekroning van zijn sterke baanseizoen, waarin hij onder meer de junioren-clubrecords op de 1500 en 3000 meter scherper stelde. Met die tijden nestelde hij zich eveneens in de top 15 van Nederland onder de achttien jaar.

Klik op de link voor de uitslagen

uitslagen

alle uitslagen

site organisatie

Uitslagen van de 7e Schützenfestlauf in Ellewick(D)

Wim Brinkman en Hans Monasso

Klik op de links voor de uitslagen

5 kilometer

10 kilometer

site organisatie

AV Argo lid Tijmen Wisselink Nederlands Kampioen op 800 meter

Tijmen Wisselink op de hoogste trede tijdens NK

Amersfoort - Tijmen Wisselink is zaterdagmiddag op spectaculaire wijze Nederlands Kampioen op de 800 meter geworden bij de jongens U18. Het lid van AV Argo uit Doetinchem nam meteen na de start de leiding en soleerde in een tijd van 1:55,56 minuten door naar de overwinning.

Klik op de link voor de uitslag van de 800 meter

uitslag

alle uitslagen

site organisatie

Wat kun je doen tegen steken in je zij?

Ongeveer een derde van de hardlopers heeft er regelmatig last van: zijsteken

Een scherpe, stekende pijn net onder je ribbenkast. Jongere lopers, lopers die net beginnen of lopers die moeite hebben om hun ademhaling onder controle te houden, lijken er vaker last van te hebben. Maar ook ervaren lopers kunnen te maken krijgen met zijsteken. Want onder andere houding speelt een belangrijke rol bij deze klacht. En er is iets aan te doen.

Wat is het precies?

De steken kunnen om verschillende redenen ontstaan. Hoewel vaak wordt gedacht dat het gaat om spierkramp (van het middenrif, de koepelvormige spier die de buikholte van de borstholte scheidt) blijkt er geen sprake te zijn van extra spierspanning bij zijsteken. Waarschijnlijker is dat de steken veroorzaakt worden door stijve heup- en rompspieren, slechte timing van voeding en de stand van je wervelkolom.

Stijve heupen

De psoas major is een heupspier die de bovenkant van het dijbeen verbindt met de onderkant van de wervelkolom. Lopers die vaak last hebben van zijsteken hebben ook vaker last van stijfheid en verminderde beweging van deze spier. Bij lopen op hogere snelheid worden deze spieren bij elke heupstrekking nog eens extra aan het werk gezet. De quadratus lumborum is een rompspier en verbindt de onderste ribben met het heupbekken. Deze spier is actief bij het zijwaarts draaien van de wervelkolom, het uitademen van lucht en strekking van de wervelkolom.

Holle rug

Bij kinderen is er vaker sprake van lordosis dan bij ouderen. Lordosis is een kromming van de wervelkolom; de zogenoemde holle rug. De mate van lordosis neemt af met de leeftijd, gelijktijdig met het aantal mensen dat last heeft van zijsteken. De holle rug zorgt er mogelijk voor dat het middenrif in een onnatuurlijke houding getrokken wordt en de rompspieren extra belast worden. Anderzijds kunnen ook de zenuwbanen die het middenrif aansturen in de verdrukking komen door de holle houding. Met de zijsteken als gevolg.

Suikerrijke dranken en veel eten

Er zijn aanwijzingen dat het drinken van een suikerrijk drankje voor inspanning de klachten verergert. Vooral vruchtensappen en hypertone dranken (met meer dan 8 gram koolhydraten per 100ml) zorgen voor extra klachten. Ook (veel) eten 1 tot 2 uur voor de inspanning zorgt voor een extra risico op zijsteken.

Adem in en uit!

Een van de meest effectieve manier om zijsteken te verminderen is letten op je ademhaling. Voorkom oppervlakkig ademhalen door je uitademing te verlengen. Hierdoor wordt het middenrif volledig naar beneden gedrukt en kan alle gevangen lucht eronder ontsnappen. Als je voortdurend oppervlakkig ademhaalt, blijft het middenrif steeds hoog en wordt er veel aan de rompspieren getrokken. Een andere ademhalingstechniek is een diepe, snelle ademteug te nemen, deze enkele seconden vast te houden en dan zoveel mogelijk lucht uit te ademen door je mond. Door voorover te buigen bij de uitademing kun je nog meer lucht je longen uitademen.

Kou zorgt voor zijsteekgevaar

Om te voorkomen dat je last krijgt is een goede warming-up belangrijk. Na een warming-up adem je minder oppervlakkig en adem je automatisch dieper in en volledig uit. Bij kou is een goede warming-up helemaal van belang. Koude lucht is namelijk minder prettig om diep in te ademen waardoor we eerder geneigd zijn het te doen met kleine ademteugjes; zijsteekgevaar!

Naast je ademhaling helpt het als je heup- en rompspieren voldoende flexibel én sterk zijn. Als je veel met je heupen draait (of inzakt) tijdens het lopen, wordt er voortdurend aan deze spieren getrokken. Met mogelijk stijfheid als gevolg.

Tenslotte zweren sommige lopers bij het principe: inademen als je rechtervoet de grond raakt, uitademen als je linkervoet de grond raakt. Hoewel er geen verklaring voor is waarom dit zou werken, wellicht het proberen waard. (bron)

AVA`70 viert grote 'Welkom terug-dag'

Gezellige drukte op de nieuwe AVA'70 baan

Er is lang naar uitgekeken, maar zaterdag 4 september jl. was het dan eindelijk zover… AVA`70 heropende haar atletiekcomplex met tal van festiviteiten voor haar leden. De hele zomer is er gewerkt aan de renovatie van de atletiekbaan, die voorzien is van een hele nieuwe toplaag en gootsysteem voor de afvoer van water. Daarnaast werd het middenterrein nieuw ingericht en uitgebreid met extra voorzieningen als een verspringbak, kogelwerpsectoren en er is nu zelfs de mogelijkheid om te kunnen polsstok hoogspringen. In het clubhuis werd een nieuwe warmtepomp geplaatst, waardoor er een grote besparing op het energie gerealiseerd wordt. Tenslotte werd ook de werpmuur op prachtige wijze door Miranda van Eerden opgepimpt met een schildering van een AVA`70-logo. Kortom: alle reden voor een feestje!  

De ochtend was gereserveerd voor de jongste talenten, die zich naar hartenlust konden uitleven op de stormbaan, het survivalparcours, bij het hordenlopen en het achteruitsprinten. Daarna was het de beurt aan de junioren, die naast de stormbaan ook een escaperoom in het clubhuis kregen voorgeschoteld en zich ook in het zweet werkten bij het skippybalspel. De animo voor de activiteiten was groot, want in totaal hadden zich maar liefst 135 kinderen opgegeven, die na afloop konden nagenieten onder het genot van een drankje en een saucijzenbroodje.

Vanaf 13.30 uur was het de beurt aan de Senioren, die gelijk al met een noviteit te maken kregen, want voordat ze het geel-blauwe openluchttheater mochten betreden, moest er eerst een geldige QR-code overhandigd kunnen worden. Na de koffie en de “Tracey Jewell-lekkernij” nam voorzitter Rudi Meinen het woord voor een bedankje in de richting van de verschillende leden en instanties, die bij de diverse projecten betrokken zijn geweest. Uiteraard werden zijn woorden kracht bij gezet door een warm applaus van de dik 100 aanwezigen. Namens de gemeente Aalten was wethouder Hans te Lindert van de partij en hij roemde de vasthoudendheid van het bestuur bij deze grootse renovatie. Daarnaast benoemde hij de uitstekende sfeer die er bij AVA`70 heerst, waardoor met name de jeugd, maar zeker ook de wat oudere leden kunnen sporten in een zeer prettige omgeving. Duidelijk de kracht van de vereniging!

De heropening van de baan kreeg een officieel tintje, toen Jan te Brake sr. de schaar in handen kreeg en het geel-blauwe lint doorknipte. Muzikant Gilbert van Zolingen zorgde voor een gezellige sfeer en nadat iedereen van een drankje en een hapje was voorzien, begon het vogelschieten. Uiteraard zorgde deze activiteit bij het zonovergoten terras voor de nodige hilariteit. Andre Balke schoot de rechtervleugel naar beneden, waarna Joost Lammers de vogel vleugellam maakte. Gerwin Jansen Eupe stak de kop in de broekzak, waarna de spanning naar een hoogtepunt steeg. De romp wankelde meerdere malen en het was uiteindelijk Tim te Brake, die zich mocht laten kronen tot de Koning van AVA`70 2021.

Even na het afgesproken tijdstip van half 5 nam Marloes Wensink het woord. Namens de, overigens puike, organisatie bedankte ze iedereen voor de aanwezigheid en gaf aan dat deze sfeervolle middag weer kan worden gezien als een mooi begin van tal van gezellige verenigingsactiviteiten. Waarvan acte…(FR)

Tim te Brake - Koning van AVA'70 2021