Mooie crossprestaties Estinea Runners bij Engbergenloop

De deelnemers van Estinea

Afgelopen zondag vond in Gendringen de Engbergenloop plaats en onder de deelnemers ook weer een aantal lopers van het Estinea Running Team. Als eerste kwam Adinda Kleinrensink in actie op de 3 kilometer en zij had een heuse primeur. Het was namelijk de eerste keer dat bij de Engbergenloop een framerunner deel nam aan de wedstrijd. Spannend voor de organisatie dus, maar ook voor Adinda zelf. Daar was tijdens de wedstrijd niets van te merken, want gelijk na de start ging ze razendsnel op pad en finishte in een prachtige eindtijd van 12,54 minuten. Dit betekent dus dat ze het parcours afraffelde met een gemiddelde snelheid van bijna 14 kilometer per uur. Een schitterende prestatie van Adinda, die na afloop terecht glom van trots!

Om 11.00 uur kwamen de deelnemers aan de wedstrijd over 5,2 kilometer in actie. na een vlakke aanloop ging het in de richting van het heuvelachtige natuurgebied Engbergen. De vele regen van de afgelopen periode had de zandpaden glibberig gemaakt en in combinatie met de heuvels kan er rustig gesproken worden van een pittig parcours. Lars Hooyman liep een prima wedstrijd en finishte in 30,43 minuten, op korte afstand gevolgd door Roy Freriks en Frank Roos. Ook Marieke Stortelder toonde een goede vorm en scoorde een eindtijd van 32,14 minuten. Vlak voor 12 uur gingen de atleten van start voor hun wedstrijd over 10 kilometer, waaronder Miranda van Tent. Zij had zich ten doel gesteld om rond de 55 minuten te lopen. Ze slaagde in deze missie, want ze had op de finishstreep nog 15 seconden over en liep dus een mooi persoonlijk record.

Prima prestaties van de Estinea Runners, die op 1 juni a.s. weer aan de start staan bij de Gerard Tebroke Memorialloop in Aalten. Ben jij er dan ook bij? (FR) 

Zo kom je de zware slotkilometers door

Hoe soepeler je loopt, des te efficiënter je bent

Vaak wordt gezegd dat de eerste kilometers van een training of wedstrijd de zwaarste zijn. Je bent dan nog niet opgewarmd, je spieren moeten soepel worden, de endorfine is nog niet vrijgekomen en ga zo maar door. Toch zijn ook de slotkilometers erg pittig. En als je het mij vraagt, nog veel zwaarder. Hoe kom je die dan door?

Zeker bij een langere duurloop - of wedstrijd - zit het venijn hem doorgaans in de staart. Je bent dan al ruim een uur, of zelfs een paar uur, aan het hardlopen en je lichaam begint te smeken om rust. Hopelijk heb je in de kilometers voorafgaand aan het slotstuk voldoende gedronken, zodat je niet al te laag in je energie zit. Anders kunnen die laatste kilometers een regelrechte hel worden. Het is in ieder geval noodzaak om jezelf niet gek te maken met gedachtes als 'het is nog ver' of 'ik ben al zo lang onderweg maar er komt geen eind aan'. Probeer jezelf positief toe te spreken. De laatste kilometers kunnen mentaal namelijk wel eens zwaarder zijn dan lichamelijk.

Gedurende de laatste kilometers heeft het geen zin meer om gelletjes, sportdrank of andere suikers tot je te nemen. Het lichaam heeft geen tijd meer om die suikers om te zetten in bruikbare energie. Als je dorst hebt, is het dus voldoende om water te drinken. Probeer jezelf op te zwepen door van punt naar punt te rennen. Want eerlijk is eerlijk: het klinkt eenvoudiger om drie keer één kilometer te rennen dan één keer drie kilometer. Maak gebruik van dat psychologische voordeel.

Tijdens een wedstrijd zou het zomaar kunnen dat je wordt ingehaald door een andere loper. Probeer dan aan te haken. Het feit dat je achter iemand loopt waarvan je niet wilt verliezen, kan je een enorme boost geven. Je zult er alles aan doen om niet te hoeven lossen. Als je na een tijdje toch moet afhaken, kun je misschien weer aanpikken bij de volgende loper die jou inhaalt. Al snel ben je ongemerkt een stuk dichter in de buurt van de finish.

Probeer hoe dan ook op je looptechniek en -houding te letten. Hoe zwaarder je het hebt, hoe lastiger dat wordt. Maar dat maakt een goede houding niet minder cruciaal. Probeer je pasfrequentie zo hoog mogelijk te houden. Want, hoe soepeler je loopt, des te efficiënter je bent. En des te meer energie je bespaart. Kun je die nog gebruiken voor een mooie eindsprint! (bron)

Lang leve de lange duurloop!

AVA'70 leden liepen het afgelopen weekend van Doetinchem naar Aalten

We bedoelen het niet oneerbiedig, maar voor hardlopers is de lange duurloop in het weekend toch een beetje de wekelijkse kerkgang. Een kleine beschouwing van dat mooie, ritueel dat is verbonden aan het langeafstandslopen.

Het is een wekelijkse reis. De enige training waarvoor ik speciale maatregelen tref. Witte boterhammen met aardbeienjam als brandstof vooraf, handheld bidon mee, net als gelletjes, pinpas en ov-chipkaart. Here we go: loooong run!

Geliefd, gehaat en soms gevreesd is ‘ie: de lange duurloop. Vast ingrediënt van ieder trainingsschema voor langeafstandslopers. ‘Dodelijk saai’, vinden sommigen, voor anderen zelfs ‘de reden dat ik geen marathon ga lopen’ en voor weer anderen is het het toetje op de trainingsweek.

Hoe lang is lang?

Wat is de lange duurloop? Zoals bij zoveel zaken die betrekking hebben op trainingsleer verschilt dat per hardloper. Voor iemand die net een paar maanden aan het hardlopen is, is een duurloop van acht kilometer een best wel lange duurloop. Voor een ultraloper zijn duurlopen van 60 of 80 kilometer niet uitzonderlijk. Maar voor gewone stervelingen die een gemiddeld marathonschema volgen, is de langste duurloop meestal een kilometer of 30. Zelf loop ik ze in de aanloop naar een marathon tot ongeveer 34 kilometer.

Je hebt lange duurlopen in allerlei soorten. Er is de langzame lange duurloop, die je ver beneden je beoogde marathontempo afwerkt. Het is vooral deze variant waar veel hardlopers tegenop zien. Saai, vinden ze het, zo’n ellenlang stuk op slakkentempo: “Dat is geen hardlopen dat is joggen”. Met deze loop wen je je lichaam aan lang onderweg zijn en door het lage tempo train je je lijf om vet als brandstof te verbranden.

Beetje actie

Om je lange duurloop wat te kruiden, kun je er tempoblokken in verwerken. Je loopt dan bijvoorbeeld de eerste helft op een relatief rustig tempo, vervolgens twee kilometer op wedstrijdtempo, kilometer rust, twee op tempo, etc. Of je maakt van het tweede deel – met die zestien kilometer in je benen – een soort intervaltraining: 800 meter versnellen, 400 meter herstel, 800 versneld, 400 rustig en dat een keer of zes. Ook lekker en zeer geschikt om de verveling uit de lange duurloop te verdrijven. Je kunt die ‘duurlopen plus’ alleen niet al te vaak lopen, want ze vragen nogal veel van je lijf en vergen dan ook veel hersteltijd. Je ontkomt er dus niet aan om ook die lange langzame te lopen.

Terugkomend op de eerste alinea. Als je langer dan anderhalf uur gaat hardlopen, is het goed om drinken bij je te hebben. Ook tijdens een marathon zul je moeten drinken, anders haal je de finish niet. De duurloop is een goede gelegenheid om rennend drinken te oefenen. Hetzelfde geldt voor gels; die kunnen nogal eens heftig op je maag klappen. Het is dan ook aan te raden om voor je big day te testen welke gel jij lekker vindt of verdraagt. Pinpas en ov-chipkaart: mocht je stranden, dan kun je in elk geval thuiskomen.

Een feest

De lange duurloop is een feestje! Het is een groot cadeau om meer dan drie uur te kunnen hardlopen zonder dat je helemaal stuk gaat. Die lange duurloop is een feestje dat soms tijdens die uren durende tocht een heel groot feest wordt. Als de zon schijnt of als je een torenvalk ziet. Als het denken is gestopt en de gedachten binnenkomen. (bron)

Atleet Foppen verbetert Nederlands record 10 kilometer op de weg

Mike Foppen

Atleet Mike Foppen heeft in het Spaanse Castellón een Nederlands record gelopen op de 10 kilometer op de weg. Als eerste Nederlander dook hij onder de 28 minuten. Met 27.59 scherpte hij de oude recordtijd met negen seconden aan. Abdi Nageeye en Richard Douma deelden met 28.08 dat record.

Foppen verbeterde in januari nog het Nederlands record op de 5000 meter indoor. Hij liep in Boston 13.08,60. De atleet uit Nijmegen miste op enkele seconden de olympische limiet op die afstand. (bron)

Uitslagen van de Engbergenloop in Gendringen

Engbergenloop, op de laatste zondag van februari

Uitslagen AVA'70 leden en Aaltenaren:

5.2 kilometer: Tijn Piest 17.31, Joran Luiten 19.05, Lobke Hendriksen 21.36, Bart Koskamp 21.48, Wilmar Westerveld 21.50, Hans Monasso 23.08, Julia Roos 23.38, Bert Klutman 23.57, Wim Brinkman 24.03, Evie Scholten 25.11, Geraldien Ormel 25.19, Mart Slotboom 25.34, Evelien Hillen 26.16, Arja te Brake 26.20, Gabrielle Bruil 26.42, Peter Baten 26.51, Ingrid Luiten 28.49, Dirk-Jan Robbe 29.09, Ingrid van Zolingen 29.53, Linda Scholten 30.31, Frank Roos 30.48, Marieke Stortelder 32.14

10 kilometer: Mark te Brake 33.31, Gerrit Dijkslag 43.26, Rene ter Haar 46.06, Jan te Brake 46.39, Miranda van Tent 54.45

halve marathon:  Luuk te Brake 1:29.10, Annemarie Arentsen 1:36.30, Wouter Raben 1:38.11

Klik op de link voor alle uitslagen

3 kilometer

5.2 kilometer

10 kilometer

21.1 kilometer

site organisatie

Arja, Linda, Peter, Ingrid, Evie en Julia

Uitslagen van de Jutbergtrail in Dieren

De mooiste trail van de Veluwezoom

Uitslagen AVA'70 leden en Aaltenaren:

15 kilometer: Bart Overkamp 1:30.50, Linda Scholten 1:46.33, Gerdy Hoornenborg 1:46.33, Evelien Hillen 1:46.34, Erwin Wamelink 1:46.35.

22.5 kilometer: Harm te Hennepe 1:47.36, Rudi Meinen 1:50.11

Klik op de link voor alle uitslagen

uitslagen

site organisatie

Evelien, Rudi, Gerdy, Erwin en Linda

Uitslagen van de 53e Volkslauf in Vreden

Wim, Mats, Henk, Gerrit en Patrick

Uitslagen AVA'70 leden en Aaltenaren

5 kilometer: Patrick Ikink 19.55 min, Mats Ligterink 23.30 min, Wim Rensink 24.15 min, Gerrit Ormel 24.15 min, Henk Mengers 24.31 min

Halve marathon: Hans Monasso 1:36.51

Klik op de link voor alle uitslagen

5 kilometer

10 kilometer

halve marathon

site organisatie

Prachtige 3e plaats voor Patrick Ikink in het klassement op de 5 kilometer

Waar is hardlopen goed voor?

Hardlopen heeft veel positieve effecten

Hardlopen heeft veel positieve effecten. Veel mensen lopen hard om op gewicht te blijven of omdat ze hun conditie willen verbeteren, maar er zijn natuurlijk nog veel meer positieve effecten van hardlopen. Waar is hardlopen allemaal goed voor? Wij hebben tien redenen bedacht waarom jij zou moeten hardlopen.

Hardlopen maakt je intens gelukkig

Volgens wetenschappers heeft hardlopen een verslavende werking. Na het hardlopen komt het stofje endorfine vrij; ook wel een gelukshormoon genoemd. Na een heerlijke workout ben je altijd even heel gelukkig.

Hardlopen brengt je op geniale ideeën

Een rondje hardlopen doet wonderen. Grote ondernemers lopen vaak hard, omdat ze op dat moment alleen zijn en nieuwe ideeën kunnen opdoen.

Hardlopen is gezellig en is goed voor je netwerk

Als je bij een atletiekvereniging of loopvereniging traint, dan is dat hartstikke gezellig. Samen trainen, samen een hardloopwedstrijd doen en samen pijn lijden. Hoe mooi is dat 

Hardlopen gaat veroudering tegen en je leeft langer

Vanaf je 30ste levensjaar worden je botter brozer, maar door hardlopen wordt dit proces vertraagd. Mensen die regelmatig hardlopen leven bovendien gemiddeld 3 jaar langer dan hun niet-actieve medemens. Genoeg reden om te blijven hardlopen!

Hardlopen geeft je discipline

Zeker in de wintermaanden is het nog weleens lastig om je hardloopschoenen aan te trekken, maar echte liefhebbers hebben daar maling aan. Keiharde discipline noemen wij dat. Geen tijd voor smoesjes!

Hardlopen is goed voor je hart

Regelmatig hardlopen is goed voor een lage hartslag, lager cholesterol en minder kans op diabetes.

Hardlopen is goed voor je gewicht

Per uur verbrand je circa 800 calorieën tijdens het hardlopen!

Hardlopen bespaart geld

Geen dure abonnementen bij de sportschool, maar heerlijk trainen waar je wil. Oké, hardloopschoenen zijn ook niet goedkoop (tussen de 100 en 200 euro), maar daar heb je wel 1000 kilometer plezier van.

Hardlopen geeft je nieuwe uitdagingen

Iedereen kent wel iemand in zijn of haar omgeving die hardloopwedstrijden loopt. Daag jezelf uit en ga ook wedstrijden lopen! Niet gelijk een marathon, maar begin met een 5 kilometer. Dat is ook al een hele prestatie!

Hardlopen is gewoon kei-leuk

Hardlopers worden weleens doodlopers genoemd, maar in onze optiek is dat natuurlijk onzin. Hardlopen is juist hartstikke leuk en overal in de wereld te beoefenen. (bron)

Voor uw gezondheid is 50 minuten joggen per week genoeg

Wie met acht kilometer per uur voortsukkelt, boekt haast dezelfde winst als de sporter die dertien kilometer per uur rent

Voor uw gezondheid is 50 minuten joggen per week genoeg: frequentie, snelheid en duur maken niet uit

Ook de amateur die in het weekend in een sukkeldrafje twee rondjes door het park holt, blijkt het leven aantoonbaar te verlengen. Voor de gezondheidswinst maakt het niet veel uit of u meerdere keren per week uren rent, of eens per week een klein uurtje. Dat blijkt uit een analyse van in totaal veertien eerdere onderzoeken naar hardlopen en de gezondheid, dinsdagochtend vroeg verschenen in vakblad British Medical Journal. Wie geregeld hardloopt, verlaagt de kans op een vroegtijdige dood met ongeveer een kwart. Die winst zit vooral in minder hart- en vaatziektes (30 procent minder kans) en kanker (23 procent minder kans).

Die gezondheidswinst begint al bij vijftig minuten hardlopen per week, schrijven de onderzoekers, onder leiding van hoogleraar volksgezondheid Željko Pedišić van de Victoria Universiteit in Melbourne. Langer dan vijftig minuten hardlopen, of verspreid over meerdere dagen joggen, maakt voor de gezondheidswinst niet uit, blijkt uit de cijfers. Ook hoe hard men jogt, maakt weinig verschil: wie met acht kilometer per uur voortsukkelt, boekt haast dezelfde winst als de sporter die dertien kilometer per uur rent.

Averechts

‘Dit verrast mij niet’, reageert inspanningsfysioloog Thijs Eijsvogels van het Radboudumc. ‘Van niets naar een beetje sporten is heel goed. Maar daarna vlakken de gezondheidsvoordelen van hardlopen snel af. Je hebt de gezondheidswinst dan al binnen, er komt nog maar weinig bij.’ Sterker nog: er zijn goede aanwijzingen dat te intensief sporten juist averechts kan werken. Ook dat blijkt uit de cijfers van Pedišić: bij wie elke dag hardloopt, gaat het risico op voortijdige sterfte weer iets omhoog. ‘Dat is best een lastige boodschap om te verkopen’, weet Eijsvogels. ‘De trend is dat intensief sporten steeds populairder wordt. Maar heel veel sporten is dus niet altijd beter voor je gezondheid. Zeker bij de wat ouderen, bij wie het herstelvermogen minder goed is.’

Pedišić wijst erop dat matig hardlopen bovendien gezonder lijkt dan matig fietsen of wandelen. Wie een uurtje per week wandelt of fietst heeft weliswaar ook minder risico op vroegtijdig overlijden, maar ‘slechts’ zo’n 10 procent. Pas bij intensiever wandelen of fietsen neemt die gezondheidswinst toe: daar maakt een hogere dosis wel verschil.

Langer leven

De bevindingen liggen ‘in lijn met de landelijke beweegnorm’, zegt bewegingswetenschapper Ellen Maas van het Kenniscentrum Sport: beweeg elke week minstens tweeënhalf uur matig intensief. Niettemin vindt ze de uitkomsten ‘een beetje verrassend’: ‘Ergens verwacht je toch dat vaker hardlopen meer uitmaakt’, zegt ze. Best denkbaar dat hardlopers sowieso gezonder leven, en mede om die reden langer leven, zegt ze.

Toch lijkt het ook Maas zonneklaar dat matig hardlopen de gezondheid opport. ‘Deze cijfers laten zien dat het op populatieniveau niet zoveel uitmaakt hoe vaak of hoe intensief je hardloopt, maar dat het vooral uitmaakt dát je hardloopt.’ (bron)

Triathlon Aalten stopt: 'Maar de kas is niet leeg, dus we delen uit'

Een foto van de triathlon een paar jaar terug

Sportverenigingen in de gemeente Aalten opgelet. Er is geld te verdienen. Stichting Triathlon Aalten geeft haar resterende clubkas-inhoud weg. Het gaat om een ludieke actie van de stichting die stopt met haar jaarlijkse triathlon bij de Slingeplas.

Het stoppen van het evenement is een teleurstelling voor de bikkels die zwemmen, hardlopen en fietsen graag combineerden. “Maar we stoppen op een moment dat we financieel nog gezond zijn en dat maakt ook dat we tot dit idee zijn gekomen’’, zegt voorzitter Ruud Baars. “Samen met Gerben Heinen, Jurre Vriesen, Wilmar Westerveld, Marco Wagener en Bjorn Rossel hebben we bedacht dat we het geld dat over is willen inzetten om nog meer de sport in de gemeente Aalten te stimuleren.’’

Zo verging het de Stichting Triathlon Aalten zelf immers ook. Die was actief vanaf de jaren ‘80 totdat het in 2001 stilviel door de uitbraak van MKZ. Maar in 2016 begon het bij enkele sporters weer te kriebelen. Natare, de Peddelaars en AVA’70 legden toen een startkapitaal neer bij de groep mensen die de triathlon weer nieuw leven in wilde blazen. Dat is gelukt, waarna de triathlon weer enkele jaren honderden sporters naar de Slingeplas trok.

“Nu is het klaar. Dat is een mix van sterk teruglopende deelnemersaantallen, waardoor de kosten hoger zijn dan de baten in combinatie met de kans op blauwalg in de Slingeplas. We wilden niet doorgaan tot in de rode cijfers, dus we stoppen nu als een gezonde organisatie’’, zegt Baars.

Het startkapitaal dat de stichting kreeg van Natare, de Peddelaars en AVA’70 wordt terugbetaald en toen bleef er nog geld over in de clubkas. Dat is in totaal 6.000 euro en dat wil de stichting weggeven aan drie verenigingen die iets nieuws willen gaan doen.

“Het moet een nieuw initiatief zijn of iets uit het verleden dat nieuw leven ingeblazen wordt. We zijn heel benieuwd waar de verenigingen mee komen’’, aldus de voorzitter. Het beste idee krijgt 3.000 euro, voor de nummer twee is er 2.000 euro en de nummer drie krijgt 1.000 euro.

Verenigingen die in aanmerking willen komen voor dit bedrag moeten hun idee pitchen met een filmpje en een A4’tje met uitleg. Die pitch moet uiterlijk 15 april worden ingestuurd. Maar vooraf, uiterlijk 7 maart, moeten verenigingen al melden dat ze mee willen doen. Zij kunnen zich aanmelden per e-mail: contact@triathlonaalten.nl. Na aanmelding ontvangt de vereniging een document met de spelregels van deze actie. (bron)

Verslag van de Leestencross in Ugchelen

Hans Monasso

Je moet in het leven zelf de slingers ophangen

Verslag van de Leestencross 2024

Bij pittoreske plaatsje Ugchelen, direct onder de rook van Apeldoorn ligt het uitgebreide natuurgebied 't Leesten. Het bestaat onder andere uit een droog beekdal dat is gevormd tijdens de laatste ijstijd. Elk jaar organiseert AV de Veluwe hier de Leestencross. Een 5, 10 of 15km traject dat bestaat uit een 5km rondje dat je respectievelijk 1, 2 of 3 keer aflegt.

Ik heb er wel eens wat trainingen gelopen en er veel gewandeld dus het gebied was mij bekend. Ik wist dat er stevige hoogteverschillen waren maar ook dat de paden hier goed begaanbaar zijn. Ondanks het natte weer van de afgelopen tijd, ik weet niet of iemand opgevallen is, verwachte ik geen dramatische taferelen.

Omdat een ritje naar Ugchelen toch een klein uur is en ik na de aanloop naar de 8 Kastenloop (no pun intended) wat extra meters wilde maken, besloot ik mij in te schrijven voor de 15km. Wat vooronderzoek leerde mij dat ik drie keer hetzelfde rondje moest en dat de aanvang om 11 uur was. Twee dagen voor de wedstrijd keek ik nog even naar de weersverwachting en zag dat de temperatuur aangenaam zou zijn maar dat we het zeker niet droog zouden houden.

Net voor het Leesten werden verdachte auto's uit het verkeer geplukt en naar een andere parkeerplek gedirigeerd. Het dragen van enige hardloopoutfit zorgde ervoor dat je hier etnisch werd geprofileerd. Wandelen met de hond: u mag parkeren bij het Leesten. Hardloopkleding? U mag 2 kilometer verderop uw auto parkeren, u houdt immers toch van hardlopen? Natuurlijk wilden we de vriendelijke vrijwilliger het leven niet te moeilijk maken en gehoorzaamden we trouw aan de opgedragen instructie. Het was een mooie gelegenheid om warm te lopen richting het secretariaat en de start.

Het gevolg was wel dat ik een half uur voor de start al behoorlijk doorweekt was. Gelukkig was er gelegenheid te schuilen in het vernieuwde paviljoen en was er zelfs een kleine kleedruimte ingericht. Al met al hadden zich 147 deelnemers aangemeld om te gaan hardlopen onder barre omstandigheden waaronder 38 deelnemers voor de 15km.

De start was onderaan de zandwal die gelijk 12m stijl omhoog gaat (12%) om vervolgens nog eens 130 meter tegen 8% valsplat omhoog te moeten. Daarna was het op en af waarbij het 2,5km tegen gemiddeld 1% omhoog was. Het zijn getallen die ik nu uit mijn dashboard haal maar het verklaart wel waarom ik de eerste kilometers bijzonder zwaar vond. De regen kwam met bakken uit de lucht, de ondergrond was zompig en het waaide ook nog eens heel aardig. Voor mijn gevoel had ik een heel slechte dag maar achteraf gezien waren dat meer de omstandigheden waaronder ik liep.

De laatste 2,5km van het rondje bestond uit twee forse bulten die je gelukkig ook weer omlaag konden lopen. Bij de laatste bult (300m bij 3,8% omlaag) ging het bij mij mis. Ik had de snelle schoenen aan en onderaan de bult was het modderig en er lag ook veel water. Ik hield in maar het was niet genoeg om te voorkomen dat ik toch in tweeën onderuit ging. Ik kwam vol op mijn rug terecht maar leek geen schade te hebben. Ik riep tegen twee medelopers dat ze door moesten lopen en stond snel weer op om het laatste stuk richting de eerste doorkomst te lopen.

Enig zelfmedelijden is mij ook niet vreemd en in mijn hoofd was de verleiding tamelijk groot om bij de doorkomst uit te stappen. Vooral wanneer je die vreselijke bult weer ziet liggen. Maar ik was niet voor niets hier naar toe gekomen en ik kon dat stemmetje dan ook alweer snel de kop in drukken. Maar echt lekker voelde ik me toen al niet meer. De benen waren zwaar, ik was doorweekt, de ademhaling zat hoog en ik had net die smak gemaakt. Ik besloot de tweede ronde iets rustiger aan te doen. De bult nam ik deels wandelend om vervolgens het tempo weer lekker op te voeren. Een eind in de tweede ronde sloot een 10km loper bij me aan en gezamenlijk zijn we de tweede ronde uitgelopen. Ik was wat jaloers dat hij bij 10km klaar was maar ik denk dat ik hem aardig op sleeptouw heb kunnen nemen en dat was andersom niet veel anders.

De derde ronde voelde conditioneel al een stuk beter alleen waren de benen toen erg zwaar. Tempo maken op de stukken omhoog lukte nauwelijks maar de hartslag bleef ook laag. Het waren de benen die weigerden. Toch gingen de laatste 2,5km weer een stuk beter. De momenten waarop ik naar beneden kon lopen ging het tempo weer lekker omhoog en toen ik door de tweede dame in de wedstrijd achterhaald werd, kon ik mooi nog even een stukje in haar slipstream mee.

Voldaan kwam ik over de finish waar heerlijk koud water voor me klaarstond. Ik heb snel mijn jasje opgehaald en ben gelijk doorgegaan naar de auto om droge spullen aan te trekken. Eenmaal in de auto zag ik in de uitslagen dat ik eerste in mijn leeftijdscategorie was geworden. Dat was tamelijk onverwacht omdat ik het gelopen tempo zelf erg tegen vond vallen, maar het was een mooie opsteker bij deze, ondanks de omstandigheden, prachtige loop.

De statistieken: 15,33km, 1:16:01

Aantal hoogtemeters: ca. 241m

Hans Monasso

Aankondiging van het Aaltense Sportcafé

De flyer van het Aaltense Sportcafé

AVA’70 organiseert samen met wielervereniging de Peddelaars op vrijdagavond 1 maart a.s. 'Het Aaltense Sportcafé'. Als locatie is hiervoor de fonkelnieuwe zaal van Het Noorden van Aalten gekozen, die speciaal zal worden ingericht.

Het is de organisatie gelukt om een aantal topsporters vast te leggen om deze avond hun verhaal te doen. Wat te denken van marathonloper Michel Butter, topturnster Lieke Wevers en wielrenster Sera Gademan. Thema`s die centraal zullen staan tijdens de gesprekken zijn de sportprestaties, vitaliteit, leven en voeding.

Naast de topsporters is ook Henk-Jan Koershuis uitgenodigd. Hij is naast voedingsdeskundige ook eigenaar van Sportvoedingswebshop en zal op inspirerende en enthousiaste wijze zijn verhaal doen over o.a. het boek dat hij geschreven heeft, getiteld 'de beste Verliezer'. Mark te Brake is tevens één van de gasten en hij is manueel therapeut, speciaal gericht op sportblessures en preventie. Mark Schreurs is in het dagelijks leven sportpodotherapeut en heeft hierover ook zeker tips en tricks te vertellen. Kortom, een zeer gevarieerd gezelschap gasten, dat geïnterviewd zal worden door Winterswijker Lars Duistermaat.

Kaarten voor het Aaltense Sportcafé kosten 8 euro en zijn te bestellen via de site: ava70.eventgoose.com. Wees er snel bij, want er zijn nog maar een beperkt aantal kaarten beschikbaar!

Weergaloze Femke Bol verbetert wereldrecord 400 meter indoor op NK: 'Echt niet normaal'

Femke Bol verbetert in Apeldoorn het wereldrecord op de 400 meter indoor

Femke Bol heeft op de NK indoor het wereldrecord op de 400 meter verbeterd. De atlete won de nationale titel in een tijd van 49,24 en dat was een fractie sneller dan haar tijd van vorig jaar. Ook toen liep ze een wereldrecord op de NK.

Bol verbeterde vorig jaar het 41-jaar oude wereldrecord van Jarmila Kratochvilova. De Nederlandse was met haar tijd van 49,26 toen een stuk sneller dan het record van Kratochvila. Zondag liet Bol in Apeldoorn zien dat het nog een stukje beter kan. De klok stopte na 49,24 seconden.

Droom Femke Bol komt uit

Bol, die afgelopen jaar werd uitgeroepen tot Sportvrouw van het Jaar, was bijna een seconde sneller dan nummer twee Lieke Klaver, die ook haar persoonlijk record verbeterde. Het publiek in Apeldoorn gaf Bol een staande ovatie en ze was na afloop blij dat er veel publiek op de tribunes zat.

"Het is echt niet normaal", zei Bol na haar razendsnelle race. "Het is geweldig om voor zoveel publiek te lopen, een droom die uitkomt."

Blik op Parijs

Voor Bol is het indoorseizoen een belangrijk onderdeel van de voorbereiding op de wedstrijden buiten. Daar is ze de specialiste op de 400 meter horden. Op dat onderdeel werd ze afgelopen jaar wereldkampioen en hoopt ze komende zomer op de Olympische Spelen in Parijs goud te pakken.

Haar grote concurrente in Parijs is Sydney McLaughlin. De Amerikaanse ontbrak op de WK van afgelopen jaar, maar is de houdster van het wereldrecord en ook de regerend olympisch kampioen. (bron)

Vermoeid? Misschien heb je een tekort aan Vitamine D

Waarom hardlopers genoeg Vitamine D binnen moeten krijgen

Vitamine D heb je nodig om je botten gezond te houden en om genoeg calcium en fosfor op te kunnen nemen. Vitamine D wordt door het lichaam gemaakt op het moment dat de huid wordt blootgesteld aan de UVB straling van de zon en krijg je binnen via gezonde voeding.

In principe zouden de meeste mensen genoeg vitamine D binnen moeten kunnen krijgen. Maar zelfs de doelgroep die regelmatig buiten een rondje loopt, blijkt soms te kampen met een tekort. Op wie we doelen? Precies. Hardlopers dus. Hoe komt het dat je als hardloper een vitamine D tekort hebt? In dit stuk vertellen we wat de symptomen zijn en wat je eraan kunt doen.

De oorzaak van een tekort aan vitamine D

Hoe kan het dat je een tekort aan vitamine D hebt, als je toch echt gezond eet én regelmatig buiten hardloopt? De reden dat een tekort aan vitamine D onder andere vaker voorkomt in landen zoals Engeland en Nederland (vooral in het najaar en de winter), is omdat we relatief veel bewolking hebben. De bewolking voorkomt dat de huid voldoende UVB straling tot zich krijgt, waardoor ons lichaam niet genoeg vitamine D aan kan maken. Ook bij schemering hardlopen voorkomt dat je genoeg wordt blootgesteld aan het zonlicht.

Wat zijn de gevolgen van een vitamine D tekort bij hardlopers?

Vitamine D is vooral belangrijk voor de botten en een tekort aan deze vitamine kan vrij ernstige gevolgen hebben. Zo kan een tekort aan vitamine D bij hardlopers leiden te zwakke botten waardoor ze een groter risico lopen op stressfracturen. Een beroemd verschijnsel van een tekort aan vitamine D bij kinderen dat zij last krijgen van 'de Engelse ziekte' Rachitis, ook wel bekend als Osteomalacie bij volwassenen, dit is een pijnlijke aandoening waarbij de botten broos worden. Gelukkig komt dit inmiddels dankzij supplementen en gezond eten niet veel meer voor. Wel kan een langdurig tekort aan vitamine D nog altijd leiden tot osteoporosis, stressfracturen, botziekten, kanker, hart- en vaatziekten, auto-immuunziekten, infecties en cognitieve stoornissen.

Wat zijn de symptomen van een vitamine D tekort?

Het kan best zijn dat je geen symptomen ervaart van een vitamine D tekort, maar een paar bekendere signalen zijn onder andere:

*Vermoeidheid

*Pijn

*Zwakker spieren

*Regelmatig terugkerende infecties

De enige manier om erachter te komen of je daadwerkelijk een tekort hebt aan vitamine D is door even bloed te laten prikken. Twijfel je over je gezondheid? Raadpleeg dan altijd een arts.

Hoe zorg je ervoor als hardloper dat je voldoende vitamine D binnenkrijgt?

Heb je een tekort aan vitamine D? Dan is het eerste advies meer zonlicht te pakken. Mocht je veel in de avond hardlopen, dan kun je kijken in hoeverre het mogelijk is om wat vaker in je lunchpauze te gaan hardlopen en in het weekend zoveel mogelijk overdag. De beste tijd is dan tussen 11 uur 's ochtends en 3 uur 's middags. In principe zouden een paar minuten per dag in de zon - zonder zonnebrand - al genoeg moeten zijn. Probeer dus in het najaar en de winter (als dat niet te koud is) met blote armen of benen te gaan hardlopen. Kijk in de zomer dan wel weer uit dat je niet verbrandt.

In welke voeding zit veel vitamine D?

Voeding die van nature rijk is aan vitamine D is onder andere: eieren, vlees en vette vis zoals zalm, makreel en sardines. Maar als je genoeg vitamine D alleen uit voeding zou willen halen, dan wordt dat nog best lastig. Het blijkt dat mensen in Engeland ongeveer 5 microgram vitamine D uit voeding weten te halen, terwijl het advies op 10 microgram ligt.

Wanneer moeten hardlopers vitamine D supplementen gaan slikken?

Op dit moment is het advies van het Voedingscentrum dat mensen die in de risico-groep vallen, zoals zwangere vrouwen, kinderen tot 4 jaar, 65-plussers en mensen met een donkere huidskleur extra vitamine D zouden moeten nemen in de vorm van supplementen. Mensen die niet in deze groep vallen, maar wel te weinig buiten in het zonlicht komen zouden deze supplementen ook moeten nemen. (bron)

Aankondiging van de 32e 5x5 Estafetteloop van Argo

De flyer van de 5x5 Estafetteloop

Op zaterdag 20 april zal het weer bruisen van sportieve energie op en rond de baan van Argo Atletiek. Hardlopers, maar ook vriendengroepen en bedrijfsteams, uit de hele regio zullen dan deelnemen aan de 32ste editie van de ARGO 5x5 estafetteloop, hét gezelligste hardloopevenement van de Achterhoek.

Het startschot zal vallen om 13.30 waarna de 1ste lopers een lus van 5 km vanaf de baan van Argo Atletiek door het buitengebied zullen afleggen; zodra ze binnen zijn vertrekt de 2de loper en de tijd stopt zodra de laatste loper van een team over de finish komt. Teamleden hebben derhalve voldoende tijd om elkaar aan te moedigen, hetgeen enorm bijdraagt aan de leuke ongedwongen sfeer. Een dergelijk laagdrempelig evenement is ook voor beginnende hardlopers een mooi trainingsdoel voor de komende weken.

Teams kunnen zich aanmelden via het inschrijfformulier op www.argoatletiek.nl, hier is tevens alle verdere informatie te vinden.

Laat Rob nooit los in het bos....

Rob Berkelder (geel shirt)

Het is zondagmorgen 14 januari jl. even voor half 12… De deelnemers aan de schitterende crossloop van Archeus staan te popelen van ongeduld en helemaal klaar voor vertrek van de wedstrijd. Het is een Engelse start en dat is spectaculair voor het publiek, maar zeker ook voor de atleten, die opgesteld staan in een lange horizontale lijn. In de eerste linie staan de toppers gespannen klaar om gas te geven, waaronder ook AVA`70-atleet Rob Berkelder. De sympathieke, altijd goedlachse spraakwaterval heeft een strak bekkie en dat betekent volgens insiders, dat hij op scherp staat. De trucker is gebrand op een sterke race en ondanks dat voornemen, kan hij ook nu zijn mond weer niet voor even dichthouden en heeft voortdurend het hoogste woord. Soms denk je wel eens dat Robbie een beetje ADHD heeft, maar goed, er mag ook wel iets aan mankeren, toch?

Na het startsignaal kwam het peloton volop in beweging en nadat de kruitdampen waren opgetrokken had zich een mooi AVA-treintje gevormd met aan kop niemand minder dan Rob himself. Hij leidde het clubje ploeggenoten vakkundig richting de eerste passage door een bosje, waar voor één keer de hardlopers voorrang hadden op de mountainbikers. Het zestal liep lekker in galop een skitterend mooi bospad op, waar een roodborstje geweldig zijn best deed om de sportievelingen na te fluiten. Een eekhoorntje had de winterslaap ook nog niet helemaal uit en stak pardoes nog even over om zich vervolgens in een grote eik weer omhoog te werken. In de verte kwam een grijze Mercedes 200D rustig puffend aanrollen. Het prachtige karretje hoorde bij de eigenaar van een fijn stulpje aan het laantje dat door de atleten voor even werd gebruikt. De schattingen lopen uiteen, maar gemiddeld genomen zat er zeker een meter of 2 tussen de authentieke Duitse bolide en het pelotonnetje geelhemden. Geen probleem derhalve, zo zou je kunnen denken. Nou wel dus….

Leider van de groep, Robbie had blijkbaar als enigste onnoemelijk veel last van de passage en ontplofte bijkans. De normaliter toch zeer zelfbeheerste hardloper begon als door een horzel gestoken, gigantisch te foeteren tegen de chauffeur. De arme grijsaard was zich werkelijk van geen kwaad bewust en verslikte zich bijkans toen hij net weer een hijs van zijn sigaar wou nemen. De trouwe volgelingen probeerden vriend Berkelder een beetje te kalmeren, maar het vermeende slachtoffer deed er nog een schepje bovenop en schold de in zijn ogen ongenode gast helemaal verrot. De AVA-janen in zijn kielzog bedachten zich geen moment en voerden het tempo uit pure schaamte dusdanig hoog op, dat de kokende clubgenoot moederziel alleen achterbleef. Rob liep zijn rondje in eigen tempo rustig uit, maar kon het na de finish niet laten om hier ook nog effen wat organisatoren vermanend toe te spreken. Vervolgens stormde hij ongevraagd de bestuurskamer binnen om zijn beklag te doen. Het was bijna tenenkrommend, maar in ieder geval een zeer gênante vertoning.

Dat een fijne douche soms wonderen doet, bleek een stijf kwartiertje later. Uiteraard werd “de Berk” uit fatsoen ook nog even gevraagd hoe zijn wedstrijd was verlopen en je verwacht dan natuurlijk gelijk weer een tirade. Niets bleek echter minder waar, want hij bleef opvallend rustig, gaf aan heerlijk te hebben gelopen en blij was dat de vorm weer groeiende leek te zijn. Rob sprak zelfs de hoop uit dat hij snel weer aan zou kunnen sluiten bij de B-selectie van trainert Marco van Rijs. Deze is inmiddels van het hele tafereel tot in detail op de hoogte, dus zullen de trainingsroutes met passages door een bos, bij aanwezigheid van het driftkikkertje,j wel een beetje aangepast worden…… (FR)

Beweging en het verminderen van angst – dit wil je weten!

Onderzoek laat zien dat beweging mogelijk kan helpen bij het verminderen van gevoelens van angst. 

Onzekerheid over je werk, de veranderingen in de maatschappij of misschien of je gezondheid. Veel mensen kampen nu met verschillende vormen van angst. Wanneer angst een steeds grotere rol in je leven gaat spelen kan dit leiden tot een angststoornis. In dat geval belemmert de angst je dagelijkse leven en gaat de angst (vrijwel) niet meer weg. Vaak reageren we dan ook angstig op zaken waar we niet bang voor hoeven te zijn. Onderzoek laat zien dat beweging mogelijk kan helpen bij het verminderen van gevoelens van angst. Hoe dat werkt? Ik zocht het voor je uit.

Hoe helpt beweging tegen angst?

Wanneer er sprake is van een angststoornis kan het zijn dat je angstig bent voor iets wat eigenlijk geen gevaar voor je vormt. Bijvoorbeeld als je bang bent om naar buiten te gaan. Of beeld je in dat je ziek bent terwijl dit niet het geval is. Beweging zorgt in eerste plaats voor afleiding. Door naar buiten te gaan en te bewegen kan je jouw gedachten (tijdelijk) letterlijk bezig houden met iets anders. Het werkt nog beter als je hard gaat lopen (of joggen of wandelen) met iemand anders. Op die manier wordt je extra afgeleid door je maatje(s).

Wanneer we gespannen zijn gaat ons lichaam meer cortisol produceren. Een hormoon dat ons in staat stelt om te reageren in een gevaarlijke situatie. Cortisol zorgt er namelijk voor dat ons hart sneller gaat kloppen en onze bloeddruk stijgt. Ben je vaak angstig dan zal je cortisol mogelijk vaak verhoogd zijn en zo leiden tot een hogere bloeddruk en hogere hartslag. Span je jouw lichaam matig intensief in, dan kan je op die manier het cortisolgehalte (en de productie van andere belangrijke stoffen die bijdragen aan een goed gevoel) natuurlijk reguleren. Pas wel op. Als je te intensief traint en hierna te weinig rust neemt, stijgt de spanning in je lijf juist nog meer en wordt het juist moeilijker om te ontspannen. Bouw de beweging dus rustig op en neem ook voldoende rust. 

Ten derde zorgt beweging voor activatie van de frontale kwab in onze hersenen. Deze is vooral betrokken bij het uitvoeren van taken én, heel belangrijk bij een angststoornis, het reguleren van de amygdala. En die amygdala is deel van ons reactie-systeem dat bepaalt of en hoe we reageren op ingebeelde, of daadwerkelijke bedreigingen.

Welke vorm van beweging helpt het beste tegen angst?

Hier komt het goede nieuws: veel verschillende vormen van inspanning kunnen helpen bij het verminderen van angst. Of je de voorkeur geeft aan yoga, tai-chi, wandelen of rustig fietsen of juist wat actiever bezig bent: alle vormen van beweging zijn goed. Om het meeste uit de beweging te halen doe je dit het liefste buiten (en nog beter: in een groene omgeving), beweeg je het liefst samen en kies je voor iets dat je leuk vindt om te doen. Het kan ook zeker geen kwaad om een nieuwe sport op te pakken. Door iets nieuws te leren houd je jouw brein extra bezig. Bovendien laat onderzoek zien dat nieuwe dingen leren een universele manier is om je beter te voelen.

Nog even dit…

Een angststoornis kan je leven behoorlijk beïnvloeden en zorgen voor serieuze lichamelijke en mentale gevolgen. In veel gevallen kan beweging helpen om de symptomen te verminderen. Maar schroom niet om hulp te zoeken als klachten blijven bestaan of je leven steeds meer gaan beïnvloeden. Hoewel onderzoek stelt dat beweging kan helpen bij het verminderen van angst, is het in sommige situaties nodig om extra hulp te zoeken. (bron)

Hardlopen met je hond

Deze hondenrassen zijn geschikt om mee hard te lopen

Honden, niet de favoriet van iedere loper. Maar voor de hardlopende hondenliefhebber kan het wel een gezellig trainingsmaatje zijn. Echter, niet alle hondenrassen zijn geschikt om mee te gaan tijdens een run. Wil je weten of jouw viervoeter - of die van jouw buurman - misschien geschikt is voor een rondje hardlopen? We zetten enkele geschikte rassen op een rijtje.

Let op: Onderzoek goed of de hond waarmee jij wil gaan lopen ook echt in goede conditie is om te gaan lopen en laat dit eventueel door een dierenarts beoordelen. Let verder goed op een geschikte ondergrond en verantwoorde weersomstandigheden. Bij twijfel: raadpleeg altijd een specialist.

Hardlopen met je hond, deze hondenrassen zijn geschikt voor het hardlopen

De duurlopers

De duurlopers onder de honden onderscheiden zich door een slank lijf met sterke achterpoten en zijn gemiddeld tot groot: Siberische husky, jackrussellterriër, Duitse staande korthaar en bordercollie. In een ontspannen tempo kun je ze zeker meer dan anderhalf uur mee op sleeptouw nemen. Of andersom.

De rustige loper

Zorg je voor een nog langzamer tempo, dan kun je ook best lang op pad met de labrador retriever, de poedel of een dalmatiër. Vooral door hun krachtige lichaamsbouw kunnen ze grote afstanden aan.

Een half uurtje hardlopen

Stevige loopjes van minder dan anderhalf uur zijn een smakelijke kluif voor pitbulls, Engelse setters en golden retrievers. En dat vooral dankzij hun spierbundels en iets minder door hun slanke dan wel gedrongen gestalte.

De sprinters

De sprinters onder de honden zijn middelgroot, slank en hebben een opvallende voorliefde voor hardlopen. Denk aan de bordercollie, de Duitse staande korthaar en natuurlijk aan de hazewindhond.

De mooi-weer-lopers

Is het nogal warm, dan komen andere honden in het spel. De Rhodesian ridgeback en de foxterrier korthaar zijn dan uitstekend geschikt, wat vooral te maken heeft met hun gladde huid. Je herkent ze verder aan een slank lijf en een lange snuit.

De winterse rakkers

Is het juist koud, dan is een beetje vacht wel zo prettig en dat zie je bijvoorbeeld terug bij de Siberische husky.

Volgzame trouwe loebas

Tot slot enkele ware mensenvrienden die niet agressief zijn en zeer volgzaam: golden retriever, labrador retriever, poedel en bordercollie. (bron)

‘Marathonkomeet’ Kelvin Kiptum (1999-2024) wilde atletiekgeschiedenis schrijven

Kelvin Kiptum eind 2023 bij zijn presentatie als deelnemer aan de marathon van Rotterdam

In november liep Kelvin Kiptum over de Coolsingel om het parcours van de Rotterdamse marathon te verkennen. Daar wilde hij zijn wereldrecord aanscherpen en zelfs in minder dan twee uur finishen. Zondag kwam het Keniaanse wonderkind om het leven bij een auto-ongeluk.

Weinigen hadden al van Kelvin Kiptum gehoord, maar opeens was hij daar, vorig jaar oktober, tijdens de marathon van Chicago. Na exact 2 uur en 35 seconden kwam Kiptum als eerste over de finishlijn. Met schijnbaar groot gemak verbrijzelde de slanke langeafstandloper (1,78 meter, 59 kilogram) het wereldrecord dat sinds 2018 in handen was van zijn landgenoot Eliud Kipchoge.

Kenners voorspelden na de formidabele race in Chicago dat Kiptum de eerste atleet zou worden die de 42,192 meter in minder dan twee uur zou lopen. De 24-jarige hardloper had dat idee ook. Hij dichtte zichzelf kans toe dat in Rotterdam te doen, als hij daar op 14 april van dit jaar zou aantreden.

Die droom spatte uiteen toen Kiptum zondag bij Kaptagat, een in de atletiekwereld beroemd gehucht in het zuidwesten van Kenia, met zijn auto van de weg raakte en tegen een boom reed. Kiptum was op slag dood, net als zijn Rwandese coach Gervais Hakizimana (37). Een derde inzittende, Sharon Chepkurui Kosgei (24), werd naar het ziekenhuis overgebracht maar kon na behandeling weer naar huis. Over de oorzaak van het ongeluk is nog niets bekend.

Omgekomen in kraamkamer van hardlopers

Er kan geen twijfel zijn over wat Kiptum deed op de plek waar hij het leven liet. Kaptagat is de kraamkamer van Keniaanse hardlopers. De heuvels reiken er tot 2.800 meter, zeer geschikt voor hoogtetrainingen. De zachte ondergrond maakt het dorp ideaal trainingsterrein voor veel hardlopers, zowel afkomstig uit Kenia als uit andere landen.

Kiptum kwam op 2 december 1999 ter wereld in Chepsamo, een dorp hemelsbreed zo’n 12 kilometer ten oosten van Kaptagat. Het ligt op de route van veel hardlopers die in de omgeving oefenen. Zo ook op die van Gervais Hakizimana, de Rwandese recordhouder op de 3.000 meter hordelopen, die op een dag een schriele knaap met zijn groep zag meelopen.

‘Hij was klein toen we heuvelklimsessies deden in het bos vlak bij zijn huis, maar hij volgde ons op blote voeten nadat hij de geiten en schapen had verzorgd’, vertelde Hakizimana vorig jaar aan het Franse persbureau AFP.

Hardloopgrootheid in wording

Dat was begin 2013, en Kiptum was nog niet echt begonnen met hardlopen. In de herfst van dat jaar zou hij zijn eerste echte wedstrijd lopen, de halve marathon van Eldoret, op ruim een half uur rijden van zijn geboortegrond. Hij kwam als twaalfde over de eindstreep. Een jaar later werd hij tiende. In 2018 zette hij de lokale halve marathon op zijn naam. De schriele geitenhoeder, die op 15-jarige leeftijd al vader was geworden, bleek een natuurtalent.

Niet veel later, bij Kiptums internationale debuut, ving de atletiekwereld buiten Kenia voor het eerst een glimp op van een hardloopgrootheid in wording. Bij de halve marathon van Lissabon in 2019 eindigde hij in 59 minuten en 54 seconden, goed voor een vijfde plaats. Hij zou dat jaar in Europa nog zes races lopen, zonder iets te winnen. Maar in november van dat jaar was hij Eldoret hij de snelste bij de Kass Half Marathon.

Vanaf 2020 begon Kiptum te oefenen voor de marathon, met Hakizimana als zijn coach. ‘In Chepkorio wonen we samen. Hij huurt een kamer voor mij. Het is heel dicht bij zijn huis, maar het is beter dat hij daar niet te veel is. Hij moet zich concentreren. Daar is er familie, zijn er kinderen. Je moet jezelf afsluiten’, vertelde Hakizimana.

‘Negatieve split’ werd Kiptums handelsmerk

Kiptum liep als een bezetene en legde in sommige weken het zevenvoudige van een marathon af. Die honderden kilometers wierpen al snel hun vruchten af. Kiptum deed in 2022 mee aan de marathon van Valencia, zijn eerste officiële, en finishte in 2 uur, 1 minuut en 53 seconden. Als derde man in de geschiedenis bleef hij onder de 2 uur en 2 minuten. Daardoor ging hij de boeken in als de ‘marathonkomeet’.

Dat hij een jaar later in Chicago het wereldrecord aan gort liep, leek niet meer dan een logisch vervolg. Kiptum liep er driekwart van de wedstrijd op een tempo van ongeveer 29 minuten per 10 kilometer, oftewel 20,7 kilometer per uur. Na 30 kilometer schroefde hij zijn snelheid op naar 21,4 kilometer per uur. Zo’n negative split – harder lopen in het tweede deel van een race waarin de anderen noodgedwongen gas terugnemen – was Kiptums handelsmerk.

Voor Kiptum lagen nog grotere prestaties in het verschiet. ‘Kenia heeft een bijzonder juweel verloren’, schreef de Keniaanse minister van Sportzaken op de berichtendienst X. Niet alleen Kenia, voegde de Britse sporter en voorzitter van World Athletics Sebastian Coe daaraan toe: ‘Een ongelooflijke atleet die een ongelooflijke erfenis nalaat. We zullen hem enorm missen.’ Kiptum laat een vrouw en twee kinderen achter. (bron)