 |
| Henk Mengers Van bestuurder tot opperman Met enkele loopmaatjes uit de
regio, zondagmorgen vroeg uit de veren, om als een soort schoolreisje naar
Breda te vertrekken. Een tweeledig doel deze dag. Toeschouwer bij het NK
atletiek en als gastspreker bij een bestuurdersbijeenkomst van
atletiekverenigingen en loopgroepen. Het maximale aantal van 60
aanmeldingen was al snel bereikt. Deze bijeenkomst werd geleid door clubexpert
Daniel Klijn. Het thema was consumentisme. Hij hield een prikkelend verhaal
over het belang van sportbeoefening en de steeds minder passende
verenigingsvorm met een zeer trouw vrijwilligerscorps. Bestuurders zijn er om
toekomstvisie en vooral duidelijke keuzes te maken. In veel gevallen sturen ze
nauwelijks vrijwilligers aan, maar gaan zelf achter de bar staan, kleedkamers
schoonmaken en met pionnen aan het sjouwen. Zijn boodschap, werk bedrijfsmatig,
met heldere keuzes. En leg het daarna goed uit aan belanghebbenden. De atletiekunie had vernomen
dat onze manier van bedrijfsvoering wellicht een voorbeeld kan zijn voor een
mogelijk toekomstig verenigingsmodel. Dat daarvoor een lange weg te gaan is,
bleek wel uit de eerste reactie na mijn
verhaal, “jullie zijn dus eigenlijk onze concurrent”. Een ieder die als doel heeft
om “mensen in beweging te krijgen” is volgens mij nodig voor bevordering van
mentale - fysieke gezondheid. Als het unieke Nederlandse verenigingsleven kans
wil hebben om te overleven, moet het doorontwikkelen. Anders zal het net zo
vergaan als bij de teruglopende ledenaantallen zoals bij vakbonden, politieke
partijen, tv zenders, etc. De strekking van mijn
presentatie van bestuurder tot opperman ging over onze zoektocht naar een
bedrijfsmatige aanpak, waarbij de klant centraal staat. Duidelijkheid
gecombineerd met flexibiliteit. De
meeste leden (klanten) willen ontzorgd worden en op een vast tijdstip een
kwalitatief goede training krijgen. Vooral technisch met voldoende complimenten
en aandacht voor iedereen (fijn dat je er bent / het gaat steeds iets beter /
denk aan strekking). Duurlopen kan iedereen thuis wel of onderling afspreken,
daar is geen loopgroep voor nodig. Besturen is belangrijk, maar
mag beperkt zijn tot hoofdzaken. Vanuit
ingewonnen informatie (signalen van trainersgroep, lopers, externe
input) kan er aangepast beleid bepaald worden. In de praktijk heb je in
iedere groep een opperman nodig. Zij of hij is gastheer (m/v), als er een
nieuweling aanwezig is, meteen naar toelopen en introduceren bij de groep, tevens een loopmaatje toewijzen, die vooral
de eerste paar trainingen toelichting geeft over hetgeen uitgelegd wordt. Dit
loopmaatje is bij voorkeur niet de trainer, maar een ervaren deelnemer. Elkaar steeds weer ophalen
tijdens het lopen is zo vanzelfsprekend, dat ik daar verder geen toelichting op
ga geven. Met een klein groepje alvast een dwarsweg oversteken, is natuurlijk
uit den boze, oversteken doen we altijd samen! De laatste 8 minuten van een
training gezamenlijk rustig uitlopen om weer in de natuurlijke vetverbranding
te komen. Aansluitend de cooling-down met aan het eind ons bekende Zandloper
dansje. Napraten is raadzaam. Gezamenlijk naar regionale
loopjes is ook een verbindende activiteit. Standaard speken we af dat we een
half uur voor de start verzamelen, om samen een warming-up van een kwartier te
doen. Dit wordt afgesloten door elke aanwezige Zandloper een hi-five te geven. Jaarlijks organiseren we samen
met Kulurhus Lintelo een Zandloop-wedstrijd van 5 kilometer. De meeste wedstrijden zie je
steeds professioneler georganiseerd worden. Wij kiezen ervoor om het steeds
laagdrempeliger te maken. Geen tijdregistratie (zelf tijd bijhouden), geen
finishboog, sinds dit jaar een maatjesloop, dwz. dat je als duo de afstand mag
opdelen. We mogen niet vergeten dat
momenteel de meeste leden, niet gaan voor een podiumplek, maar om samen op
ieder z’n eigen niveau de mooie hardloopsport te beleven. *Opperman: de naam suggereert
dat het een hoge functie is/was op de bouwplaats. Het is laag in aanzien, maar
erg belangrijk voor de samenhang. Hij is voorwaarden scheppend / eerst aanwezig
- laatste weg / gericht op collega’s / spil in (bouw)proces / belangrijk bij de
voortgang. Een onmisbare schakel in een goed lopende (project)organisatie. Met sportieve groet, Henk Mengers Loopgroep Zandloper. |
 |
Met de verbetering van dit conditiegetal gaat
hardlopen je gemakkelijker af en neemt je snelheid toe |
Wat is VO2-Max?
Als je begint met hardlopen merk je dat er in je lichaam allerlei fysiologische veranderingen plaatsvinden die ervoor zorgen dat je de verhoogde inspanning goed aan kunt. Twee van de meest merkbare effecten zijn dat de ademhaling sneller gaat en de hartslagfrequentie toeneemt. Beide zijn noodzakelijk, omdat je spieren veel zuurstof nodig hebben om energie te maken voor de langdurige inspanning (je hart pompt het zuurstofrijke bloed naar de spieren). Hoe meer zuurstof de spieren op kunnen nemen en gebruiken, hoe gemakkelijker je een bepaald intensiteitsniveau aan kunt. En daar ligt, heel eenvoudig gezegd, de winst van een grotere VO2-max.
‘VO2-max is de waarde van het maximale zuurstofgebruik bij cardiovasculaire inspanningen’, zegt professor in de bewegingswetenschappen Jamey Plunk. ‘Het is deels erfelijk en deels trainbaar. Tot op zekere hoogte wordt het bepaald door de genetica. Om de genetisch bepaalde bovengrens van je VO2-max te bereiken moet je trainen.’ Dus nagenoeg iedereen kan zijn of haar VO2-max kan verbeteren, maar niet iedereen heeft het genetische potentieel om een tweede Eliud Kipchoge te worden.
Plunk wijst er ook op dat maar heel weinig mensen hun genetisch grenzen van de VO2-max bereiken. De oorzaak ligt bij een gebrek aan motivatie of een gebrek aan trainingskennis. Daarmee geeft hij aan dat een hoge motivatie op zichzelf geen garantie biedt dat je met hardlopen eruit haalt wat erin zit. Je moet goed weten hoe je effectief bent om je persoonlijke top te behalen.
Voordelen van een hogere
VO2-max
Het meest voor de hand liggende voordeel van een hogere VO2-max is de verbetering van je hardloopprestaties. Als je bijvoorbeeld minuten wilt afsnoepen van je PR op de halve marathon, dan kan een stijging van je VO2-max helpen om dat voor elkaar te krijgen. Een deel van dat positieve effect is danken aan de verhoging van je anaerobe drempel, die plaatsvindt als je traint voor een hogere VO2-max.
Anaerobe drempel
Voor wie niet bekend is met
het fenomeen anaerobe drempel: het is in feite een breekpunt. Het is de
intensiteit waarbij je niet meer genoeg zuurstof bij de spieren krijgt om de
inspanning gedurende lange tijd in stand te houden. Zelfs als je sneller en
dieper ademt, beginnen je hardwerkende spieren te branden, wat aangeeft dat ze
niet genoeg zuurstof krijgen om de energie te produceren die nodig is om het
niveau van inspanning dat je uitoefent vast te houden. Je lichaam zet anaerobe
energiesystemen in (anaerobe betekent ‘zonder zuurstof’) om je te helpen langer
door te kunnen gaan. Maar uiteindelijk moet je stoppen, of vertragen en vaart
minderen naar een aerobe intensiteit (aeroob staat voor ‘met zuurstof’).
‘Een hogere VO2-max is gekoppeld aan een hogere anaerobe drempel, die staat voor het niveau van melkzuurtolerantie. Als je die op weet te krikken, dan heeft dat als prettig gevolg dat een inspanning waarbij je vroeger in het anaerobe gebied zat, nu aeroob geleverd kan worden. En dat maakt dat je die intensiteit langer vol kunt houden’, legt Plunk uit. Anders gezegd: stel je quadriceps gaan branden als je gedurende 8 km met een snelheid van 5:20 per km loopt. Lukt het je op de periode daarna je VO2-max te verbeteren, dan zul je dat tempo langer dan 8 km vol kunnen houden. Of je kunt die 8 km met een hogere snelheid lopen.
Dagelijkse werkdruk op het
hart
Voor wie geen belangrijke prestatieverbeteringsdoelen heeft, is het goed om te weten dat een verbeterde VO2-max een zegen kan zijn voor je algemene gezondheid. ‘Een toename van VO2-max betekent dat de cardiovasculaire capaciteit voor elk soort inspanning is verbeterd. Dat zorgt voor een afname van de dagelijkse werkdruk op het hart’, zegt Plunk. En aangezien hart- en vaatziekten nog steeds een belangrijke doodsoorzaak zijn, hebben de harten van de meeste mensen er baat bij als ze een beetje minder belast worden tijdens de dagelijkse activiteiten.
Zo kan je je VO2-max verhogen
Als je je de laatste tijd enigszins hebt verdiept in ontwikkelingen op het gebied van training, dan zul je waarschijnlijk niet verbaasd zijn dat hoogintensieve intervaltraining (HIIT) wordt beschouwd als een van de beste manieren om je VO2-max te vergroten. Dit komt omdat HIIT ervoor zorgt dat de intensiteit van je inspanning voor korte tijd nabij, of zelfs boven de anaerobe drempel komt alvorens je terugkeert naar een lagere, aerobe intensiteit. Deze vorm van korte, herhaalde overbelasting zorgt ervoor dat je hart en longen zich aanpassen aan de eisen die eraan worden gesteld.
Vergelijkbaar met het sterker
maken van een spier
‘Het proces van de verhoging van de VO2-max is vergelijkbaar met het sterker maken van een spier’, zegt Plunk. ‘Een spier zal alleen aan kracht winnen als er wat bijzonders van wordt gevraagd. Een spier wordt niet sterker als er geen eisen aan worden gesteld. Hetzelfde geldt voor de VO2-max. Als het cardiovasculaire systeem stevig wordt belast, dan kan dat systeem groeien tot je genetische limiet. ‘Dit concept verklaart waarom het constant uitvoeren van exact dezelfde afstand in exact hetzelfde tempo in exact dezelfde tijden, niet leidt tot een toename van je VO2-max (boven de aanvankelijke eerste aanpassing).
Deze trainingen zijn het meest
effectief
Maak je geen zorgen als die veeleisende HIIT-trainingen niet jouw ding zijn. Er is goed nieuws, zegt Plunk. Elke aanhoudende inspanning die regelmatig wordt gedaan, en die het cardiovasculaire systeem stevig aan het werk zet, kan je VO2-max verhogen. Plunks advies is om die intensiteit net onder je anaerobe drempel (het punt waarop je melkzuur in je werkende spieren begint te voelen) te leggen. Die intensiteit zou je minstens 15 minuten aan moeten houden, al dan niet met korte onderbrekingen. Ook intervaltraining is volgens Plunk effectief, evenals heuveltraining, tempolopen, maar ook fietsen, zwemmen of een cross-training als dat met een relatief hoge intensiteit gedaan wordt.
Welke methode je ook kiest, je moet het gedurende lange tijd een vaste plek in je trainingsplan geven. Een toename van je VO2-max is niet iets dat van de ene dag op de andere bewerkstelligd kan worden. Bovendien, hoe fitter je al bent, hoe meer tijd het zal kosten om verbetering te zien. ‘Als je uit vorm bent, en je conditie is matig, dan zou je verbetering kunnen zien binnen vier tot zes weken. Ben je topfit, dan kan het misschien wel vier tot zes maanden duren,’ zegt Plunk.
‘Onthoud dat de VO2-max
uiteindelijk beperkt wordt door ieders genetisch materiaal, en dat elke sporter
door hard en slim trainen dat niveau kan bereiken,’ voegt hij eraan toe. ‘Dat
is een kwestie van motivatie en discipline.’ (bron)
 |
| De start van de TopRun in een vorige editie (foto Dick Lubbers) Het topveld voor de 11e editie
van de Kramp Run in Varsseveld krijgt vorm. Twee Ethiopiërs en twee Marokkanen
hebben hun deelname op zaterdag 9 september bevestigd. Een tijd onder de 14
minuten op de 5 kilometer, en dus een parcoursrecord, lijkt realistisch. Olympische kanshebbers De Ethiopiër Mustefa Kedir
Tebo maakt grote kans op de winst tijdens de Ducona PET Packaging TopRun.
2:07.49 op de marathon is zijn beste tijd, gelopen in 2021 in Rotterdam, toen
hij zestiende werd. Ook zijn 14:15 op de 5 kilometer is snel te noemen. Tebo is
tegen alle weersomstandigheden bestendig, want hij werd dit jaar derde in een
koude Mastboscross, waarna hij de snikhete 10 kilometer in Voorthuizen op naam
schreef. Zijn landgenoot en vriend Getachew Niguse staat eveneens op de
startlijst. Tebo en Niguse vonden elkaar in het asielzoekerscentrum in Boxtel,
waar ze niet meer als burgers van hun moederland werden gezien. De Ethiopiërs,
met de droom ooit een Nederlandse Olympische medaille te winnen, zullen elkaar
naar een tijd onder de 14:00 minuten proberen te helpen. De Marokkaan Mahdi
Grich kan eveneens meedoen voor een razendsnelle tijd op de vijf rondes van een
kilometer in Varsseveld. Zijn landgenoot Driss Gharib is ook van de partij op 9
september, alvorens hij een dag later in de Singelloop Enschede zal starten. De
vier Afrikaanse topatleten gaan de strijd aan met Filmon Tesfu. De atleet uit
Den Helder zal zijn parcoursrecord van 14:01 willen verdedigen. Tesfu liet al
weten ook naar een tijd onder de 14 minuten op zoek te zijn. Stefan Scanu,
coördinator van de Ducona PET Packaging TopRun, is blij met de internationale
deelname. “Er gaat weer een sterk veld op jacht naar het parcoursrecord in
Varsseveld. Ook tussen de regionale toppers gaat het een mooie strijd worden.
In totaal staat de teller van de Kramp Run momenteel op ruim 500 deelnemers.” Gert-Jan Wassink Mede-oprichter én geboren
Varssevelder Gert-Jan Wassink zal dit jaar wederom starten tijdens de Kramp
Run. Wassink, voormalig Europese toploper op de cross, beleefde zijn hoogtepunt
in de wedstrijd in 2016. Toen hield de publiekslieveling in de eindsprint de
Belg Kim Ruell van de overwinning. Ook dit jaar gaan enkele snelle Belgen de
strijd aan voor de ereplaatsen. Yannick Michiels stond al meerdere keren aan de
startlijn, met een derde plaats als beste resultaat. Sander Vercauteren pakte
vorig jaar punten in de premiesprint tijdens de Kramp Run en werd uiteindelijk
zevende. Met een persoonlijk record van 13:53 op de baan zou ook hij mee kunnen
doen voor de top drie. Zijn vriendin Julie Voet is één van de kanshebbers in de
vrouwenwedstrijd. De pas 19-jarige Belgische werd vorig jaar derde in
Varsseveld, maar lijkt nu beter in vorm. Ze is de regerend nationaal kampioene
onder 20 jaar en een groot talent met een persoonlijk record van 16:30 minuten.
Haar voornaamste concurrente wordt Vera de Vries, die eerder al haar deelname
bevestigde. De Vries is de titelverdedigster tijdens de 11e editie. Gratis deelname De Ducona PET Packaging
TopRun, het spektakelstuk tijdens de Kramp Run, vindt plaats om 18:30 uur.
Onderdeel hiervan is het Achterhoeks Kampioenschap 5 kilometer, met prijzen
voor de snelste drie dames en heren uit de regio. De Kramp Run Varsseveld start
zaterdag 9 september met de KidsRun (1 kilometer) en JeugdRun (2 kilometer). De
organisatie vindt dat elk kind moet kunnen meedoen en heeft daarom besloten dat
deelname aan de jeugdlopen gratis is. Daarop volgt de FrameRun, waarin atleten
met een beperking rondes om de kerk in Varsseveld afleggen. Het populairste onderdeel
is de Business- en RecreantenRun van 5 kilometer. Dit parcours loopt door de
hallen van Svedex en Kramp. Atleten die onder de 17 minuten (mannen) of 21
minuten (vrouwen) lopen op de 5 kilometer kunnen zich via toprun@kramprunvarsseveld.nl aanmelden voor de Ducona PET Packaging TopRun. De
Kramp Run bestaat uit een samenwerking tussen Kramp, de atletiekverenigingen
AVA ’70, Atletico ’73 en ARGO Atletiek en de stichting Kanjers voor Kanjers.
Alle informatie en inschrijven vind je op www.kramprunvarsseveld.nl |
 |
| De start van de achtste triathlon in 2019 Helaas, aan al het goede komt
een eind. Wie had gedacht dat de
triathlonsport zoveel los kon maken in Aalten en (wijde) omgeving? De Triathlon
Aalten heeft sinds 2016 elk jaar honderden deelnemers kennis laten maken met de
klassieker van zwemmen- fietsen- lopen. Ieder jaar enthousiaste reacties en
deelnemers van alle soorten en maten. Maar nu is de finish bereikt. De organisatie van de
Triathlon Aalten zet er een punt achter. Met alles wat er nodig is om een
triathlon te organiseren is het lastig geworden om dit rendabel te houden.
Daarnaast is ook blauwalg in de Slingeplas, zoals afgelopen editie, een
probleem. Daarom willen wij op deze
wijze alle sponsoren en vrijwilligers, die ons op welke manier dan ook hebben
gesteund en/of hebben geholpen hartelijk bedanken. Dat maakt wel dat de afgelopen
editie, waar we het zwemmen moesten schrappen, ons niet helemaal een tevreden
afsluiting biedt. Dus we hebben het idee opgevat om als finale een virtuele
triathlon-editie neer te zetten. Nog één keer er voor gaan, op alle fronten, in
het water, op de fiets en rennend. Doe je mee? Zodra het
Slingeplaswater weer helemaal top is, zetten we de editie open. Dat wil zeggen,
dan heb je een week de tijd om op en rond de Slingeplas het parcours af te
leggen. Upload je tijd naar onze website. En aan het eind van die week
publiceren wij de uitslagenlijst. Wanneer exact? Hou onze
Triathlon Aalten-socials in de gaten. Daar maken we binnenkort de wedstrijdweek
bekend. |
 |
| Theo poseert minutenlang in een soort van Zen-houding bij het gekleurde bloemenveldje AVA`70 staat al jaren bekend
als een “erkend leerbedrijf” en ontving hiervoor inmiddels meerdere
certificaten. Niet alleen eigen trainers krijgen een vakkundige basistraining
om een groep te kunnen begeleiden, maar ook leerlingen van diverse opleidingen wordt
de kans geboden om hun stageperiode bij AVA`70 te lopen. Daarnaast is er de
club alles aan de gelegen om de aanwezige talenten bij de leden zo optimaal
mogelijk tot bloei te laten komen. Er wordt hierbij gedacht in mogelijkheden en
het blijkt dat velen deze kansen met beide handen aangrijpen. We schrijven dinsdagavond 25
juli jl. even na 20.00 uur. De grote B-Selectie van Marco komt binnendruppelen
na een fijne duurloop door het Daalse land. Op de baan werkt de A-groep een
pittige training af, terwijl op het midden van de baan de jeugd bezig is met
het afwerken van technische nummers. Uit het krachthonk klinkt een luide beat,
afgewisseld met oerkreten. Ja, u leest het goed… ook in de zomerperiode wordt
er bij AVA`70 volop doorgetraind. De vakanties van het trainerskorps wordt in
overleg volledig op elkaar afgestemd, zodat de reguliere trainingen gewoon door
kunnen gaan. Hoe mooi is dat… Maar wat valt er nog meer op?
Lane 4 van de atletiekbaan is deze avond gereserveerd voor “team Hoftijzer”.
Een viertal jeugdige en ambitieuze jongeren werken aan een project dat
hordenloper Jop ver, heel ver moet gaan brengen. De bijzonder talentvolle
atleet heeft versterking in zijn begeleidingsstaf en dit betreft coach Joost
Lammers, materiaalman Mick Wagener en social media-man Mees Prinsen. Het
kwartet werkt al geweldig samen en deze mooie avond staat het perfectioneren
van de start op het programma. Het startblok wordt regelmatig bijgesteld, de
trainer geeft aanwijzingen en alles wordt op beeld vastgelegd. Jop Hoftijzer
laat al zijn kunnen zien, vliegt uit de startblokken en zoeft over de horden.
Prachtig om die gasten zo bezig te zien en geweldig dat ze door de club
gefaciliteerd worden en alle vier op verschillende terreinen hun talenten
kunnen tonen. Er gebeurt op dit tijdstip
echter veel meer, want barjuffrouw Petra van Wijk laat zien dat ze ook van alle
markten thuis is. Ze schenkt deze avond niet alleen met alle liefde heerlijke
Beukenhorst koffie of serveert koele, alcoholvrije Erdinger. Nee, de praatgrage
en uiterst talentvolle vrijwilligster besluit ook even de ramen van de grote
terrasdeuren te soppen. De scholeksters, die graag op de buitenplaats van
AVA`70 verblijven, hebben er weer een zooitje van gemaakt. Hoe het kan is niet
helemaal duidelijk maar het glas van de pui is volledig bevuild. Petra toont
echter al haar kunnen en in een vloeiende beweging haalt ze de trekker over het
glas, dat streeploos en blinkend weer in de zonnetje straalt. Maar we zijn er nog niet, want
als erkend leerbedrijf mag je bij AVA`70 ook best volledig buiten de lijntjes
kleuren om je talenten te tonen en tot uiting te laten komen. En dit is het
geval bij Theo Stronks. De altijd goedlachse senior heeft bij de club
natuurlijk al vele jaren een geweldige staat van dienst en krijgt ook van
iedereen heel veel speelruimte. En verdomd als het niet waar is…. wat Theo
onderneemt, scoort altijd, dus dan heb je wel een bak krediet opgebouwd. Van de
kilometervreter is bekend dat hij naast hardlopen ook bijzonder geïnteresseerd
is in fauna, maar met name flora. Bij elke duurloop geeft hij zijn ogen de kost
om nog wat fleurigs en geurigs te spotten. Hij weet er ook razend veel van, dus
deelt hij zijn informatie ook graag met zijn kompanen. Graag wilde hij ook zijn
talenten op dit gebied delen met alle clubgenoten en vroeg bij het bestuur toestemming
om zijn liefde voor bloemen te tonen. “Zou ik een mooi veldje met een mengsel
van wildbloemen mogen inrichten, zo liet hij weten?” Tsja, dan ga je als preses
natuurlijk snel door je hoeven en Theo kreeg zonder tegenstemmen alle ruimte om
zijn talenten te showen. Uiteraard greep hij deze kans volledig met beide
handen aan. Op een prachtige A-locatie van de atletiekaccommodatie van AVA`70
zaaide de veteraan met liefde een paar zakjes zaad dat uiteindelijk moest
leiden tot een prachtig gevarieerde mix van fleurige en kleurige bloemen. Theo
had het prieeltje nauwkeurig afgezet en menigeen was wel razend benieuwd, wat er
uiteindelijk allemaal tot bloei zou komen? We zijn inmiddels een aantal weken
verder en het resultaat is werkelijk verbluffend. De bloemenpracht is inmiddels
beveiligd door een drietal camera`s, die Stronks vanuit zijn huiskamer kan
volgen. Het is immers niet de bedoeling dat het bloemenperkje verandert in een
pluktuin, dus enige controle blijkt dan wel noodzakelijk. Voorafgaand aan elke training
loopt de talentvolle bloementeler met een klein gietertje naar zijn domein om,
waar nodig, extra water te verstrekken. Na afloop van de duurloop of baansessie
gaat Theo wederom naar de bloemenpracht en poseert minutenlang in een soort van
Zen-houding bij het gekleurde bloemenveldje. Uiteraard is men bij AVA`70 ook
erg blij met het eindresultaat en met name van het feit dat er weer een
talentvol lid met succes erg fraai resultaat heeft geboekt. Als erkend
leerbedrijf levert dit de vereniging zeker weer een aantal bonuspunten op en
hopelijk ook extra motivatie op bij de leden om je talenten te tonen! Pak de
kansen en denk in mogelijkheden. (FR) |
 |
| Nike Air Zoom Alphafly Trainen op je carbonschoenen
is zonde! Daarvoor zijn ze te duur en gaan ze te kort mee. Toch? Je herstelt
wel lekkerder van een training op van die sloffen met veel schuim eronder. Wat
is wijsheid? Ze mogen je dan helpen een
stuk van je persoonlijke records af te lopen, ze zijn ook peperduur, terwijl je
er minder kilometers op kunt maken dan op je oude, vertrouwde
trainingsschoenen. Trainen op supersnelle carbonschoenen voelt dan ook niet erg
economisch en – niet onbelangrijk – is het niet beter om de ‘schoenenbonus’,
die seconden of minuten dat je ze je sneller maken, pas te verzilveren op de
dag van je wedstrijd? Schoenenrevolutie Trainen op je
wedstrijdschoenen was iets dat je als hardloper tot een paar jaar geleden
sowieso tot een minimum wilde beperken. Je deed er af en toe eens een snelle
training op, maar heel veel kilometers wilde je niet maken op die keiharde
stappers met nauwelijks demping en een minieme drop (het hoogteverschil tussen
de zool onder je hiel en die onder de voorvoet). Dat was namelijk nogal een
aanslag op je voeten en onderbenen. Maar sinds Nike in 2017 de
revolutie in schoenenland ontketende met de lancering van de Nike Zoom Vaporfly
4%, een schoen met een flinke hoeveelheid demping, een carbonplaat in de zool
en een drop van maar liefst 10 mm. Zo’n beetje alles wat de oude
wedstrijdschoenen niet hadden. Wat er vervolgens gebeurde, is geschiedenis.
Alle andere schoenfabrikanten wisten niet hoe snel ze hun eigen ‘supershoe’ op
de markt moesten brengen. Daar zijn Nike’s aartsrivalen adidas en Asics
inmiddels prima in geslaagd. En ook merken als Brooks, New Balance, Saucony,
Mizuno en Puma of relatieve nieuwkomers als Hoka, On en Altra doen al een
tijdje volop mee aan de carbon-race. Trainen op je superschoenen De carbonschoen met z’n dikke
zolen is zo goed als ingeburgerd onder prestatielopers en wordt al lang niet
meer gezien als een extravagantie die is voorbehouden aan de profes. Voeg daarbij
de toegenomen concurrentie en het feit dat je tegenwoordig ook wel eens een
ouder model superschoen voor een lagere prijs op de kop kunt tikken, en trainen
op zo’n snelle schoen is steeds meer een optie. Veel profs doen inmiddels al
hun trainingen op superschoenen, van lange duurloop tot korte tempo’s. Zelfs
voor de langzamere lange duurlopen wordt gekozen voor carbonschoenen, vanwege
de enorme demping in die schoenen. Dat scheelt fors in het herstel. Ook niet zo
gek dat de profs minder zuinig met hun carbonschoenen omspringen, die krijgen
ze immers van hun sponsor. Laten we de kosten van de
schoen en hoe lang je er daarom mee wilt doen even loslaten. Is het goed om
altijd op je snelle carbonschoenen te rennen? Het lijkt erop dat de spieren en
pezen in je benen die extra demping fijn vinden, waardoor die inderdaad sneller
herstellen na trainingen op carbonschoenen. Maar de stijfheid in de zool die
wordt veroorzaakt door de carbonplaat en die je dat extraatje geeft bij de
afzet, heeft ook een belastend effect. Afhankelijke van de schoen waar je op
loopt en jouw anatomie, moet die spanning ergens worden opgevangen. Bij sommige
hardlopers die veel op carbon lopen, resulteerde dat in pijnlijke achillespezen
en bij andere leidde het tot irritatie in de voetboog. Extraatje achter de hand Dan hebben we het nog niet
gehad over de het psychologisch effect. Het is toch wel heel lekker om het
gevoel te hebben dat je het harde werk verricht op minder snelle schoenen,
zodat je kunt denken ‘als ik tijdens mijn race nu ook nog die snelle schoenen
aantrek, vlieg ik helemaal!’. Wat is nu beter? Ons antwoord
is: afwisseling. Altijd op dezelfde schoenen trainen en op dezelfde ondergrond
geeft steeds dezelfde belasting. Zorg dat je daarin afwisselt zodat je spieren,
pezen en gewrichten steeds op een iets andere manier belast en dus sterker
maakt. Dat is niet alleen beter voor je lijf, afwisseling is ook nog eens
leuker. (bron) |
 |
| Een rustmomentje voor enkele clubhelden De dampen van de Zwarte Cross
zijn weer neergedaald en het grootste openluchtfestival van Nederland wordt op
dit moment weer ontmanteld. Het ging er weer 4 dagen heftig aan toe en een
peloton AVA`70-leden heeft weer een mooie bijdrage geleverd achter en voor de
schermen. Natuurlijk om te proosten en te feesten, maar ook om de organisatie
te ondersteunen. Al jaren is AVA`70 van de partij om vrijwilligerswerk te doen
en de Feestfabriek zorgde ook dit keer voor de verschillende klussen die
verricht moesten worden. En met succes…. Op donderdagmiddag begon een
trio clubgenoten met het scannen van polsbandjes op de camping. De gasten komen
van heinde en ver en zijn helemaal klaar voor een langweekendje uit. De
stemming is vaak opperbest en dat is natuurlijk een erg prettige ambiance om in
te werken. Je hebt bovendien veel te kijken en te lezen, want de veelkleurige
sleurhutten zijn in veel gevallen sieraden voor elke camping….. Natuurlijk
moeten de voertuigen, maar ook autobezitters, fietsers, scootmobielen en
wandelaars het festivalterrein veilig kunnen bereiken, dus een zeer ervaren duo
was aangewezen om deze verantwoorde taak uit te voeren. Om alle 32.208
campinggasten van het allerlaatste Zwarte Crossnieuws te voorzien, worden er
krantenbezorgers ingezet. Omdat AVA`70 natuurlijk als hardloopvereniging een
uitstekend tempo kan onderhouden werden er naar liefst 10 medewerkers
gerekruteerd voor deze belangrijke job. Een meesterlijke zet van de
organisatie, want het journaal werd in no-time verspreidt over het uitgestrekte
terrein. Bijzonder gezellig, maar ook af en toe gevaarlijk, want de haringen
staan te pas en te onpas in de grond, terwijl de scheerlijnen af en toe voor
tricky situaties zorgde. Ongevallenschade leverde het niet op, wel veel humor
en gezelligheid. Om alle kelen te smeren moest de bierkraan wagenwijd open
worden gezet en ook daar leverde AVA`70 bij een tweetal punten goed en vooral
dankbaar werk. De Feestfabriek heeft ook in
2023 weer een mooie club AVA-janen in kunnen zetten en over het algemeen
verliep alles heel soepeltjes. Tamara Brockotter maakte haar debuut als
verbinder tussen organisatie en AVA`70 en deed dit met verve. In juli 2024 zijn er weer nieuwe kansen en mogelijkheden voor de AVA-leden om hun talenten te tonen op de Zwarte Cross en reken er maar gerust op dat dit weer gaat gebeuren. (FR)  |
 |
| Femke Bol |
Femke Bol heeft bij de meeting van de Diamond League in Londen haar Europees record op de 400 meter horden verpulverd. De Amersfoortse won de race in het London Stadium in 51,45 seconden. Daarmee dook ze ruim onder de 52,03 die ze had staan.
Dit stadion is echt bizar, ik heb mijn hele leven ervan gedroomd hier te lopen. Die Britten leven zo met je mee”, zei de 23-jarige atlete uit Amersfoort kort na haar race bij de NOS. In het London Stadium, tegenwoordig de thuishaven van West Ham United, werden in 2012 de Olympische Spelen gehouden. ,,Ik hoopte al heel lang onder die 52 seconden te lopen en voelde ook dat het kon. Nu heb ik het gedaan in een sfeer die het nog specialer maakt.
De 51,45 is de derde tijd ooit gelopen door een vrouw op de 400 meter horden. Alleen olympisch kampioene Sydney McLaughlin was twee keer sneller. De Amerikaanse heeft ook met 50,68 seconden het wereldrecord in bezit.
Bol was in de race zoals het hele seizoen al het geval is, onnavolgbaar voor haar concurrenten. Ze kwam met meer dan twee seconden voorsprong op de nummer twee over de finish. ,,Een race kan bijna nooit perfect aanvoelen en ook nu vond ik sommige hordepassages niet goed gaan, maar ik voelde me nog supersterk op het laatste stuk.”
Goud op de WK in Boedapest, volgende maand, is het grote doel van deze zomer. Bol heeft al olympisch brons, mondiaal zilver en Europees goud, maar de wereldtitel ontbreekt nog. ,,Ik wil er op de WK een geweldige show van maken en hoop dat ik dan nog beter in vorm ben. Er is altijd ruimte om te verbeteren, maar voor nu ga ik hiervan genieten.”
Op het WK van volgende maand in Boedapest hoeft de 23-jarige Bol niet te vrezen voor haar grote rivale. McLaughlin heeft besloten de 400 meter horden te laten schieten om zich volledig op de ‘reguliere’ 400 meter te focussen.
Technische aanpassing
Bol zag in haar nieuwe recordtijd, waarbij ze de barrière van de 52 seconden doorbrak, eindelijk ook het resultaat terug van haar technische aanpassingen op het hordenummer. Ze heeft zich bekwaamd in het lopen van veertien passen tussen de horden in de hoop met langere passen haar snelheid te vergroten.
In Londen kwam het er voor het eerst echt uit. Het verschil met de concurrentie was in Londen bijzonder groot. De Jamaicaanse Janieve Russell liep naar de tweede plaats in 53,75, meer dan 2 seconden na Bol.
Voor Bol was het al haar zeventiende zege op rij op de 400 meter horden in de Diamond League. Op het WK in Boedapest geldt ze dan ook als torenhoge favoriete.
Ook Europees record Hassan
Sifan Hassan heeft bij haar terugkeer in Londen geen overwinning kunnen bijschrijven, maar wel haar Europees record op de 5000 meter aangescherpt. De tweevoudig olympisch kampioene, die in april de marathon won in de Engelse hoofdstad, eindigde bij de meeting van de Diamond League als derde op de 5000 meter in 14.13,42. Met die tijd verbeterde ze ruim de 14.22,12 die ze had staan op de afstand.
Hassan nam in de race in het London Stadium het initiatief in het tweede deel en bepaalde het tempo. Ze begon ook als koploopster aan de laatste ronde, maar ze miste in de laatste meters naar de finish haar bekende eindschot. De Ethiopische Gudaf Tsegay, de regerend wereldkampioene, ging haar voorbij en won in 14.12,29. Ook de Keniaanse Beatrice Chebet haalde Hassan nog in en werd tweede in 14.12,92.
Hassan verzekerde zich met haar tijd ook van deelname aan de Olympische Spelen over een jaar in Parijs. (bron) (foto's AFP en Reuters)
|
 |
| Station Varsseveld |
De station-tot-station route We weten het allemaal. Om te
trainen voor een marathon of verder moet je meters maken. Je normale 5 of 10km
rondje voldoet dan niet meer en je zal op zoek moeten naar trajecten met meer
kilometers. Met Aalten als beginpunt is een wat langere route eenvoudig
uitgestippeld. Aalten – Radstake – Aalten met een bochtje door Barlo is al snel
een halve marathon en zelfs een hele marathon rond Aalten is, wanneer je de
buitengrenzen redelijk aanhoudt, goed te doen. Twijfel je voor aanvang van je
langere duurloop over hoeveel kilometers je nou precies wil lopen of wil je die
sanitaire stop of lunch graag op een vertrouwde plek doen dan kun je ook
meermaals hetzelfde rondje achter elkaar lopen. Een keertje met de klok mee,
een keer tegen de klok in. Je ziet alles eens van de andere kant en wellicht
helpt dat tegen de optredende verveling. Het nadeel van de wat grotere
rondes rund um Hause is dat je bij een onvoorzien ongemak nog zo’n vreselijk
eind naar huis moet. Of misschien heb je opeens geen zin meer of gooit onverwacht
noodweer roet in het eten. Daarom bedacht ik vooral voor
mezelf de station-tot-station loop. De route loopt in etappes van Aalten naar
Varsseveld om vervolgens door te gaan naar Terborg, Doetinchem, Wehl, Didam,
Zevenaar, Duiven, Westervoort en Arnhem. Het zijn allemaal overzienbare
trajecten waarbij alleen Aalten – Varsseveld over de 10km (12,1km) komt. De
rest varieert van 8,7km (Wehl – Didam) tot 3,8km (Duiven - Westervoort). Het
totaal aantal kilometers is in de door mij uitgezette routes 65km Je kunt dus heel ambitieus
beginnen en halverwege besluiten dat de ambitie groter was dan de wil en bij
het eerstvolgende station weer op de trein stappen naar Aalten. Ook horeca
technisch is een en ander goed gedekt want een goede gelegenheid is bij een stationslocatie
nooit ver weg. Rest mij te zeggen dat ik het
eerste deel van de route al heb afgelegd. Ik raakte rond Lintelo hopeloos
verdwaald en had bij Varsseveld de zin er al af na 17km. Een kwartiertje
wachten op station Varsseveld op Arriva en met 7 minuten stond ik weer op het
station in Aalten. Eenmaal thuis heb ik op
Runnermaps goede routes uitgezet: Aalten – Varsseveld 12,1km Varsseveld – Terborg 8,6km Terborg – Doetinchem 8,0km Doetinchem – Wehl 7,2km Wehl – Didam 8,7km Didam – Zevenaar 5,2km Zevenaar – Duiven 5,2km Duiven – Westervoort 3,8km Westervoort – Arnhem centraal
6,5km Nu alleen nog de
daadwerkelijke uitvoering. Hans Monasso |
 |
| Orgel Joke en haar manager Maria Als lid van AVA`70 moet je
soms het lef hebben om buiten de lijntjes te kleuren. Even uit de vertrouwde
comfortzone te lopen. Dat gebeurde op vrijdag 21 juli jl. in alle vroegte…. Om even voor 06.00 uur in de
ochtend vertrok er een klein pelotonnetje AVA-janen op de fiets naar het
terrein van de Zwarte Cross met de wetenschap dat in ieder geval te tap nog
dicht zou zijn. Nee, het was op deze prachtige ochtend “serious business”, want
de club ging zich voor een aantal uren storten op het vrijwilligerswerk. En als
ze bij AVA`70 ergens goed in zijn…. Zo zal de organisatie van het festival
gedacht hebben. Het tiental werd opgezadeld met een zeker niet te onderschatten
job, namelijk het bezorgen van het Zwarte Cross-nieuws op de camping. Niet
verbaal of digitaal, maar gewoon op papier. Het gezelschap kreeg dus eigenlijk
een ordinaire krantenwijk en met dik 28.346 lezers een beste kluif. Maar gelukkig had teamcaptain
Frank een ijzersterke formatie tot zijn beschikking, samengesteld uit jonge
honden en oude hap. Het moest al wel heel gek gaan lopen als dit geen succes
werd. Er deed zich gelijk al een probleempje voor, want namens de organisatie
was een nieuwkomer naar voren geschoven en laten we hem voor het gemak even
Hans noemen. Het had er alle schijn van dat hij zomaar in het diepe werd
gegooid, want hij was als enigste stik zenuwachtig. Gelukkig was de redding
nabij, want Hansie had gelijk al innig contact met de zorgzame Jerrel, die de inmiddels
lichtelijk overspannen vent op het juiste pad hielp. De camping was in 4 sectoren
verdeeld en de groep in vijven. Tsja, en als je een beetje kunt tellen, voel je
aankomen dat dit niet goed komt. Michiel Wellink had al even de nachtelijke
sfeer geproefd op de camping en bleek het uitgelezen bindmiddel te zijn met de
overige tentbewoners. Niets was aan het toeval overgelaten, want er gebeuren op
de camping soms best wel zaken, die het daglicht eigenlijk niet kunnen
verdragen. Daarom was Joppe Roos ook van de partij. De jonge social
mediamagnaat staat altijd op scherp om de beelden vast te leggen en dat was
voor de overige krantenbezorgers natuurlijk een geruststellende gedachte. En
mochten er toch problemen dreigen, dan zou Gertjan Bentert zeker de redder in
nood zijn. De krachtpatser laat nooit met zich sollen, dus de slaapkoppen waren
gewaarschuwd. Ze toonden zich tijdens het bezorgen overigens uiterst
vriendelijk en belangstellend. Met name Erwin Wamelink ging veelvuldig het
gesprek aan met de gasten, die van heinde en ver bleken te komen en dus kon de
sympathieke onderwijzer zijn topografische kennis lekker ophalen. Dit zorgde er
overigens wel voor, dat de blonde Keniaan niet verder kwam dan het uitreiken
van liefst 4 kranten. Afijn, hij kan het hebben. Wie wel een toppertje bleek te
zijn, was Johan Assink. De grijze eminentie heeft een gigantische hoge
aaibaarheidsfactor en dat leverde hem ontzaglijk veel waardering op. Johan
bleef roepen “het laatste nieuws leest u hier”, en de adspirantlezers stonden
werkelijk in de rij om te spotten of ze zelf de voorpagina hadden gehaald.
Geert Wevers had een heel ander doel, namelijk het reserveren van een plekje op
de satijnen divan in de loungeroom van Grasnopolsky. Een uitdaging die hij met
verve aanging en met een positief resultaat. Het maken van een praatje, het
drinken van een beker koffie, het scoren van een broodje kaas, het leggen van
contacten…Wevers scoorde hierbij veel meer punten, dan hij kranten bezorgde,
maar het kon allemaal op deze geweldige morgen. En raadt eens wie we ook nog live mochten ontmoeten? Orgel Joke en haar manager, Maria! De razend populaire artieste kreeg `s morgens te horen dat haar optreden bij verzorgingstehuis “het Krakkemikje” was afgezegd en ze besloot razendsnel te schakelen en ging met haar hartsvriendin linea directa naar het grootste muzikale Openluchttheater van het land. In de ontbijtzaal van het majestueuze Grasnopolsky, gaf Orgel Joke gewoon even een heel fijn mini-concert voor de totaal verraste aanwezigen. Uiteraard volgde een daverend applaus en sleet manager Maria de 4 doosjes CD`s in no-time. Terug, waar we voor kwamen… De
AVA`70-toppers hadden alle gleuven gevuld en hoewel er nog een flinke pallet
kranten over was, zat de megaklus er op. De evaluatie verliep soepeltjes, want
de nieuwe abonnementen stroomden binnen. De “hot news-bezorgers” hadden zich
van hun allerbeste kant laten zien en er waren weer veel nieuwe vrienden en
vriendinnen gemaakt. AVA`70 is natuurlijk al jaren een begrip bij de
organisatie en ook in 2024 zal men zeker niet om onze club heen kunnen. Het tiental keek zeer tevreden
terug op een fijne samenwerking en heeft ervaren hoe leuk en simpel
vrijwilligerswerk kan zijn! (FR) |
 |
| In de vakantie is het schema een leidraad! Je gaat op vakantie, maar je
bent ook serieus bezig met een trainingsschema. Is het erg als het tijdens die
vakantieweken allemaal een beetje anders loopt dan je trainingsschema
voorschrijft? Je bent net een paar weken aan
de slag met je schema voor die grote wedstrijd in het najaar en dan is daar
ineens, toch weer onverwacht snel, die zomervakantie. Nu ben jij als fervent
hardloper natuurlijk sowieso van plan om echt wel een paar keer te gaan
hardlopen op je vakantiebestemming, maar om nou bij 34 graden je intervallen
over die Italiaanse heuvels op te doen; dat is misschien een stuk minder
aanlokkelijk. Is het erg om een paar pittige trainingen te missen tijdens de
vakantieperiode? Vier weken consumeren Het korte antwoord: nee. Het
lange antwoord – dat antwoord op bijna alle vragen over training: dat ligt
eraan. Laten we even met die laatste beginnen. Als jij vier weken keihard gaat
zitten drinken en alleen in vakantieweek 1 nog twee keer een half uur loopt,
loop je inderdaad de nodige achterstand op. Het is dan niet alleen de training
die je mist, maar vooral ook de schade die je aanricht. Je lichaam is dan
alleen bezig met herstellen van de consumptie in plaats van herstellen van en
sterker worden door de training. Het staat een ieder uiteraard geheel vrij om
tijdens de vakantie de teugels flink te laten vieren, maar dat heeft gevolgen
voor je sportieve doelen. Waar liggen je prioriteiten? De timing van de vakantie
maakt ook verschil. Stel je wilt in het najaar, bijvoorbeeld in Berlijn op 24
september, je snelste marathon gaan lopen, dan is het niet handig als je net in
de twee grootste trainingsweken allemaal trainingen mist. Je wilt nog wel even
dat laatste blok training op het vuur gooien, voordat je de taper in gaat. Ook
dat is een kwestie van bepalen wat je het belangrijkst vindt. We zien in de
praktijk – vooral bij twintigers en dertigers – dat lopers én de wereld over
willen reizen én een marathon in een razendsnelle willen lopen. En allemaal in
dit jaar. Dat gaat niet. Maak keuzes. Ga lekker op reis en zet je zinnen een
ander jaar op dat pr. Motor laten draaien Hoe kun je de combinatie van
trainingsschema en vakantie dan aanpakken? Het belangrijkste is dat je zorgt
dat de motor blijft draaien. Als het je lukt om in plaats van vier keer, drie
keer te lopen; hartstikke mooi. Is het niet te doen om een interval met 12 keer
400 meter te lopen, probeer dan om tijdens je loopje een paar keer heuvelop te
versnellen. Staat er 14 kilometer ook je programma, maar vind je het op je
vakantiebestemming veel te heet om langer dan een uur te lopen, loop dan ’s
ochtends heel vroeg 8 of voor de snellere loper 10 kilometer. Neem dat schema
mee als leidraad en accepteer vooraf dat je niet iedere training tot op de
meter en tot op de seconde uitvoert. (bron) |
 |
| De B-selectie van AVA'70 Marco’s Mooiste: De
Bekkendelle Toen op dinsdagmorgen 18 juli
jl. om exact 07.17 uur bekend werd dat de 8e zomeravondetappe van de B-selectie
van AVA`70 de Bekkendelle zou gaan doorkruisen, leverde dit verschillende
reacties op bij de trouwe volgelingen van trainert Marco van Rijs. Gefoeter bij
de één, die met zijn sleurhut op de camping in Sibculo verbleef en dit
fantastische hardloopavontuur zou moeten missen. Sterker nog, er stond op het
park die avond een oergezellig klootschietavontuur op het programma en dan doet
het natuurlijk nog meer pijn dat je niet kunt gaan lopen met de maatjes in het
mooiste gedeelte van Nederland. Uiteraard ging er aan de ontbijttafel van de
thuisblijvers enorm gejuich op bij het lezen van het programma, dat er die
avond zou gaan volgen. Hier wil je immers altijd bij zijn.. De Candyman nam natuurlijk wel
enig risico om deze prachtige route op de agenda te zetten. Zijn grootse imago
kan wel een deukje hebben, maar hij ging nu wel heel ver. Zeker toen bleek, dat
er een volledig nieuw parcours zou worden afgelegd, met de mooiste paadjes en
veel verrassende elementen. Extra zout in de wonden voor de vakantievierders
dus, maar wel een enerverend vooruitzicht voor de aanwezige dravers. Het waren
er op deze zonnige avond gewoon weer 22 en daarnaast completeerde Marco zelf
als gids van de groep natuurlijk, die ook nog was aangevuld met bezemfietser
Piet. Oftewel, er was niets aan het toeval overgelaten en de avond kon al niet
meer stuk, terwijl er nog geen meter was afgelegd. Even na 19.00 uur vertrok het
gezelschap in de richting van de eerste groene strook, waar het waaibomenhout
werkelijk overal verspreid lag. Het tempo zakte in, hier en daar waren er al
bijna-valpartijen en het duo fietsers moest al veelvuldig uit het zadel en van
de pedalen om het stalen ros over de gestrekte stammen heen te tillen. Marco
had als bedenker van dit alles al direct de grootste lol en pakte zijn I-phone
er regelmatig bij voor het schieten van hele fijne plaatjes. Toen hij het
toestel net weer had opgeborgen, miste hij maar net het moment dat een trouwe volgeling
voor het mos smakte. De lichamelijke schade bleek mee te vallen en de lach op
het gezicht was al snel terug. Pietje, zorgzaam als altijd, had inmiddels zijn
bagagedrager klaargemaakt als uitrustplek met een fijn kussentje. Het duurde
maar even en toen werd er al dankbaar gebruik van gemaakt. De lange sliert
dravers trailde rustig verder door het Wooldse land. Via de illustere Brinkeweg
draaide de groep de Bekkendelle in, waar de vogels het hoogste lied floten en
de eekhoorntjes van boom naar boom klauterden. Deze natuurrijke passage kan
altijd gerust beschouwd worden als het mekka van de streek en behoort zonder
twijfel tot het mooiste dat Nederland te bieden heeft. De huisfotograaf laste
in allerijl een rustmoment is voor een heuse fotoshoot. De shirtjes werd even
recht getrokken en een enkeling wreef zich nog snel even het gezicht droog.
Alles voor het perfecte plaatje… Slalommend tussen de bomen
door is het ook nog opletten geblazen, want de boomwortels laten zich overal
heel duidelijk zien, maar kan niet voorkomen dat er her en der hampelend en
struikelend de strijdbare atleten hun route afwerken. Voor de beide meefietsers
is het helemaal behelpen, want ze stuiteren links en rechts tussen het
struikgewas door. De finish leek in zicht, tenminste dat bleek uit de klokjes,
die inmiddels dik 10 kilometer als gelopen afstand aangaven. Maar de coach had
nog best wat in petto. Eerst moest er nog een kruip-door-sluip-door-pad
gekruist worden, waar distels en Japans duizendschoon weelderig bleek te groeien.
Daarnaast bleek de ondergrond verre van vlak te zijn en kregen de vermoeide
enkels klap naar klap. De echte traillopers bleken
goed bestand tegen de omstandigheden, de rest volgde behoedzaam en de het duo
op het stalen ros stuiterde van kuil naar kuil. De kontjen en het klokkenspel
van beide heren had het zwaar te verduren, maar ze peddelden dapper door. De
apotheose was inmiddels inzicht, want de roemruchte vuilnisbelt doemde voor het
oog van de camera op. Nog eenmaal werd alles op alles gezet en in het eigen
tempo mochten de volgelingen de pittige pukkel beklimmen. Zuchtend en zwetend
kwamen de meesten boven en de afdaling richting de finish verliep eigenlijk
best soepel. Aan een prachtig hardloopavontuur kwam een einde en trainer van
Rijs werd werkelijk bedolven onder de complimenten. Altijd goed voor zijn ego,
natuurlijk en glimlachend van oor tot oor, knupte hij zijn mountainbike weer op
de auto. “Marco`s Mooiste” was er absoluut één van de buitencategorie en zal
bij menigeen in de favoriete top 10 zeker een plaatsje krijgen. (FR) |
 |
| Tijmen Wisselink tijdens het afgelopen NK U20 |
Zelhemmer weet weer waarom hij
“verliefd is op de sport”
Tijdens de NK atletiek onder
20 jaar was Tijmen Wisselink één van de medaillekandidaten.
De Zelhemmer keerde de baan af met plezier en plaats vier.
Zondag 25 juni, 16:28 uur,
Bergen op Zoom. Het kwik stijgt boven de 30 graden uit als de NK-finale over
1500 meter plaatsvindt. Tijmen Wisselink heeft dan al drie races in de benen:
kwalificaties 800 meter, finale 800 meter en, slechts drie uur later, de
kwalificaties 1500 meter. Op dat eerste looponderdeel eindigde hij na een
flinke eindsprint als vierde. Op koers voor brons. Aan zijn optreden van 2021,
toen hij Nederlands kampioen in de klasse onder 18 jaar werd, kon Wisselink
niet tippen. “Natuurlijk baalde ik even van de vierde plek. Maar daarna kwam de
gedachte in mijn hoofd om de 1500 m ook nog te gaan doen, gewoon omdat ik er
plezier aan beleef. Ik ging met iedereen het gesprek aan over de race, dat is
mijn manier van “focussen”. Ik praat de spanning als het ware van mij af.
Uiteindelijk ben ik erg blij met mijn prestaties dit NK.” Op de 800 meter liep
de 19-jarige atleet naar plaats vier en zijn beste seizoenstijd, tiende werd
hij op de 1500 meter. Toen hij zondagmiddag op de baan in Bergen op Zoom
finishte, voelde Wisselink zich erg gelukkig. “Ik wist weer waarom ik verliefd
ben op de atletieksport. Het was een zwaar weekend: vier races in drie dagen.
Een uitputtingsslag, zowel fysiek als mentaal. Maar ik betrapte mezelf er op
dat ik het met een lach onderging.”
Mentaal
Wisselink kende een wisselende
aanloop naar het baanseizoen. Even was hij zelfs dichtbij stoppen. “Ik heb het
overwogen, omdat het mentaal niet lekker liep. De resultaten op school en
atletiekbaan waren minder. Na veel overleg ben ik even minder gaan trainen. Het
kon niet langer zo.” Na drie weken serieus trainen pakte hij brons op het NK
1500 meter indoor. Die februaridag in Apeldoorn viel alles weer even op z’n
plaats voor Wisselink. Met een tekstje achterop z’n startnummer bedankte hij
via de livestream familie en trainer Stefan Scanu. Op trainingsstage in
Portugal draaide hij daarna weer goede trainingen, ondanks verstuikte enkel.
“Gelukkig kon ik in die tijd mijn studie Verpleegkunde wat makkelijker
combineren met hardlopen. Nu kan ik gebruikmaken van een zogenaamde topsportregeling,
al doe ik dat niet veel.” Naast studeren werkt Wisselink in de ouderenzorg.
Hardlopen is zijn uitlaatklep. “Ik kan er alles in kwijt, alleen zegt het nooit
wat terug. Na een drukke dag is een rondje lopen heerlijk om het hoofd leeg te
maken. Een uiterste is een temposessie: jezelf helemaal stuk lopen, tot aan
kotsen toe. Tijdens het lopen kan ik daar niet van genieten, maar terugkijkend
geeft zo’n training een boost. De variatie tussen de 800 en 1500 meter bevalt
mij momenteel erg goed. Eerste keuze is nu de 800. Daarop presteer ik beter.”
De meervoudig NK-medaillewinnaar denkt dat er dit jaar nog rek zit op die
afstand. Op de 1500 meter ziet hij een PR (3:50.42) minder realistisch. ”Onder
de 3:55 moet lukken. Hier ga ik 15 juli in het Belgische Heusden een poging
voor doen. Ik sluit het wedstrijdseizoen af bij de Kramp Run in september. Maar
eerst nog een competitiewedstrijd voor mijn club ARGO. Eigenlijk was het doel
de limiet voor de EK atletiek U20 lopen. Dit kan nog steeds, al schat ik de
kans klein. Plezier behouden is echter het allerbelangrijkste. Hopelijk kan ik
volgend jaar de stap zetten naar de top onder 23 jaar.”
Tijn Piest/De Gelderlander
 |
| Mike Foppen (foto Bjorn Paree) Mike Foppen verbeterde in
Heusden (België) met maar liefst acht seconden zijn eigen nationale record op
de 5.000 mtr. Opmerkelijk aangezien Foppen terugkwam van een blessure. Dertig
minuten voor aanvang van de wedstrijd waren de omstandigheden ineens ideaal
aldus Foppen. Met zijn nieuwe nationale record van 13.05.66 is Foppen verzekerd
van deelname aan het WK in Budapest. De atleet uit Nijmegen acht zich in Budapest kansrijk voor een finaleplaats. Foppen miste nipt de Olympische limiet. Door mijn hogere plaats op de ranking ben ik ook daar redelijk zeker van aldus Foppen. Foppen is ervan overtuigd dat hij in de toekomst ook de dertien minuten grens kan doorbreken Het vorige record deelde hij met Kamiel Maase nu is hij de enige recordhouder. Vooral daardoor heeft een periode achter de rug dat het mentaal zwaar was. En, de snor kan er nu af. (bron) |
 |
vlnr Ruud Naastepad, Henk Mengers, Maurice Magis, Roel
Rusink en Ferry Koops HeHa najaar 2023 Bij het ouder worden is het
fijn dat sommige zaken hetzelfde blijven. Hierbij voelt het dat we nog niet uit
de tijd zijn! Vrijdagavond reden we met 2 auto’s de grens over, om in
Dulmen een halve marathon te lopen. Bij het betreden van het startterrein
zochten mijn zintuigen meteen naar een bierwagen en de geur van bradworst. Aan
dat verwachtingspatroon werd meteen voldaan. Voor de laatste
vanzelfsprekendheid was het even zoeken, maar gelukkig onder de bekende
hoofdoek zagen we Hans Monasso met zijn kenmerkende glimlach staan. Bij Loopgroep Zandloper kennen
we inmiddels de traditie dat we twee keer per jaar een HeHa groep begeleiden
naar een Hele of Halve marathon. In het voorjaar hadden we een groep van ruim
40 lopers, Komend najaar starten we ca. 30 deelnemers. De wedstrijd in Dulmen
was het startmoment voor de Hele marathon van Eindhoven, Berlijn of New York.
Na de zomervakantie starten we met de voorbereiding op de halve van Eindhoven,
Doetinchem of Lissabon. De
laatste 20 jaar was het een soort zekerheid, dat ik het hele jaar door als
“lange afstandloper” wel een halve marathon “in de benen” heb. Na de halve van
Enschede in april jl. heb ik nauwelijks nog langere duurlopen gedaan. Nu niet voluit
gestart en tot de 18km ging het voorspoedig. Opeens springt er van achter
een dikke boom, een lelijke vrouw met een dikke pukkel op de neus, met in haar
handen een grote hamer. Ik kon nog net een hamerslag ontwijken. (variatie
op; man met de hamer). Mijn eigenwijsheid won het van mijn ongemak. Hopelijk wordt mijn finishfoto niet openbaar, want dan is mijn reputatie als techniektrainer niet meer houdbaar. Conclusie: een traditionele Duitse hardloopwedstijd is van harte aanbevolen! Groet Henk Mengers |
 |
| Vrijdagavond 14 juli |
Halve Marathon: Roel Rusink 1:39.18, Hans Monasso 1:48.46, Maurice Magis 1:49.41, Henk Mengers 1:50.42, Ruud Naastepad 1:53.02, Ferry Koops 2:01.52
Klik op de link voor alle uitslagen
.webp)