Arda Obbink op de uitkijktoren in het Korenburgerveen |
Als vanmorgen vroeg de wekker afgaat moet ik even nadenken. Ik heb toch een vrije dag en als ik op de wekker kijk, zie ik dat deze een tijd van 4.46 uur aangeeft. Maar al gauw besef ik me dat we met een aantal mensen hebben afgesproken om vanmorgen vroeg het Schaddenpad te gaan lopen. Het begint al licht te worden en ruim een uur later vertrekken we voor een tocht door een ruig gebied rond het Korenburgerveen van ruim 10 kilometer lang.
De naam Schaddenpad is afgeleid van schadden, dat turfblokken betekent. De lokale bevolking stak eeuwenlang turf in het veen voor de kachel. aan het turfsteken kwam in het midden van de vorige eeuw een eind. Sindsdien wordt het Korenburgerveen waar het Vragenderveen een onderdeel van is als natuurgebied beheerd en het is bijzonder omdat het hoogveen weer aangroeit.
Rond het veen is een bufferzone aangelegd die ruim 45 hectare groot is. Deze bufferzone wordt begraasd door onder andere Galloway koeien vanaf maart tot en met november. In het lage natte deel fourageren onder andere de grauwe gans, de wilde eend, de knobbelzwaan en de wintertaling. Ook zijn er in het gebied overal bijzondere planten te vinden. Bijvoorbeeld de koningsvaren, die groeit op natte, zure tot zwak zure grond in loofbossen, aan beschadigde slootkanten en in veenmoerassen. De plant kan tot honderd jaar oud worden en staat op de lijst van wettelijk beschermde planten.
We lopen door een wat ruiger gebied waar de Schaarsbeek ontspringt. Deze beek gaat langs het veen richting Bredevoort en Aalten. Gelukkig maar want het water is te voedselrijk en zou in het veen veel schade aanrichten. In dit gebied zijn bovendien een viertal amfibieën poelen gegraven.
In het veen bevindt zich ook het Jöddendiekske, een plek die herinnert aan de Tweede Wereldoorlog. In die dagen hielden zich hier 21 Joden schuil. Zo'n groot aantal bleef niet onopgemerkt. De Duitse bezetter arresteerde ze op 27 november 1942. Vier van hen wisten te ontkomen. Op een andere plek in het veen bevond zich "Villa Duikelaar" die in de Tweede Wereldoorlog ook als schuilgelegenheid gebruikt werd.
Na ruim twee uur zijn we met ons zevenen terug op ons vertrekpunt. Een mooie route zit er op en het was heerlijk weer om te lopen. Bijna geen mens tegengekomen maar wel zes reeën die snel naar een andere plaats zochten omdat ze door ons gestoord werden. Prachtige beelden die op je netvlies blijven staan, het kost je een paar uur slaap maar dat had ik er graag voor over!
fotoalbum Marco van Rijs
4 opmerkingen:
Ook wel eens heel lekker om een eindje te wandelen in plaats van hard te lopen!
Stond laatst ook in de runners, wandelen kon een goede afwisseling zijn. Maar volgende keer iets minder vroeg, 4 uur slaap is te weinig. Bedankt nog voor de breudjes en koffie van Ina.
Het was erg fijn. Zeker voor herhaling vatbaar. En een prima verzorging door Fam. Wevers
Ziet er prachtig uit,eens een keer wat anders dan asfalt en zandpaden.
De natuur doet meer met je dan je denkt.
Een reactie posten