 |
| Mark te Brake |
Veel gedoe aan mijn kop en
geen energie in het lijf. Dat is een ongelukkige combinatie voor een ‘snelle’
10 kilometer. Tegen beter weten in toch maar volle bak (doel onder de 38
minuten) gestart maar na 3,5 kilometer ging het licht al uit. Het werd een heel
gênant, sneu en eeuwendurend tranendal, waar je achteraf – nu de relativering
gelukkig weer is toegeslagen – keihard om kunt lachen. Genoeg over mij.
Het was verder een schitterende Gerard Tebroke Memorial. Een wonderschoon en emotioneel één-tweetje van de broertjes Twan en Sven Meinen, onder toeziend oog van een trotse oma Sien, machtsvertoon van Noah Lampio en een pijlsnelle Michiel Wellink. De Ava-jeugd heeft een mooi visitekaartje afgegeven. Daarnaast maakte de comeback van Lisa te Molder iedereen blij. De prestatie die mij het meeste aansprak was die van Mark te Brake. Nog geen halfjaar geleden zat hij als een mager oud mannetje in de stoel, te trillen van de pijn na een acute blindedarmoperatie. God zij dank verliep het herstel zeer voorspoedig en kon hij in Venlo alweer op jacht naar een recordje op de halve, met succes. Nadien begon zijn achillespees behoorlijk tegen te werken en kwam het lopen opnieuw op een laag pitje te staan. Waar hij in het verleden, bij tegenslag, nog wel eens een deur kon intrappen of kon zwelgen in zelfmedelijden, blijft hij de laatste jaren de rust zelve. Niks brengt hem nog van zijn stuk.
Ondanks een kwetsbare pees liet hij de kilometerteller behoorlijk oplopen tijdens het trainingskamp in Duitsland en de klachten verdwenen als sneeuw voor de zon. De GTM-loop kon wel eens wat bijzonders gaan opleveren dit jaar. Uiteraard kwam er anderhalve week voor de wedstrijd nog even een hardnekkige verkoudheid om de hoek kijken en de hooikoorts speelde ook nog een deuntje mee. Desalniettemin paste hij zijn doel niet aan; een opzienbarende tijd in Aalten.
Vlak voor de start van zijn 10 kilometer stond hij nog hoofdschuddend te lachen om het benauwde weer dat traditiegetrouw bij de memorialloop de kop opsteekt. Iedereen was al op zoek naar een paar goede smoezen maar Mark hield voet bij stuk: “Gas erop!” Aangezien ik zelf lag te spartelen in de Slingelaan, heb ik van zijn wedstrijd niet veel meegekregen (behalve ons oogcontact bij mijn derde en zijn vierde doorkomst op de markt…..) maar als ik de verhalen hoor, zijn tijd zie en hem afzet tegen zijn directe concurrenten, heeft hij een fenomenale prestatie geleverd. Met deze weersomstandigheden -waarbij de energie uit het lichaam werd gezogen - en zijn voorseizoen dat alles behalve vlekkeloos genoemd mag worden, maak ik voor hem een diepe buiging waarbij ik ook nog even mijn petje afdoe. Onze trots maakt ons almaar trotser!
Het was verder een schitterende Gerard Tebroke Memorial. Een wonderschoon en emotioneel één-tweetje van de broertjes Twan en Sven Meinen, onder toeziend oog van een trotse oma Sien, machtsvertoon van Noah Lampio en een pijlsnelle Michiel Wellink. De Ava-jeugd heeft een mooi visitekaartje afgegeven. Daarnaast maakte de comeback van Lisa te Molder iedereen blij. De prestatie die mij het meeste aansprak was die van Mark te Brake. Nog geen halfjaar geleden zat hij als een mager oud mannetje in de stoel, te trillen van de pijn na een acute blindedarmoperatie. God zij dank verliep het herstel zeer voorspoedig en kon hij in Venlo alweer op jacht naar een recordje op de halve, met succes. Nadien begon zijn achillespees behoorlijk tegen te werken en kwam het lopen opnieuw op een laag pitje te staan. Waar hij in het verleden, bij tegenslag, nog wel eens een deur kon intrappen of kon zwelgen in zelfmedelijden, blijft hij de laatste jaren de rust zelve. Niks brengt hem nog van zijn stuk.
Ondanks een kwetsbare pees liet hij de kilometerteller behoorlijk oplopen tijdens het trainingskamp in Duitsland en de klachten verdwenen als sneeuw voor de zon. De GTM-loop kon wel eens wat bijzonders gaan opleveren dit jaar. Uiteraard kwam er anderhalve week voor de wedstrijd nog even een hardnekkige verkoudheid om de hoek kijken en de hooikoorts speelde ook nog een deuntje mee. Desalniettemin paste hij zijn doel niet aan; een opzienbarende tijd in Aalten.
Vlak voor de start van zijn 10 kilometer stond hij nog hoofdschuddend te lachen om het benauwde weer dat traditiegetrouw bij de memorialloop de kop opsteekt. Iedereen was al op zoek naar een paar goede smoezen maar Mark hield voet bij stuk: “Gas erop!” Aangezien ik zelf lag te spartelen in de Slingelaan, heb ik van zijn wedstrijd niet veel meegekregen (behalve ons oogcontact bij mijn derde en zijn vierde doorkomst op de markt…..) maar als ik de verhalen hoor, zijn tijd zie en hem afzet tegen zijn directe concurrenten, heeft hij een fenomenale prestatie geleverd. Met deze weersomstandigheden -waarbij de energie uit het lichaam werd gezogen - en zijn voorseizoen dat alles behalve vlekkeloos genoemd mag worden, maak ik voor hem een diepe buiging waarbij ik ook nog even mijn petje afdoe. Onze trots maakt ons almaar trotser!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten