 |
| Het Korps Mariniers gaat het parcours van de marathon Rotterdam lopen met volle bepakking (foto: Jeroen Mol) |
De mannen willen de 42,195 kilometer in minder dan vier uur afleggen. Let wel: met een rugtas van 18,1 kilo op hun rug. ,,Dat klinkt misschien niet zwaar maar is het wel”, zegt luitenant en initiatiefnemer Gerwin van Triest. ,,Dit weegt een kleuter. De meeste mensen houden het daarmee nog geen vijf kilometer wandelend vol, laat staan ruim veertig kilometer rennend.’’
Uitputtende selectie
Als sinds afgelopen winter
trainen 24 mariniers van kazernes in Rotterdam, Doorn en Den Helder voor dit
doel. Volgende maand volgt een uitputtende selectie: enkel de twintig
aller-snelste mannen behoren daarna tot het eliteteam. Vanaf die dag leven zij
als topsporters, onder begeleiding van artsen en diëtisten. Door donateurs
krijgen ze een speciale uitrusting.
Dat is geen normaal
rennerskloffie maar een volwaardig militair tenue. Dus geen hemd en shortje
maar een lange camouflagebroek, geen soepele hardloopschoenen maar legerkisten,
een lichtgewicht gevechtslaars. En bovenal: die loodzware rugtas. ,,Wij rennen
met 18,1 kilo, dat weegt ook onze uitrusting op het gevechtsveld. Alleen rennen
wij dit keer niet met wapens en munitie maar met zandzakken.”
Toewijding
Alleen de allerbeste acht
wagen zich in april aan de recordpoging. Wie dat zijn, wordt pas een week van
tevoren duidelijk. Van Triest, die zelf hoopt tot de lucky few te behoren:
,,Alles draait om toewijding. Als één dag van tevoren iemand een spier verrekt,
hoop ik dat twaalf andere mannen klaar staan om zijn plek in te nemen.
Mariniers werken altijd samen en de reservebank is net zo belangrijk.’’
Een ‘speedmars’ noemen de
militairen het rennen met volle bepakking. Een legermethode waarmee een eenheid
zich snel verplaatst naar een strijd. Een kilometer of 10, 15, hooguit. Jaren
geleden had het Britse Korps Mariniers echter een wild idee en noteerde een
wereldrecord door al ‘speedmarsend’ een marathon in vier uur, zestien minuten
en 48 seconden te lopen. De Nederlanders zijn vastbesloten dat te verbreken.
Al is dat niet zonder risico.
,,In Engeland gaan mensen er bijna dood door. Je moet een enorm getrainde kerel
zijn om gezond de eindstreep te halen. Als ik een duurloop doe, loop ik
gemiddeld 12 kilometer per uur met een hartslag van 140 slagen per minuut. Met
deze uitrusting is dat dertig slagen sneller. Alles draait om snelheid, met een
zo laag mogelijke hartslag.’’
Rust
Waaróm zou je dit doen? Moeten
deze mannen niet werken, ons land beschermen, mensen helpen? ,,Dat doen ze
ook’’, zegt Van Triest. ,,Ze trainen hiervoor naast hun reguliere werk,
inclusief soms loodzware oefeningen in het buitenland. Een uitzending gaat altijd
voor maar, waar mogelijk, geven we de lopers in de laatste periode voor de
marathon rust. Dat kan doordat dit initiatief tot op het allerhoogste niveau
van defensie wordt ondersteund.’’
Alle lopers zijn marinier.
Sommigen zijn nu nog op uitzending in Afghanistan, anderen runnen inmiddels een
eigen bedrijf of werken, zoals Van Triest, op kantoor bij defensie. ,,Maar
bijna alle mariniers sporten sowieso nog minstens een uur per dag, ook ik train
zes keer per week. Dat moet ook, want voor dit doel zou je een gewone marathon
onder de drie uur moeten kunnen lopen.’’ Dat is niet mis, als je bedenkt dat
een eindtijd van vier uur al een prestatie is voor een gemiddelde
marathonloper.
Hun focus ligt bij de finish
en een supersnelle tijd, het kloppen van de Britten. ,,Maar het hogere doel is
positieve aandacht en geld ophalen voor collega’s met fysieke problemen of een
posttraumatische stressstoornis. Er komt nog een donatiepagina maar het eerste
geld komt vooral van mariniers zelf, we hebben al 16.000 euro opgehaald. Voor
elkaar zorgen zit in ons hart.’’ (bron)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten