Verslag van de triathlon van Almere

Björn Demkes en Gijs Oosterholt

Zaterdag 14 september 2019: 03:45 uur gaat de wekker. Björn en Gijs gaan vandaag de halve en de hele triathlon in Almere doen. Daar gebeurt het. Daar moet je bij zijn. Ik ga mee om ze aan te moedigen. Om 04:30 uur pikken we Gijs thuis op. Hij staat al buiten zenuwachtig heen en weer te lopen als we aan komen rijden. Wat ziet Gijs er afgetraind uit. Als je ook bedenkt wat voor onmenselijke trainingen hij de afgelopen tijd heeft afgewerkt. Niet normaal.  Björn heeft een paar keer meegetraind met Gijs, waarna hij geen boe of bah meer kon zeggen. Björn heeft de laatste paar weken weinig getraind ivm de verbouwing bij ons thuis. Werken, helpen met de verbouwing tot in de late uurtjes. Het trainen schoot er helemaal bij in. Maar goed hij weet wat hij kan verwachten aangezien hij ook net als Gijs de  halve in Didam heeft gedaan.

Ruim op tijd komen we aan. Het is nog donker. Eerst maar even koffie drinken in het theater, waar ook de startnummers opgehaald kunnen worden. Om 7:20 uur mag Gijs dan eindelijk starten met zijn 3,8 km zwemmen. Ik moet er niet aan denken. Ik heb het gewoon koud en het is nog steeds donker. Björn staat ondertussen ook gekleed in zijn wetsuit in het startvak. Hij mag om 08:20 uur starten. Wat een mooi gezicht. Het ziet er prachtig uit al die atleten die in het schemerdonker aan het zwemmen zijn. Als Gijs en Björn uit het water zijn en ik ze op de fiets heb zien vertrekken besluit ik de hardloopronde van 7 kilometer te gaan verkennen. Ik ben nog geen 100 meter weg of ik zie een atleet van de fiets vallen. Ik loop er naar toe samen met nog een paar nieuwsgierigen en zie dat er wat uit de schouder van de man steekt. Hij voelt zich ook niet zo lekker. Ik wil weglopen als hij zegt: 'hou mijn fiets vast, die kostte 10.000 euro'. Ik durf de fiets bijna niet vast te houden. Ondertussen komt de ambulance eraan en wat mensen van de wedstrijdleiding. Die nemen de fiets van mij over en ik kan mijn weg vervolgen.

Ik loop mooi rond het water en dan komt er een heel lang saai stuk langs de snelweg. Drankposten zijn in opbouw. Wat een organisatie. Ik kom in een woonwijk van Almere terecht als ik opeens een vreemde gebeurtenis op de straat gade sla. Ik zie een man op de fiets midden op de weg staan. Op de grond ligt een vrouw en naast de vrouw zit een grote hond. Ik besluit er met een omweg omheen te lopen. Helaas, de man ziet mij en roept mij bij zich. Schijnbaar is de vrouw onwel en komt ze maar niet bij. De hond is van de vrouw en blijft netjes naast haar zitten. Ik probeer de vrouw wakker te krijgen. Af en toe doet ze haar ogen open. De man fietst dan weg en laat mij alleen met de vrouw en hond zitten. Wel gvd denk ik. Ik bel dan maar 112. De vrouw komt bij en als je alles gehad denkt te hebben spreekt ze ook nog Duits. Ik kan er niks van maken. Ze blijft wel liggen. Ze kan niet rechtop zitten omdat ze nog steeds niet lekker is. Ik noteer haar gegevens zo goed als ik kan en geef deze door aan de persoon aan de telefoon.

De hond zag een kat en wilde erachteraan. Daarbij zijn er 4 vingers van de vrouw uit de kom geschoten, welke ze zelf heeft terug gedrukt. Daarbij is ze flauwgevallen. In de verte zie ik de ambulance aankomen. Ik zwaai en zie dat hij weer achterwaarts weg rijdt. Ik hou een man aan en zeg dat hij bij de vrouw moet blijven terwijl ik achter de ambulance aan ren. Opeens komt er een vrouw op een scooter naast mij rijden en zegt spring maar achterop. Ik doe dit en zij zet me bij de ambulance af. Wat een toestand allemaal. De ambulance broeder geeft aan dat hij niet over het bruggetje kon rijden, vandaar dat hij met een omweg komt. Als we allemaal weer bij de vrouw en hond Amy zijn gearriveerd,  zit ik met hond Amy opgescheept. Aangezien ik geen dierenvriend ben reageert Amy wonderbaarlijk goed op mijn commando setzen sie sich Amy. De vrouw hoeft niet mee met de ambulance, maar kan ook niet de hond meenemen aan de lijn. Jullie raden het al, ik mag de hond meenemen. Ik zet de vrouw en Amy af bij de finish van de triathlon. Haar vriend doet ook mee. Dus ze kan daar mooi blijven zitten.

Ik ben net op tijd om Björn voorbij te zien rennen in zijn eerste ronde van 3. Björn finisht onder de 5 uur. Wat een topprestatie van Mien mannetjen. Gijs de held loopt zelfs onder de 10 uur. Ook zo'n topprestatie. Wat een klasbakken. Maar de grootste held van de dag vind ik mijzelf. Vandaag druk geweest met Levens redden. (Mooie uitdrukking van Wijnand Spekschoor haha). Met een voldaan gevoel keren we weer huiswaarts. Ook Gerda Demkes en Ellen Gussinklo kwamen nog naar Almere toe om de jongens aan te moedigen. Ook Mirjam Lammers en Robert en Noa Brethouwer zijn gefinisht op de halve triathlon. Ook hulde voor deze kanjers. Prachtig evenement. Tot volgend jaar, dan misschien ook wel als deelnemer.

Katja Demkes