Column: Erwin’s zin en onzin - deel 134

Gijs Oosterholt volwaardig lid van eliteteam

Een nieuw avontuur aangaan is altijd spannend, maar debuteren in het competitieteam van Ava'70 spant de kroon. Gijs Oosterholt stond voor deze loodzware beproeving. Bij de triatlon en op de marathon heeft hij zijn sporen al verdiend, in de baanatletiek is hij daarentegen nog een onbeschreven blad.

Gijs heeft zich binnen Ava’70 in korte tijd opgewerkt tot een icoon, met de titel ‘sportman van 2015’ als hoogtepunt. De kale macho staat bekend als een beest. Keer op keer wil hij laten zien tot wat voor extreme sportprestaties hij in staat is. Zijn ongeëvenaarde drang tot zelfkastijding doet menig wenkbrauw fronzen. Het is een masochist zonder rem.

Na de marathon van Rotterdam begint het lichaam van de, schijnbaar, onvermoeide Gijs toch te protesteren. De klad zit erin. De beentjes haperen, de schoudertjes doen zeer, het koppie hangt scheef. Voor het eerst toont hij wat menselijkheid. Hij krabbelt zelfs terug voor de eerste competitiewedstrijd van 24 april. Een slappe smoes over familieverplichtingen ligt hieraan ten grondslag. Laat hij zich, op het moment suprême, dan toch kennen? Natuurlijk niet!

Op zondag de 29^e debuteert Gijs is de eliteselectie van Ava’70 Heren 1. Dit team is beroemd en berucht van onder de rivieren tot diep in Groningen. Materdoren als: André Balke, Patrick Ikink, Björn Demkes en Luuk te Brake zijn vaste waarden binnen de selectie, waar nu dus ook Gijs Oosterholt deel van uitmaakt. Tijdens zijn vuurdoop neemt hij de 400 meter en het kogelstoten voor zijn rekening. Op de 400 meter, door velen bestempeld als de hel op aarde, geeft hij van start tot finish vol gas. De poten beginnen te verzuren en de armen bungelen als twee zware betonpalen langs het lichaam, Gijs weigert te capituleren. Hij zet 1.00.66 minuten op de klokken, een vlijmscherpe tijd. De verzuring wordt door zijn concurrenten met fikse krachttermen vervloekt, Gijs geniet er juist van. “Wat een heerlijk gevoel.” Bij het kogelstoten staat zijn personal coach – Gertjan Bentert – aan zijn zijde. Met raad en daad wordt hij bijgestaan en met succes. De 7,26 kilogram wegende kogel zweeft gevoelsmatig minutenlang boven het gravel en land pas na 8.36 meter. Zijn teamgenoten staan met kippenvel vanaf de kruin tot diep in de naad te kijken naar deze topprestatie.

Gijs heeft zijn ontgroening gehad en is door het team, dat toch iets weg heeft van een enge sekte, geaccepteerd en opgenomen. Bij de volgende wedstrijd - op 26 juni in Almelo - wordt hij naar verluidt ingezet bij het polsstokhoogspringen en het kogelslingeren.