AVA'70 on Wheels

Het AVA'70 wielerpeloton

Dinsdag 1 juli. Terwijl de mussen met bosjes tegelijk uit de dakgoot tuimelen en landgenoten massaal creatief bezig zijn om de lichaamstemperatuur terug te dringen is er even voor 19.00 uur de nodige bedrijvigheid rond het clubhuis van AVA`70.

Het hitteprotocol geeft bij een temperatuur boven de 28 graden aan, dat het hardlopen geschrapt wordt en dat betekent dus dat trainert van Rijs de reguliere duurloop geschrapt heeft en zijn volgelingen heeft geadviseerd om een lekkere ijslolly te pakken. Enkele fanatiekelingen waren toch van mening dat er wel iets op sportief gebied moest gebeuren en dus werd er spontaan een mountainbike-rit op touw gezet. Het berichtje kon rekenen op de nodige respons, want er kwamen maar liefst 16 sportievelingen op de tweewieler aanjagen. Dat het mountainbiken al lang geen mannensport meer is, bleek al uit het feit dat er ook een handvol stoere wijven op de alternatieve training afkwamen.

Voor het nageslacht werd besloten om een aantal fraaie groepskiekjes te maken en de toevallig aanwezige proffotograaf wilde zich wel laten gebruiken voor deze job. Net toen hij wilde gaan drukken voor de eerste serie plaatjes, kwam er nog een dappere pedaleur het park opscheuren. Het was niemand minder dan Bert Klutman, die als voorbereiding op deze avond een paar dagen op hoogtestage was geweest en net terug was gekomen met het pezige lijf boordevol rode bloedcellen. De schrik sloeg menigeen al om het hart, want de 72-jarige (!) Klutman is normaal al bijna niet te temmen, dus dat kon op deze avond wel eens helemaal een dingetje gaan worden. De parcoursleider besloot gelijk in te grijpen en liet de nestor plaats nemen in de achterste regionen van het pelotonnetje en dat ging precies 23 meter goed.

Verder was de groep zo gemêleerd als maar denkbaar en dat beloofde veel goeds. Een laatste check maakte duidelijk dat alles veilig en akkoord was, want alle aanwezigen droegen een helm en hadden een gevulde bidon aan de buis hangen. Dat eerste is natuurlijk noodzaak, maar ook het laatste was bepaald geen overbodige luxe, want de thermometer gaf nog altijd een graadje of 37,4 aan.

Even na 7 uur zette de club de pedalen in beweging en met name bij Eric Demkes ging dit wel heel erg gemakkelijk. Een kleine studie wees uit, dat hij zich voortbewoog op een speed pedelec en daarmee nam hij op eigen initiatief gelijk de rol van “opsluiter” op zich. Via een hoop geslinger en geslakker door het Aaltense, ging het heuvelop richting de Groene grens. Een beetje Nederlands, maar vooral Duits grondgebied, waar het paadje vaak wat smal was en vooral hobbelig op sommige stukken. Het zitvlak kreeg het voor even zwaar te verduren, maar dat mocht de stemming niet drukken, want het onophoudelijke gekeuvel maakte duidelijk dat ieder zich best op zijn gemak voelde. Na 11,2 kilometer vond vrouw van Zolingen hoog tijd worden voor een drinkpauze en als zij een dergelijke boodschap overbrengt, gebeurt er gelijk wat. De club greep gelijk aan de remmen en begon aan de fles te lurken. Precies 3 minuten duurde dit oponthoud en via het voor-Woold werd de tocht vervolgd. Schitterende paden en groenstroken werden in tempo doorkruist en het landschap maakte maar weer eens duidelijk dat we toch echt wel in het mooiste gedeelte van Nederland wonen. Nog even door de tunnel en vakantiepark de Twee Bruggen kwam in zicht. Altijd een prachtig plekje om weer efkes te verfrissen.

De stemming zat er nog opperbest in toen het pelotonnetje zich tussen de campers en caravans door een weg baande richting de waterkranen. De aanmoedigingen van de campinggasten waren hartverwarmend, zelfs met dit weer. Even kwam de gedachte naar boven om gezellig aan te sluiten bij een barbecue of een softijsje te pakken, maar besloten werd om hier alsnog van af te zien. Via de Slingeplas werd de laatste col van de dag genomen om in Barlo nog even te zwaaien naar de trainert, die echter net een fijne duik maakte in zijn luxe zwembad van 2 bij 3 meter. Geen zwaai terug dus, maar dit werd hem gelijk vergeven, want we zijn immers allemaal drietegek met San Marco. De eindfase werd ingezet en het clubje cyclisten bleek nog steeds wiel aan wiel te peddelen. Achterin had Demkes zijn zaakje s keurig op orde en sprak de achterste fietsers continu moed in, zoals alleen hij dat kan. De thuisbasis kwam weer in zicht en het geluid zwelde weer wat verder aan. Een dikke high-five voor de deelnemers aan deze mooie alternatieve sportactiviteit, die zich van hun beste kant lieten zien.

Gezien de weersvoorspellingen van de laatste jaren, is het zeker niet ondenkbaar, dat er in 2025 nog een 2e editie van “AVA`70 on wheels” komt! (FR)