Verslag van de 36e Marathon van Rotterdam

De atleten lopen over de Erasmus brug

‘A comfortzone is a beautiful place, but nothing ever grows there’

Het is donderdag 31 maart ’s avonds in de dameskleedkamer van Ava na de training. Met de dames van de LAG groep is het altijd weer genieten als ze het over hun reis van drie maanden richting de marathon van Rotterdam hebben. Ik bewonder hun in hun voorbereiding, waarin zoveel loopuren met bijbehorend doorzettingsvermogen zitten. Met hun ups (de 30 km aantikken bij Vorden) en downs (lichte blessures) tot het geregel met het thuisfront. Daarnaast maak ik via het appcontact en via de blogs op facebook het verhaal van Katja mee. Haar jaar in het toewerken naar haar top marathon. Eerst al die PR-ren op 5, 10 en de halve, maar ook haar ijzeren discipline en ultieme drive samen met haar Bjorn. En dan die Gijs in onze A-groep. Die ook altijd zijn focus heeft op zijn drie sporten in het kader van zijn triatlon in juni, waarbij de marathon van Rotterdam een bijvangst is (maar toch stiekem ook weer niet, want er moet onder de 3 uur gelopen worden). Onvoorstelbaar… je snapt niet wat dat toch is..

Maar goed even terug naar die donderdagavond…Ik hoor terloops dat helaas Yvette van de LAG groep besloten heeft om in verband met een blessure niet in Rotterdam te gaan lopen. Erg zuur als je bedenkt dat ze 2,5 maand alles in het teken van die marathon heeft gezet. En dat je dan op het laatst moet opgeven. In mijn gedachten begint iets te borrelen. Ik moet denken aan mijn zondagmorgen duurloopjes met Rinke, waarin we vaak zitten te filosoferen over alles in het leven. Van onze dagelijkse dilemma’s tot vroegere tijden toen we nog jong en wild waren. Van mooie onverwachte ontmoetingen tot degelijke neef Geert Wevers… kortom alles wordt besproken. Maar het hoofdonderwerp is toch wel hardlopen. Je kunt het zo gek niet benoemen, maar alle facetten worden grondig geanalyseerd en besproken. Bijv. de ideale 5 kilometerindeling bij een wedstrijd, wat is een patellapeesonsteking? Han Tieltjes als wonderpleister- doctor en gaat Erwin nu wel of niet de beeklaan king worden of bluft hij alleen maar. Maar ook Henk Mengers en zijn (loop)video-opnames en hoe krijg je een kameraad zo gek dat hij bij Ava gaat lopen? Ook ‘de heilige marathon’ kan natuurlijk niet op ons lijstje ontbreken. Nu moet je weten dat Rinke en ik zondagmorgen door al dat geklets haast niet door hebben, dat we vaak 18 a 20 km wegtikken. Op een zondagmorgen een tijdje geleden kwam ‘het vraagstuk”: ‘hoeveel kilometers moet je maken om een voorbereiding voor een marathon te doen?’ voorbij. Beide waren we wel benieuwd of wij hem met onze huidige looptrainingen (= 2 a 3 keer in de week, waarvan 1 de baantraining bij AVA, zouden kunnen lopen. Onze analyses kwamen niet verder dat de verschillende theorieën die daarover beschreven staan uit een lopen. De 1 zweert bij 4 a 5 x trainen, ophogen en zeker 2x de 30 km aantikken. Terwijl er ook theorieën beschreven staan van maximaal 14 km (als langste afstand). Erg interessante materie waarover het laatste woord nog niet gezegd is. 

Zondagmorgen 3 april. 7.15 uur. Ik moet vandaag alleen lopen, want mijn loopmaatje Rinke wil zo nodig zijn knie testen in Barchem in de bulten. Prima. Als ik van huis wegloop denk ik aan mijn plan voor mijn experiment. Wat nu als ik dat kaartje van Yvette eens over zou nemen… Het idee spreekt me enorm aan. Hoe kan ik mentaal nu ‘vrijer’ een marathon lopen als nu over een week? Er hangt niets van af. Ik denk dat ik het fysiek kan en ik zie het eigenlijk als een experiment, waarin ik de proefpersoon ben. Die zondagmorgen loop ik mijn verste afstand van de afgelopen tijd: 23 kilometer. Besef me wel dan overigens, dat ik het moeilijk ga krijgen als ik er voor ga. Die dag bel ik met Yvette en ik mag haar startnummer overnemen (daarvoor nogmaals dank!) en het kan ook nog op mijn naam overgeschreven worden, wat helemaal fijn is. Nog 7 days to go. In die week die volgt, win ik bij diverse doorgewinterde marathonlopers en –experts,  waaronder Theo natuurlijk, maar ook Jan te Brake jr adviezen in (zie het als mijn stoomcursus). Van ‘schrijf je richt tussentijden op je arm, want na 25 km kun je niet meer helder denken’, tot ‘uitstappen staat niet in je woordenboek’ en van ’neem vochtig toiletpapier mee’ tot ‘drink bij elke post koste wat kost’. Maar de belangrijkste zijn toch wel: ‘90% is mentaal’ en ‘Geniet! Het is je 1^ste marathon!’.

10 april: 10.00 uur. Het startschot klinkt. De uittocht is prachtig en ik geniet volop. Het lopen over de Erasmusbrug is een happening met een strakblauwe lucht en een mooie zon erbij Het fantastische publiek, waaronder de vele avajanen bezorgen me kippenvel en een extra boost! Bij 25 km denk ik: ‘oh jee… ik moet nog heel ver’ én ik voel de eerste pijntjes… Bij 30 km denk ik: ‘ik ben over de helft!’ Met mijn focus gericht op kleine stapjes van drankpost tot de volgende kilometer en het liedje: ‘this girl is on fire’ dat in mijn gedachten speelt, haal ik de finish! Superblij! Maar met mij alle andere avajanen die de 42.195 deze dag achter hun naam kunnen schrijven. Jullie zijn stuk voor stuk kanjers! ‘A comfortzone is a beautiful place, but nothing ever grows there’ Blijf uit je comfortzone stappen. keer op keer. Het is de enige manier om iets te bereiken wat je nu nog niet hebt bereikt. Een alinea uit het boekje: Kom in beweging, marathonlessen voor droomprestaties (Chris Zomerdijk). Zeker een aanrader! Voor ieder mens… loper of niet.   

Gerdy Hoornenborg