Column: Erwin’s zin en onzin - deel 209

Niek Kleinhesselink in het gele AVA'70 shirt

Niek Kleinhesselink: van ‘houthakker’ tot fenomeen! 

Wat zit die recreant nou vervelend bij mij in de nek te hijgen? Ik geef nog wat extra gas in de bochtjes en op de rechte stukken schroef ik het tempo eveneens een beetje op. Het duurt even maar na 2 kilometer ben ik verlost van Niek Kleinhesselink. De man, met een looptechniek van een geblesseerde houthakker, probeerde bij de GTM-loop van 2018 met mij mee te gaan maar uiteraard lag dit tempo veel te hoog voor hem. Na één rondje moest hij lossen en we zagen elkaar pas weer na de finish.

Nu - nog geen jaar later - zijn de rollen volledig omgedraaid. Ik mag de veters van Niek niet eens meer strikken. Je valt bij die gozer tegenwoordig van de ene verbazing in de andere, met als hoogtepunt de 1.22,50 uur op de halve marathon van Enschede. Een jaar geleden liep hij nog rond als een gedesoriënteerd hertje dat net door een schampschot geraakt was, nu vliegt hij met vloeiende bewegingen over het asfalt. Zelden heb ik in korte tijd zo’n metamorfose gezien bij een volwassen atleet. Hij heeft een doel voor ogen: de Leiden Marathon van 18 mei. Hij heeft alles aan de kant gezet voor dit einddoel en tot op heden werpt dit zijn vruchten af. Toen hij voor het eerst zijn ambities op tafel smeet - een tijd onder de 3 uur - dacht ik dat hij even daarvoor met een stuk in zijn kraag uit de kroeg was komen rollen, inmiddels geloof ik heilig in zijn plannen.

Bij de GTM-loop van 2018 nam ik hem als loper nog totaal niet serieus, nu ben ik vooraanstaand lid van zijn fanclub. De prestaties die hij verricht dwingen bij mij diep respect af. IJzersterk en onvermoeibaar. Ook wel lekker; hij valt mij op social media niet steeds lastig met zijn prestaties. Geen honger naar vind-ik-leuks, niet de dagelijkse behoefte om Strava vol te spuiten met nietszeggende kilometertijden, gemiddelde hartslagen of routekaartjes van het Aaltense buitengebied, een atleet naar mijn hart. Ik duim voor een prachtige prestatie in Leiden en hopelijk zijn de weergoden net zo’n groot bewonderaar van Niek als ik.