Rob, Denise, Dirk-Jan en Wim |
Gelukkig viel het deze avond mee op de A 12 en konden we redelijk snel doorrijden en waren we ruim op tijd aanwezig. Onderweg in Velp nog de nodige herinneringen opgehaald van de Postbankloop. Vooral Denise heeft hier goede herinneringen aan met een zeker Erben W). Na het omkleden kwamen we nog twee Aaltense lopers tegen namelijk Peter Ebbers en Anita Eeltink van de Zandlopers. Natuurlijk moest er even een groepsfoto worden gemaakt. Tijdens het inlopen kwam ik er al achter dat het parcours anders was, dan dat ik mij kon herinneren . Gingen we eerder langs de oude begraafplaats omhoog, nu gingen we bijna direct na de start linksaf het bos in, maar zeker niet minder stel omhoog. Dit duurde bijna 1,5 kilometer, voor dat we echt boven waren, dat belooft nog wat . Om 19.00 uur was er dan de start door de burgemeester en de kinderburgemeester en gingen we op pad. Rustig starten was het idee en gelukkig ging dit vanzelf door de klim en de hitte. Na ongeveer 3 kilometer kwamen we aan bij de heide en ook daar was weer een stevig klim, met veel los zand. Maar dat vergeet je snel als je ook oog hebt voor de mooie omgeving, vooral de heide die geweldig in bloei staat. Bovenaan stond een verkeersregelaar op het fietspad met de bemoedigende woorden: Nu wordt het even wat vlak. Na 8 kilometer was er weer een flinke klim van ongeveer één kilometer, maar hierna was het vlak of na beneden. Hoewel je ook hier goed moest blijven opletten waar je de benen neerzette, want er waren wortels genoeg in het bos en het begon ook al wat schemerig te worden. Helaas zat de steile afdaling over het fietspad richting de finish er niet meer in, maar na een klein stukje asfalt kwam deze toch in zicht. Dit was ook het enige stukje asfalt op het hele parcours, dus met recht een trail.
Dik tevreden stond Dirk-Jan mij al op te wachten, hij had tot zijn eigen tevredenheid de 5,7 kilometer goed gelopen, ondanks de zware omstandigheden. Een droog shirt aantrekken na de loop was er eerst totaal niet bij, want we bleven maar transpireren. Er leek geen einde aan te komen, wat was het warm en benauwd. Even later kwam ook Rob over de finish en daar weer achter Denise. Rob had natuurlijk weer grootse verhalen en een bezeerde knie. Volgens zijn eigen verhaal was hij bijna in een ravijn gestort en had zich nog net op het laatste moment vast kunnen grijpen aan een tak. Op deze manier had hij zich zelf weer in veiligheid gebracht. Een bezoek aan de EHBO en wat water doet wonderen en je zag Denise al weer zuchten en opmerken: Het verhaal zal vanavond wel weer steeds spannender gaan worden. Hoe heet dat ook al weer? Grolse Wind of zoiets. Rond een uur of 9 zijn we weer veilig aangekomen in Aalten, mooi op tijd om ook nog even wat voetbal te kijken. Al met al was het weer een mooie avond en zeker een loop om vaker aan mee te doen.
Wim Brinkman
Rob bij de EHBO |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten