Waarom de eerste kilometer de zwaarste is

De eerste kilometers kunnen er soms voor zorgen dat je begint te twijfelen waarom je überhaupt ooit bent gaan hardlopen

Waarom doe ik dit? Jeetje, nog 14 kilometer te gaan. Zal ik gewoon teruggaan? Wat voelen m'n benen zwaar. Klopt mijn horloge wel? Ik ben niet vooruit te branden, dit wordt helemaal niks. De eerste kilometer. Geloof 'm niet. En misschien niet alleen kilometer 1, ook de een paar daarna kunnen er soms voor zorgen dat je begint te twijfelen waarom je überhaupt ooit bent gaan hardlopen. Maar vaak ook als je even onderweg bent zakken alle negatieve gevoelens en gedachten en ga je ongemerkt over in die flow. Wat is dat toch met die eerste kilometers en waarom voelen ze het zwaarste? Runner's World zocht het uit.

Omschakeling van rust naar hardlopen

Zodra je begint met hardlopen heeft je lichaam eigenlijk even de tijd nodig om van anaerobe verbranding over te schakelen naar normale, efficiëntere aerobe energievoorziening, met behulp van zuurstof, vetten en koolhydraten. Want waar er eerst amper energie nodig was, vraagt hardlopen plotseling om heel veel energie. Maar dat proces duurt eventjes en om toch te kunnen hardlopen grijpt je lichaam naar andere bronnen van energie om snel op gang te komen (waaronder via het stofje fosfocreatine, een tijdelijke energiebuffer). Kort gezegd kom je dus tijdelijk wat zuurstof te kort om het tempo te lopen dat je wil lopen. Je merkt dit aan dat je moeilijker op gang komt en zwaarder begint te ademen. Zodra je longen en hart lekker op dreef zijn komt er weer genoeg zuurstof binnen en voel je dat het beter gaat. Een warming-up kan helpen dit gevoel te verminderen.

Op zoek naar die flow

De eerste kilometers is het nog zoeken naar het juiste ritme. Te snel starten kan je extra vermoeien wat ook weer voor innerlijke strijd kan zorgen.

Mentaal voorbereiden

Zeker mentaal is het even inkomen. Je hebt dan wel besloten te gaan hardlopen, je hoofd moet ook nog even in de sportmodus komen. En als je lichaam de eerste kilometers zwaar aanvoelt of gewoon even moet wennen aan de inspanning, kan dat een extra ding worden in je hoofd. In de eerste kilometers ben je je daarnaast ook mentaal letterlijk aan het voorbereiden om wat er nog gaat gebeuren: ga je intervallen doen, tempo's lopen of een langere afstand lopen.

Endorfine maakt alles goed

Wetenschappelijk gezien zijn er nogal wat tegenstrijdigheden rondom de aanmaak van endorfines en een mogelijke 'runner's high' tijdens het hardlopen. Maar het schijnt dat de eerste endorfines na 10 minuten hardlopen vrij kunnen komen. Precies. Zo lang doe je ongeveer over de eerste 2 kilometer. Endorfine heeft als eigenschap dat het zorgt voor een fijn geluksgevoel en heeft een positieve invloed op je focus en motivatie. Daarnaast kunnen endorfines jouw pijnreceptoren blokkeren en voor een soort 'pijn geheugenverlies' zorgen. De reden dus waarom jij je opnieuw inschreef voor een marathon ondanks alle pijn tijdens de laatste keer dat je er een liep. Conclusie: na verloop van tijd maak je meer endorfines aan en wordt lopen een beetje leuker.

Tips die kunnen helpen die eerste kilometer beter door te komen

-Doe een warming-up van minimaal 10 minuten

-Drink 30 - 60 minuten voordat je gaat lopen een kop koffie

-Begin iets langzamer om je lichaam voor te bereiden

-Wandel af en toe om het jezelf wat aangenamer te maken

-Beste tip: Vergeet de eerste kilometer meteen nadat je 'm gelopen hebt (bron)