Huilen tijdens het hardlopen is hartstikke normaal

Een 'runner’s cry' is net zo gezond als een 'runner’s high'.

Pink jij wel eens een traantje weg tijdens je rondje hardlopen? Een 'runner’s high' willen we allemaal wel, maar een 'runner’s cry' is een ander verhaal. Toch is huilen tijdens het hardlopen ook hartstikke normaal. Sportpsycholoog Megan Cannon legt uit hoe dat komt.

Een brok in je keel voelen, overmand worden door emoties. Het gebeurt niet alleen bij de finish van een marathon - zoals bij deze toppers bij de marathon van Rotterdam - maar soms ook gewoon halverwege je trainingsrondje. Wanneer overkomt het jou wel eens? Is een liedje met een bijzondere tekst de aanleiding? Dacht je aan een geweldige wedstrijd waar je ooit aan meedeed? Of ben je juist gefrustreerd omdat je dat niveau nooit meer gaat halen?

Je gedachten dwalen af

'Tijdens een duursport als hardlopen, met zijn herhalende beweging, functioneert je lichaam min of meer op de automatische piloot. Je hoofd krijgt alle ruimte om af te dwalen. Toch is er nog steeds een verbinding tussen je lichaam en geest, vooral tijdens de intensievere trainingen, zoals een middellange tot lange duurloop', vertelt sportpsycholoog Megan Cannon. 'Je lichaam maakt allerlei hormonen aan en je geest pikt ze op.'

Je brein krijgt als het ware het seintje dat je je mag laten gaan. Je lichaam raakt vermoeid en je geest ook. Dat maakt het lastiger om gevoelens die je meestal probeert te negeren nog langer te onderdrukken.

Lekker in de flow

Het meest ideale scenario is wanneer je in een flow raakt. Dan ga je helemaal op in het hardlopen en voel je je op je gemak tijdens je inspanning. Voor wetenschappers is een flow een bewustzijnsstaat waarin je gevoel en prestatie op zijn best zijn. Voor hardlopers betekent het de bekende runner’s high.

Welke naam je het ook geeft, als je zo'n fysieke toestand bereikt kan het diepere emoties naar boven halen. Flow hoeft niet een blij, euforisch, positief gevoel te zijn. Het is meer dat je sterk verbonden bent met je activiteit en dan je emoties toelaat.

Wat betekenen tranen tijdens hardlopen?

Eigenlijk niets. Als je hardlopen gebruikt om met bepaalde emoties om te gaan, zul je waarschijnlijk een emotionele reactie ervaren als je hardloopt. En dat is maar goed ook!

'Vanaf het moment dat we worden geboren, wordt ons geleerd om verschillende emoties te beoordelen. Hoe vaak zeggen we niet 'wees niet verdrietig, boos of gestrest' in plaats van deze emoties te valideren', zegt Cannon. 'We hebben die emoties nodig, ze maken deel uit van het mens zijn.'

Ervaar de emotie

Mensen oordelen snel als het om emotionele ontladingen gaat, zoals huilen tijdens het hardlopen. Probeer niet te veel achter de emotie te zoeken. Sta jezelf toe om de emotie te ervaren, zonder te oordelen of te willen weten waarom het gebeurt. Je hebt iets in je lichaam getriggerd en dat is de manier waarop het tot uitdrukking komt. Daarna zul je waarschijnlijk een gevoel van lichtheid ervaren, alsof je een zware rugzak hebt afgedaan.

Als je de reden voor het huilen kunt benoemen (je had een stressvolle dag op je werk of je maakt je zorgen over een zieke ouder), dan is dat prima. Maar het gaat meer om bewustwording van je gevoelens en accepteren dat deze erbij horen, zegt Cannon. 'Hoe je ze ervaart heeft te maken met hoe je over die emoties nadenkt. In plaats van je zorgen te maken over waarom je huilt, denk: wauw, deze geweldige training maakt mijn lichaam zo moe dat het me in staat stelt om deze emoties te ervaren.'

Therapeutische ervaring

Iedere training is tot op zekere hoogte een therapeutische ervaring. En elke keer dat je je emoties kunt valideren in plaats van ze te negeren, zul je groeien als mens. 'Hoewel huilen tijdens het hardlopen ongemakkelijk kan aanvoelen, is het zeker geen slechte zaak', vindt Cannon. 'Zie het als een compliment, zoiets als... hé, gefeliciteerd, je bent een mens.' (bron)