Verslag van de 43e Marathon van Rotterdam - deel 1

Gerben, Emiel, Henk en Loes in het startvak

‘Now heur i’j der echt bi’j’ zegt Geert nadat ik amper gefinisht ben na mijn eerste marathon. ‘Maor dan moj wal eff’n een stuksken schrieven veur de website.’

Als Geert zo’n opdracht geeft dan neem je (ik) dat serieus.

Het plan

Ik loop hard sinds november 2019. Het plan om de marathon te gaan lopen is ongeveer twee en half jaar geleden ontstaan. Op advies van toenmalig collega en zeer ervaren marathonloopster Evelien werd het een meerjarenplan.

2022: meerdere halve marathons om te ervaren ✅

2023: minimaal één halve marathon op snelheid ✅

2024: marathon van Rotterdam

De training

Begin januari zijn we begonnen met trainen in de Ava Marathongroep. Een mooie mix van ervaren en beginnende marathonlopers.

12 weken staat je leven in het teken van één dag. Talloze loopjes, 665 kilometers, griepjes, blessures, mooie gesprekken en oersaaie routes van Dennis (dat deed hij om onze mentale weerbaarheid te sterken, maar wat hebben we geklaagd). We hebben het allemaal ondergaan en doorstaan.  En dan staan we op een vroege zondagochtend in april opeens bij Ava en stappen we met een flinke supportersschare in de bus naar Rotterdam.

Rotterdam

Iets over achten komen we aan in Rotterdam. Gerben heeft zaterdag onze startnummers al opgehaald en komt vrij snel bij onze bus. Omkleden, veters strikken, nummer opspelden, laatste slokje water drinken, banaantje eten, zenuwachtig keuvelen, nog een keer je veters strikken. Half 10, fotoshoot met de Avajanen en op naar het startvak.

De wedstrijd

Startwave 2. Met Loes, Emiel en Gerben krijg ik kippenvel bij de laatste keer Lee. En dan gaat het los!

Lopen. Brug over, eerste bekende supporters. Shit, teveel water gedronken, bij km 4 snel langs de pinkelpaal. 45 seconden verloren, geen probleem, komt goed. Opeens zie ik Esther en de meisjes al staan (ze zijn vroeg in Rotterdam en komen me al bij Lombardijen aanmoedigen in plaats van de afgesproken terugweg op de brug). Lopen. Ik haal Loes bij, we praten kort. Ik loop wat verder naar voren naar mijn eerste doel: de pacers met de vlag van 3.40. Ik heb uitgerekend dat ik anderhalve minuut later door de start gelopen ben dan de pacers en dat als ik bij hen kan blijven, ik mijn doel van 3 uur 40 minuten ga halen. Lopen. Door de pacers hoef ik zelf niet steeds op mijn horloge te kijken en kan ik nog meer van de omgeving en sfeer genieten. Zo zit ik al snel aan de derde van zes gelletjes. Da’s mooi, want dan ben je al bij 18km. Het is warm dus ik pak bij elke gelegenheid een bekertje water. Lopen. We zijn al op de helft, de zware helft komt nog. Terug over de brug. Waar zijn Esther en de kids? Ja daar zijn ze, ff highfiven. Top, dat geeft een goed gevoel. Focus weer, het begint zwaar te worden. Lopen. Op naar het Kralingse Bos, wat een boel mensen langs de weg, niet normaal. Het wordt zwaarder, ik zie de lopers die al op de terugweg zijn vanuit het Kralingse bos en daar loopt de pacer van 3.00 uur bij. Dus over 40 minuten loop ik aan die kant. Lopen. De benen doen pijn, maar ik houd tempo. Blijf bij de pacer. Best veel mensen in het bos, hier zou toch nauwelijks publiek zijn? Lopen. Bij km 34 staan schermen met aanmoedigingen en dan zie ik Esther en Saar die een filmpje hebben gemaakt. Bam, daar rolt een traan over mijn wang. Wegslikken en doorrennen. Km 35 (Harro!) km 36, laatste gelletje. Lopen. Km 37, km 38. Als nu de man met de hamer komt dan haal ik het gewoon. Al die mensen aan de kant van de weg, niet normaal! Lopen. Km 39, km 40, km 41, supporters van Ava, de pacers jutten het publiek op, euforie! De laatste km is ongelofelijk, ik zweef over Coolsingel. Lopen.

Finish!

Het is onwerkelijk, ik heb het gedaan! Sneller dan 3 uur en 40 minuten (3:37:57)

Met Emiel loop (strompel) ik terug naar de bus. ‘Dit was niet mijn laatste marathon’ zeg ik tegen hem.

#demooiste

Alle superlatieven die ik vooraf gehoord heb zijn waar en niet overdreven: Het is mooi, heel mooi. Het is zwaar, oh zo zwaar. Het is fantastisch en dramatisch. Het is een mental fuck. Het publiek is geweldig, de toeschouwers slepen je er doorheen. De laatste km op de Coolsingel is de mooiste km die ik ooit gerend heb. Het is de mooiste.

HtB