Column: Erwin’s zin en onzin - deel 155

Café Frohwein in Nijmegen

“Nee hoor, ik houd het wel vol tot in Aalten.”

Muisstil zit ze in de hoek van de coupé op een klapstoeltje. Het hoofd is rood aangelopen. Met veel kracht drukt ze haar dijen tegen elkaar aan. Zo nu en dan pruttelt en piept ze wat. Met haar handen wrijft ze driftig over haar bovenbenen. Het is een wereld van verschil. Tien minuten geleden stal ze met haar anekdotes nog de show en van het ene op het andere moment lijkt het alsof haar stembanden zijn doorgesneden. Alleen al als iemand een blik werpt richting haar blaas, is de pijn van het gezicht af te lezen.  Als de trein bij station Doetinchem tot stilstand komt, grijpt ze haar tas van de grond en sprint zonder iets te zeggen de trein uit. Vanuit de coupé is nog net te zien hoe Evelien Hillen op haar hurken plaats neemt achter een boom.

De Zevenheuvelenloop is voor Ava-atleten verworden tot een ordinair zuipfeest. Het hardlopen voert allang niet meer de boventoon, alles draait om de afterparty in Café Frowijn. Na afloop van de  wedstrijd wordt er niet geïnformeerd naar de gelopen tijd, maar naar het gewenste speciaalbiertje. De ober van dienst, ik schat hem niet ouder dan een jaar of 15, wordt als grofvuil behandeld. “Hier komen jij, was ik al uitgepraat?”, snauwt Frank Roos. “Hey snotaap, heb jij met die vette tengels aan mijn glas gezeten”, schreeuwt Peter Roedema, gevold door schaapachtig gelach van Gijs Oosterholt en Angelique Vrijdag, die duidelijk al boven hun theewater zitten. De jonge bediende loopt zijn benen uit het lijf. De drank is niet aan te slepen. 

Als blijkt dat het Paulaner Hefe Weissbier op is, zijn de spreekwoordelijke rapen gaar. Gerrit-Jan Jansen, normaal heel verlegen maar met een borrel op niet op zijn mondje gevallen, schiet uit zijn slof.  Ook de steenrijke ondernemer Gerben Schepers, overigens te gierig om een rondje te geven, verliest alle fatsoensnormen uit het oog. Met een slechte jiskefet-imitatie en dubbele tongval weet hij de piepjonge horecamedewerker nog erger te kleineren: “Hee Lullo, heb je nog geneukt!?” Terwijl de ober met lood in zijn schoenen en een trillipje wegloopt, kruipen de aangeschoten ‘hardlopers’ over de grond van het lachen. Niet veel later wordt het gezelschap vriendelijk doch dringend verzocht het café te verlaten.

Op weg van de kroeg naar het station is de baldadigheid nog niet afgenomen. Verkeersborden moeten het ontgelden en naar het schijnt is André Balke door de politie staande gehouden wegens moonen voor de ramen van de AH to Go op Nijmegen Centraal. Dit is tevens de reden dat hij als enige de trein heeft gemist. Voordat de stoet in de wagon stapt, brengen ze nog een spoedbezoek aan het toilet. “Evelien moet jij nog plassen?” “Nee hoor, ik houd het wel vol tot Aalten.”