 |
| Langs de tuinderij van Lageschaar |
Heel Barlo was al enige weken, zo niet maanden, in de ban van de eerste editie van de Bar(g)loop. Een vriendenteam uit het buurtschap besloot het jubileum op te luisteren met een sportieve strijd tegen de elementen en zette een hardlooprun op de kalender. Er sijpelde steeds meer informatie over het evenement naar buiten en alles wees er op, dat het een prachtige wedstrijd zou gaan worden. De organisatie werd beloond voor haar inzet, want aan de start stonden meer dan 150 atleten, die het duel niet schuwden. De thermometer wees dik 25 graden aan en dat betekende dat de warmte een extra tegenstander was en dat het onderweg wel eens flink stoffig zou kunnen zijn. De kopstukken zetten zich bij de start al direct in de voorste geledingen en een geweldige dreun zette het flinke peloton in beweging. Spannend was het natuurlijk, want feitelijk wist bijna niemand welke obstakels onderweg zou opdoemen. Direct na het vertrek werd er al een flinke slinger gemaakt door het wagenpark van de Barlose trots, de werktuigenvereniging. Kolossale tractoren werden in galop gepasseerd en daarna volgde een dor grasland, waar twee konijnen het best gezellig hadden. Een ijzersterke kopgroep had zich inmiddels geformeerde en trotseerde als eerste watersproeiers, die voor een aangename verfrissing zorgden. Dat bleek nodig want daarna volgde een pad dat het nodige stof deed opwaaien.
Het ludieke bord, dat er nog 400.000 centimeter tot de finish afgelegd moest worden, werd gepasseerd, terwijl in het passerende weiland een drone het in de lucht won van een ballon, die wel het juiste geluid maakte, maar bar weinig hoogtemeters . Een kleine afdaling volgde, maar herstellen was er niet bij. Ongelijke paden en grappige teksten zorgden ervoor dat de lopers geconcentreerd bleven en zich op konden maken voor de beklimming van de Nijhofsbult. Wind was er niet, dus de zon had vrij spel. De dappere strijders tegen de elementen moesten flink afzien, maar genoten ook. De een van het applaus, de ander van de aanwijzingen. Een volgende hindernis zorgde ook weer voor het nodige spektakel. Er was een “casino-sluis” opgebouwd, waarbij de toch al vermoeide atleten een keuze moesten gaan maken. Uiteindelijk betekende dit, dat je of over een houtwal moest klauteren, een matras moest omzeilen, tractorbanden tegenkwam of een vrije doorloop kreeg. Bijgekomen van deze proef doken de hardlopers de nieuwe kas van Lageschaar in, waar de temperatuur de 40 graden aantikte. Eenmaal buiten volgde een verfrissende douche door de diverse sproeiers, waardoor de finish wat gemakkelijker kon worden bereikt.
De ene helft van Barlo liep of organiseerde en de andere helft klapte zich de handen stuk bij de finish. Dik 150 atleten finishten in een lang lint achter de winnaar en allen hadden hun eigen verhaal, maar de strekking was hetzelfde: wat heeft iedereen genoten van dit sfeervolle en laagdrempelig evenement. Als dank kregen alle deelnemers aan de wedstrijd een tasje Wimperparelgras van de sponsor. Een toepasselijke attentie, want iedereen was het er na afloop van de 1e editie van de Bar(g)loop over eens, dat er absoluut een vervolg moet komen op deze primeur. In de feesttent volgde de prijsuitreiking, waarbij de winnaars en winnaressen op het podium een schitterende trofee in ontvangst mochten nemen. De organisatie werd terecht overladen met talloze complimenten, want uit het niets zetten ze zomaar een prachtige wedstrijd op de kalender. De eerste Bar(g)loop verdient direct al het predicaat: “pareltje” en daar kan Barlo e.o. trots op zijn! (tekst Frank Roos)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten