Uit de oude doos Marathon van Rotterdam 1995

Samen met Theo op de Coolsingel en dus bijna bij de finish

Komende zondag wordt de 42e Marathon van Rotterdam gelopen. Op 23 april 1995 heb ik mijn eerste Marathon gelopen. Bij de start sta ik ongeveer een minuut achter clubgenoot Theo Stronks. Hij heeft al meerdere keren een Marathon gelopen en mag daarom enkele startvakken voor mij starten. De hele winterperiode heb ik samen met hem, Gerrit Ormel, Ronald Pastoors en enkele anderen atleten getraind. Na de eerste tien kilometer valt me de tussentijd wat tegen en had ik eigenlijk wat sneller willen lopen. Achteraf is die behouden start waarschijnlijk mijn grootste winst geweest. De halve Marathon kom ik door in 1:28,01 minuten en het gaat nog steeds goed.

Ongeveer tien kilometer verder zie ik Theo en ik kan er langzaam naar toe lopen. Na ruim 32 kilometer ga ik hem voorbij en hij geeft aan dat hij ook nog goed in de wedstrijd zit. Dat is mooi denk ik maar ik loop langzaam bij hem weg en ik denk bij mezelf die zie ik aan de finish wel terug! Wat schets mijn verbazing dat ik enkele kilometers verderop de volgende legendarische woorden in mijn rug hoor. "Zo’w samen noar de finish lopen, dat loap iets makkelijker dan allene". Ik denk dat kan toch niet waar zijn maar het is echt Theo die zich terug gevochten heeft. Grote klasse!

Ik stem toe en de laatste zeven kilometer hebben we enorm veel aan elkaar gehad. De één beurde de ander op en om de beurt doen we ons kopwerk. Iedere kilometer die voorbij gaat, praten we elkaar moed in en onder het lopen rekenen we steeds uit wat we nog aan tijd over hebben om onder de drie uur te lopen. Zover we nog kunnen rekenen. Ik krijg het wel steeds warmer en de sponzen die ik aangereikt krijg neem ik tot over de finish mee. Het ziet er steeds beter uit en we maken er samen een ware zegetocht van. De laatste paar honderd meter op de Coolsingel lopen we triomfantelijk hand in hand naar de finish in een geweldige ambiance. Mijn netto tijd is 2 uur 57 minuten en 36 seconden.

Afgelopen week heb ik een gedeelte van deze Marathon op video nog eens terug gekeken. Ik kan er nog steeds van genieten en het is de mooiste wedstrijd die ik gelopen heb, met grote dank aan Theo.

De Spanjaard Martin Fiz wint de Marathon en de Nederlander Bert van Vlaanderen maakt een geweldige opmars om uiteindelijk als tweede te eindigen. Ze lopen ruim een minuut per kilometer sneller dan ons, dus dat valt ook nog wel mee.

Net voorbij de Kubuswoningen, we moeten nog enkele kilometers