 |
| Boekelder Crosscompetitie - 4 zaterdagen in november |
De echte crosser!
Drek aan de kuiten, snot voor de ogen, schuim op de lippen en een bloedsmaak in de mond. Strijden tegen de oostenwind, bikkelen op de venijnige klimmetjes en buffelen door de modder. Met vallen en opstaan en met horten en stoten naar de finish. Watjes en zondaglopers blijf alsjeblieft thuis, dit is het echte werk. De cross! Met afstand de mooiste en puurste vorm van hardlopen.
Drek aan de kuiten, snot voor de ogen, schuim op de lippen en een bloedsmaak in de mond. Strijden tegen de oostenwind, bikkelen op de venijnige klimmetjes en buffelen door de modder. Met vallen en opstaan en met horten en stoten naar de finish. Watjes en zondaglopers blijf alsjeblieft thuis, dit is het echte werk. De cross! Met afstand de mooiste en puurste vorm van hardlopen.
Tijd speelt geen rol. Het is
man tegen man. Geen irritant gepiep van die zogenaamd hippe Garmins, nergens
een rondebord en weg met die onzinnige schema’s. Dat moderne gedoe bewaar je
maar voor op de atletiekbaan, in het bos en op het veld gaan we ‘back to basic’.
De echte crosser staat al
ongeduldig te popelen. Zaterdag is het ein-de-lijk zover. Dan mag hij weer de
wei in. Vier weken lang knokken tijdens de Boekelder Crosscompetitie.
Toegegeven. De Boekeldercross mag zich met kilometers geasfalteerd wegdek eigenlijk
geen cross noemen, maar ach een kleinigheidje houd je toch. De
weersomstandigheden voor zaterdag zijn voor de echte crosser ronduit beroerd.
Droog en dertien graden. Een cross smeekt om regenbuien, snijdende wind en een
temperatuur net boven het vriespunt. Maar ook door deze ongunstige
weersomstandigheden laat de echte crosser zich niet uit het veld slaan. Een
echte crosser doet het met alle omstandigheden.
De tegenstand komt uit
Duitsland. Even krijg je weer een gezonde hekel aan onze oosterbuur. Heerlijk!
Nadat je behoorlijk bent vernederd door diezelfde Duitse opponent, zoek je
troost in de iets te moderne kantine. Een echte crosser houdt niet van die nieuwerwetse
sanitaire voorzieningen. Een boom om tegen te plassen en een door een oude straalkachel
verwarmde tent is voor de diehard crosser voldoende. In de kantine wacht
moeder-overste Hermien. Zij verzorgt de moegestreden atleet met een heerlijk
kopje erwtensoep. Bij de kenners loopt alleen bij de gedachten aan de soep het
water al in de mond. Na deze culinaire vertroeteling verlaat de echte crosser,
ongeacht zijn prestatie, tevreden en met zijn kop omhoog het strijdtoneel om
een week later weer met frisse moed van start te gaan!
 |
| Hermien met haar overheerlijke erwtensoep |
11 opmerkingen:
De kop is er af Erwin, dat er nog vele mooie verhalen mogen volgen.
Ook mijn comlimenten voor Erwin,,,leuk!
groet, Jozo
Geweldig, ik krijg ontzettend veel zin om zaterdag te lopen.
Fijn beschreven, Erwin!
Ik verwacht dat nu zeker de hele regio zaterdag op bezoek komt om lekker te crossen en na te genieten met een strak worstje en een heerlijk soepje van Hermien de Blijker...
Ik verlang nu errug terug naar het inschrijf schuurke in de loohuis weg... daar werd omgekleed, startnummers uitgedeeld, uitslagen verwerkt en Koek en zoopie verkocht.Het schuurke meete niet meer dan 5 bij 3Mtr.. Heerlukke tijd.:)
En na een paar weken cross op zaterdag ben je er eindelijk klaar voor... het echte werk. De cross der crossen, op het terrein van de enige Zwarte Cross.... Ik heb het natuurlijk over de Scharenborg Cross, op en om de Schans. ;-)
Ik heb nu al zin in zaterdag, maar nog meer zin om je volgende column te lezen Erwin, klasse geschreven!
Vooral van die piepende en vooral lichtgevende Garmins is me uit het hard gegrepen!
De piepjes zijn wel hard (net als afgelopen maandag), maar mijn kloppend hart is nog steeds met een t geschreven...........
Geweldig Erwin, prachtig gedaan. er verschijnt vanzelf een glimlach om je mond bij het lezen!
Nou Erwin je verhaal klopt helemaal zoals het vandaag gegaan is. Heerlijke strijd gehad en de soep was weer lekker.
Leuke column Erwin.
Een reactie posten