Scholtenpad 3e etappe: Meddo

Frank en Theo, tijdens de eerste rustpauze

De 8 dagwandelingen van het Scholtenpad zijn tussen de 19 en 23 km lang, voeren door de fraaie buurtschappen van Winterswijk en gaan zoveel mogelijk over onverharde paden. Het gaat om 7 rondwandelingen en één wandeling van station naar station. Het doet het stadje Bredevoort aan en verder de buurtschappen rond Winterswijk zoals Woold, Kotten, Corle, Ratum, Brinkheurne, Miste, Huppel en het dorp Meddo. Daarnaast ook de kerkdorpen Vragender en Lievelde in de gemeente Oost Gelre. We willen proberen om ieder kwartaal één van deze tochten te gaan lopen.

Scholtenpad 3e etappe Meddo: maandag 10 oktober 2022 (21.5 km)

Dikke kudo voor Meddo!

Er zijn van die activiteiten, die zeer veelbelovend zijn voor een prettig verloop van de week. Dit hebben we maandagochtend weer eens aan de lijve ervaren, toen de 3e etappe van het Scholtenpad-wandelavontuur op het programma stond. De stemming was bij het vertrek om even na half 8 al direct opperbest, toen er koers werd gezet naar het vertrekpunt in Winterswijk. De sportberichten werden in ras tempo doorgenomen en daarna ging het natuurlijk ook nog even over de dramatische energieprijzen. Gelukkig scheen de zon al uitbundig, dus konden onze zonnepanelen direct het leed enigszins verzachten. Een stijf kwartiertje later werden de rugzakken gepakt en kon de herfsttocht van start gaan. 

Koersdirecteur Geert had besloten dat de route Meddo zou gaan doorkruisen en een lengte had van dik 20 kilometer. Hier zouden er zomaar een stuk of 3 bij kunnen komen, dus werd de pas gelijk al flink opgeschroefd. Eigenlijk ook wel logisch te verklaren, want de eerste 1278 meter gingen deze maandagmorgen dwars door het centrum van Wenters en dat is nou niet gelijk een aanloop waar de vonken vanaf vliegen. Daarnaast moesten we flink op onze hoede zijn, want de schoolblagen scheurden je links en rechts voorbij. Eenmaal in een rustiger vaarwater aangekomen, liet het kompas ons aardig in de steek, want ondanks de routebeschrijving van de nodige A-4`tjes, ging het finaal mis. Verdwalen in Winterswijk-west, dat verzin je toch niet. We besloten al onze charmes in de strijd te gooien en hielden een lief uitziende blondine staande, om ons weer op weg te helpen. 

Dit lukte en met name Theo toonde in deze hectische beginfase aan, in grootse vorm te zijn. De 67-jarige veteraan, blijkt een hele goede voorvoetlander te zijn en op zijn moderne Brooks wandelslofjes, tippelde hij als een jonge god met zijn veel jongere kompanen mee. Aangekomen bij het fraaie Hilgelo volgde de eerste sanitaire stop en er zouden er nog velen volgen. Leeftijd, hé? Frank begon zich wat zorgen te maken over de werking van zijn Garmin, want er bleek veel, zo niet alles fout te gaan bij de registratie. Van gif wilde hij zijn klokje in de Winterswijkse waterplas smijten maar zijn loopmaatjes konden hem hier nog net van weerhouden. Meddo kwam in beeld en met een kleine omtrekkende beweging werd het buurtschap bereikt. De plaatselijke bevolking lag waarschijnlijk nog te slapen, want we kwamen werkelijk geen mens tegen. Niet dat we nou gedacht hadden dat de plaatselijke fanfare ons zou opwachten, maar een beetje reuring zou zeker leuk zijn geweest. 

Om er toch nog iets gezelligs van te maken, werd er een bankje in de zon gevonden om wat meegenomen proviand aan te gaan breken. Broodjes met kaas, Schwarzwalder schinken en pindakaas werden glimlachend naar binnen gewerkt en social media aan een controlebeurt onderworpen. Ondertussen zongen de vogels het hoogste lied en kabbelde een smal beekje voor ons. Meddo is niet mooi, maar zelfs prachtig en gelukkig mochten we in het vervolg van onze voettocht nog heel veel fraais van dit buurtschap zien. Wat is er immers mooier dan op een zonnige maandagmorgen door het natte gras banjeren, over bospaden te spazieren en kasseistroken te trotseren. Het leek of we elkaar lange tijd niet hadden gezien en gesproken, want het gesprek viel zelden stil. Serieuze passages werden afgewisseld met veel, heel veel flauwekul. Omdat de stemming opperbest was, konden zelfs de talrijke afzeikopmerkingen de sfeer niet verpesten. 

Na een dikke 16 kilometer, werd het tijd voor de lunch en de rugzakken werden nog een keer los geritst. Met name Theo had zeer calorierijk verantwoorde proviand meegekregen en genoot hier met volle teugen van.  De eindfase had nog iets heel bijzonders in petto, namelijk het Korenburgerveen, dat toch zeker gerekend mag worden tot de mooiste natuurgebieden van Nederland. Bepaald geen straf dus om hier de laatste kilometers doorheen te lopen en als een trio vrolijke landlopers werd het plankenpad en de veenstrook afgelegd. De laatste kilometer door Wenters leverde verder weinig noemenswaardigheden op. Aan een prachtige wandelmorgen kwam na dik 21,4 kilometer een einde en de 3e etappe van het Scholtenpad leverde weer voldoende energie, gespreksstof en een dikke kudo op. Het is bijna niet voor te stellen dat dit avontuur nog weer overtroffen gaat worden, maar niets is onmogelijk, zo is reeds gebleken….   Wordt vervolgd, zullen we maar zeggen!  (FR)

Klik op de link voor enkele foto's

fotoalbum

Geert, op het plankenpad in het Korenburgerveen