Verslag van de Gerard Scheperscross in Doetinchem

De start van de Gerard Scheperscross

Vrijdagavond, even kijken hoe laat die Gerard Scheperscross in Doetinchem is. 9:15 uur zegt de website. Prachtige tijd om te lopen maar voor een zaterdag vanuit Aalten wel wat vroeg. Daar waar ik normaal geen wekker nodig heb besloot ik hem toch maar op 7 uur te zetten. Dat slaapt wat rustiger.

Op Strava zie ik dat Herman Domhof en Stefan Scanu ook van de partij zijn maar verder heb ik nog geen idee wie ik ga treffen. Ik heb deze vrijdag 12km gelopen, waarvan 5 tegen wedstrijdtempo aan. Het tweede segment van de 7-bultenloop was een natte bedoeling en ik heb de benen aardig geplaagd. Dat belooft nog wat voor zaterdag.

Na een wat beroerde nacht ging de wekker om 7 uur. De wind en regen sloeg tegen de ramen en het was nog akelig donker. Heel even zocht ik naar excuses om niet te gaan. Maar je weet hoe dat gaat, kom je niet opdagen dan klinkt er van alle kanten kritiek dat je bijna nooit aanwezig bent bij wedstrijdjes. Vooral vanuit de Avakant hoor je snel dat soort verhalen. Dus snel mijn spullen bij elkaar geraapt en de auto richting Doetinchem gepakt. Binnendoor via de Slangenburg bleek zo’n beetje de hele Achterhoek blank te staan. Veel zin in natte voeten had ik niet maar ik was bang dat het weer niet te voorkomen was.

Bij Argo aangekomen trof ik een boel bekenden. Ava was vertegenwoordigd door een zware senior delegatie met een enkele jongeling. Zandlopers waren er niet te bekennen. Herman Domhof zat al aan de drank en Stefan Scanu kwam even later ook binnenlopen. Ik schoof aan bij de Avajanen en sprak aan tafel met Marcel Jolink. Marcel vond zichzelf niet in vorm maar als Marcel loopt maak ik in elk geval geen schijn van kans in mijn leeftijdscategorie. Helaas gaat Marcel binnenkort emigreren naar Zweden om daar als melkveehouder verder te gaan. We zullen hem missen bij de wedstrijden.

Aan tafel met Evelien, Patrick, Rinke, Walter en Erwin hoorde ik laatstgenoemde even slinks uit om achter zijn raceplannen te komen. Altijd belangrijk om van te voren te bepalen in welke rug je het beste kan gaan zitten. Erwin oreerde dat hij wilde plannen had en besloten had de track op hoge snelheid wel om te gaan ploegen. De bravoure van Rinke was ver te zoeken. De normaal gesproken wat grootsprakige architect was voor zijn doen tamelijk timide. Ik verwachte van hem dan ook een tactische race waarbij hij een ander het zwaardere kopwerk zou laten doen.

Eenmaal buiten heb ik met Marcel het rondje even verkend. Dat waren nuttige meters. Zigzaggend over het gras van de baan om vervolgens het bos in te gaan. In het bos zaten meerdere hellingen en zelfs een heus trapje. Eenmaal het bos uit een rondje rond het voetbalveld. Het voetbalveld was zeer zompig en ik hield daar de sokken ook niet droog. In het bos en rond de baan was het een stuk beter.

10 minuten later klonk het startschot prompt om 9:15 uur. Ik besloot helemaal mijn eigen tempo te lopen zonder me wat aan te trekken van anderen. Erwin was er als een speer vandoor en had al snel 25 meter voorsprong genomen. Al snel merkte ik dat ik Rinke in mijn rug had. Niet dat ik telepathisch begaafd ben maar in dit geval kon ik zijn gedachten raden. “ik blief lekker achter Hans lopen en dan pak ik hem op de laatste 200m want den Hans begunt toch altied te hard”

Een waarheid als een koe natuurlijk en dus zat ik opgescheept met letterlijk die luis in de pels. In mijn hoofd maakte ik een wedstrijdplan. Ik zou gewoon steady doorlopen maar niet op volledig vermogen. Ik gokte er op dat Rinke pas op het laatst zou aanvallen en me tot die tijd niet zou gaan passeren. Bij de vierde kilometer nam ik bewust wat tempo terug om zo in de laatste meters nog wat vermogen over te hebben. Even de hartslag een paar slagen laten dalen. Klinkt als een goed plan maar ik kan u vertellen dat ik de ademhaling van Rinke duidelijk kon horen. Gelukkig kon ik in het bochtige parcours even goed achterom kijken. Ik had nog wat meters…

Wat Erwin betreft, de arme jongen ging bij de derde 180 graden kering hard onderuit. Met 20km per uur uit de bocht vliegen is niet niks en met enige schade moest hij de wedstrijd helaas verlaten. Gelukkig was het op het gras en niet op het tarmac.

Het laatste stuk van de wedstrijd ging voor de tweede keer rond dat zeiknatte voetbalveld. Daarna nog een stukje over heel vervelende grasstenen en om vervolgens de eindsprint naast de Argobaan te kunnen doen. Ik moest in de laatste 100 meter nog twee dames ontwijken die net de verkeerde kant kozen om uit te wijken maar gelukkig gingen die ook pontificaal voor een sprintende Rinke liggen.

Hij zal er geen echt nadeel van ondervonden hebben maar in de analen van AVA'70 zal natuurlijk wel genoteerd worden dat ik hier won dankzij de dames. Uiteindelijk mocht ik Rinke vandaag verslaan met enkele meters voorsprong en man wat voelde dat goed! 

Het bunneken voor de verloting heb ik maar aan Evelien gegeven. Die was tenslotte jarig vandaag. Vanaf nu mag ze bij de V40 meedoen in de competitie geloof ik.

Het was een erg mooi loopje in Doetinchem.

Hans Monasso