Dijkslag loopt Mijnentocht van Heusden-Zolder naar Beringen (België)

Eén van de venijnige heuvels

Genieten met een Hoofdletter G

Ik kijk wat verschrikt om me heen, wat was dat voor geluid en waar ben ik? Het duurt even voor ik besef dat het geluid van mijn wekker afkomstig is en dat ik in mijn slaapzak in een vakantiehuisje te Eksel in België lig. Maar waarom doe ik dit? De luidde wekker geeft 6:00 uur aan en buiten is het nog pikkedonker. Een paar dagen geleden ben ik 55 jaar geworden, op deze leeftijd mag een mens op zondag toch wel lekker uitslapen? Zeker op vakantie?

Gisteren Mathieu van der Poel op magistrale wijze zijn eerste veldrit van het seizoen zien rijden. En hoe, hij won met overmacht. Bij de dames was het wel spannend. De jonge Fem van Empel moest alles uit de kast halen om de ervaren Lucinda Brand voor te blijven. Zo wonnen beide wereldkampioenen hun wedstrijd. Prachtig om bij aanwezig te zijn!

Nu had ik bedacht dat sport kijken mooi is, maar zelf sporten nog mooier! Zo iets na zessen in de ochtend denk ik daar anders over, maar ik heb me ingeschreven voor de Mijnentocht van Heusden-Zolder naar Beringen. Een 22km lange trail over de Terrils van uiteraard Heusden-Zolder en Beringen. Om als laatste ook het Mountainbikepark in Beringen aan te doen. Venijnige heuvels, een ware aanslag op de kuiten en bovenbenen.

Na een stevig ontbijt mijn hardloopkleding aangedaan, sporttas gepakt en over een verlaten vakantiepark naar de auto gelopen. Deze bracht me naar finishplaats Beringen, waar ik na 1,5km inlopen de zeer warme bus naar startplaats Heusen-Zolder nam. Hier was het al flink druk, maar ik had al snel mijn startnummer te pakken. Na enkele oefeningen en afgifte van mijn sporttas viel het startschot al.

Eerst door het Mijn-kracht gebouw en wat smalle paadjes naar de eerste Terril. Doordat ik niet vooraan was gestart ging het heel kalm tot zelfs af en toe stilstaan. Later bleek ik na de eerste Terril nog net bij de eerste 100 te lopen, van de 450 deelnemers. Hierna was het na de eerste verzorgingspost ruim 10km min of meer vlak. Wel door een bosrijke omgeving met hier en daar modder en helaas een lang stuk asfalt. Na de tweede verzorgingspost begon al vrij snel de tweede Terril sectie. Anderhalve kilometer klimmen eindigend met een trap van 93 treden! Mijn bovenbenen explodeerden! Ongetwijfeld was het uitzicht boven wonderschoon, maar ik moest door! Bovendien was het heiig, er viel helaas weinig te zien. Wat ook helaas was, was dat ik via dezelfde helse trap weer naar beneden moest. Ook de rest van de afdaling ging wat moeizaam. Na 1km vlak, kreeg ik de laatste beklimming voor de kiezen, het Mountainbikepark.

Hier wordt ook de jaarlijkse veldrit van Beringen gehouden. Laurens Sweeck viel dit jaar lelijk in een afdaling en Inge van der Heijden durfde daar nauwelijks naar beneden te rijden. Ik was blij met mijn trailschoenen en stoof door de modder naar boven. Dit is toch genieten! Na een lange afdaling en een doortocht door het Be-Mine centrum van Beringen passeerde ik na 1:52:26 uur moe maar zeer voldaan als 46^ste de finish.

Toen wist ik ook weer waarom ik dit deed! Dit was alweer de vijfde keer in zeven jaar tijd dat ik het jaar afsloot met een trail in België. Heerlijk door de bossen rennen met wat hoogte verschil! De één noemt het lekker buiten spelen, een ander vind er niets aan, ik geniet! Ik ben dan geen van Empel of een van der Poel en al helemaal geen wereldkampioen, maar op mijn eigen manier voelt Dijkslag zich ook een kampioen!

Sportieve groeten en de beste wensen voor 2024 van Gerrit