Dagje achter de feiten aan lopen bij de Survival van Gendringen

Angelique, Eric en Andre

Ik heb zelf in het verleden, vorige eeuw…, heel fanatiek aan survivalruns gedaan. Hoewel ik al jaren niet meer in de touwen hang heb ik altijd nog goede contacten in het survivalwereldje. Zo kon het gebeuren dat in onze Lekker Buitenspelen appgroep ineens een berichtje van Bianca opdook met de vraag of we met een aantal lopers als bezemloper bij survivalrun Gendringen mee wilden doen. Een tweetal voor de 14 en een tweetal voor de 21 kilometer, de hindernissen mochten we laten zitten. Het duurde niet lang voor we de tweetallen bij elkaar hadden, een keertje als vrijwilliger ergens aan meewerken is goed voor je karmapunten immers.

Angelique en ik mochten ons iets voor tienen melden om ons shirtje en lunchpakketje in ontvangst te nemen. Wij zouden achter de bikkels van de lange afstand aanlopen. Vanaf een bepaald moment mochten we dan ook de lintjes opruimen en de posten vertellen dat ze op mochten breken. Dat leek toch niet zo’n moeilijke opdracht. De grootste uitdaging leek het weer te worden. Er werd de hele dag (mot)regen en flinke wind voorspeld. Dat in combinatie met een laag tempo en regelmatig stilstaan bij hindernissen maakte de kledingkeuze nog wel lastig. Voor je het weet heb je het veel te koud. In ieder geval een regenjas en wat extra kleding aan/in de rugzak. Eric en Rik hoefden pas een paar uur later aanwezig te zijn om de achter de laatste lopers van de korte afstand aan te lopen.

We sloten meteen na de start van de laatste lopers van de lange afstand aan en dat liep eigenlijk best aardig door. Bij de hindernissen moesten we even wachten en af en toe liepen we een stukje om zodat we niet onnodig door het water hoefde te waden. Al gauw hadden we eerder te warm dan te koud en kon er een shirt uit. De wind viel ook reuze mee. We kwamen de tijd goed door met Arend, de drager van de rode lantaarn. Een loper die wat minder snel door de hindernissen kwam maar op de tussenstukken nog best een heel aardig tempo haalde. We konden het goed met elkaar vinden en zo schoot de tijd goed op.

Op enig moment kwamen we in een stuk waar de lopers van de lange run een lus twee keer moesten doen en hier waren we ondanks de briefing toch even de weg kwijt. We kregen nl ineens nog twee loper achterop die de lange run recreatief deden. Maar het was ons niet duidelijk waar we die ergens ongezien hadden ingehaald of dat die al met de tweede lus bezig waren. Er kwamen ons nl. ook al een tijdje snelle lopers van de wedstrijdklasse achterop. Na wat overleg met de jongemannen en de organisatie kwam er duidelijkheid en wisten we dat we van daar af ook de lintjes op moesten ruimen.

Niet heel veel later moest één van de jongemannen met een kuitblessure opgeven en ook ‘onze’ Arend gaf het op en stapte in een auto van een vrijwilliger. De overgebleven jongeman wilde alle hindernissen overslaan en gewoon het parcours volgen naar de finish. Hij gaf flink gas en al snel zagen we hem niet meer. Nu we geen laatste loper meer hadden bleef alleen het opruimen van de lintjes over, maar gelukkig kwamen we ook Eric en Rik tegen die even op ons gewacht hadden. Nu konden we samen op jacht naar de laatste lopers en lintjes opruimen.

Het opruimen van de lintjes was nogal een klus. Ik was gewend van Beltrum dat de lintjes netjes met een lus vastgemaakt werden en dat je een mesje meekreeg. Hier mochten we dubbele knopen lospeuteren of met brute kracht de linten lostrekken. Met koude natte vingers werd het meestal gewoon losrukken. Bij de hindernissen konden we dan de lintjes weer dumpen. Een heel stuk konden we behoorlijk vlot doorwerken op deze manier, maar bij het kanovaren kwamen we toch de laatste lopers weer achterop en moesten we weer even wachten.

Met zijn vieren waren we inmiddels een sterk team geworden qua linten opruimen, maar toch gaat het nemen van hindernissen blijkbaar vlotter als je daar een beetje getraind in bent. De lopers verdwenen langzaam weer uit ons beeld en we waren weer op onszelf aangewezen voor het gezelschap. Af en toe maakten we een praatje bij de vrijwilligers bij de diverse hindernissen en over het geheel was het een gezellig gebeuren. Uiteindelijk bereikten we het finishterrein tegelijk met de laatste loper en waren Angelique en ik zo’n 4 1/2 onderweg geweest. Het warme water in de douche was lauw, maar de erwtensoep was lekker. We waren alles bij elkaar weer een zondag goed bezig geweest. De organisatie was erg blij met onze inspanning, we werden dan ook al vast weer uitgenodigd voor volgend jaar. (bron)

Andre Bleumink