 |
| Mark te Brake |
Waar in het geheel niet over
werd gesproken is de winnaar, AVA`70-atleet Mark te Brake. Wijselijk natuurlijk
van de organisatie om hier over te zwijgen, want voor de absolute nummer 1 van
het eindklassement was geen prijs of huldiging gereserveerd. En dat met de
wetenschap, dat er vooraf al een flinke prijzentafel gepresenteerd kon worden
en er gedurende het evenement zelfs nog verschillende prachtige extra`s werden
aangeboden, overigens volledig in lijn met de status van een dergelijk
prestigieus evenement. Uiteindelijk vielen er maar liefst 15 deelnemers in de
prijzen, maar de winnaar bleef met lege handen achter. Een spoedlobby bij de
organisatie leverde wel een vlotte reactie op maar leidde feitelijk niet tot
het gehoopte resultaat. Het trio ter Haar, Wevers en Wesselink had zichzelf
volkomen terecht op een fijne en zeer gezellige avond getrakteerd en
woordvoerder Rinke ter Haar toonde smoel, onttrok zich voor even uit het
feestgewoel en reageerde letterlijk en figuurlijk zeer direct: “Luister goed...
de verdeling van de prijzentafel was vanaf het begin bekend en als er dan
toevallig ook nog eens iets extra`s te vergeven is, dan bepalen wij wie hiervoor
in aanmerking komt. Basta!” Het kan niet anders dan dat volle neef Geert zich
bij het horen van het relaas van de voorzitter bijkans verslikte in het bier en
Bredevoorter Bart van schrik de zak met bitterballen in zijn geheel in de
vetpan donderde. Het liet immers aan duidelijkheid niets te wensen over.
Kijk, de talentvolle te Brake
zit echt niet op een bekertje te wachten, want daar heeft hij er inmiddels al
wel 248 van, maar als gebaar zou een zak appelflappen, een pond Engels drop of
een doosje met verschillende soorten koetjesrepen toch best een leuk gebaar
zijn geweest. Laten we de prestatie van de winnaar eens een klein beetje
analyseren.... De kortste afstand, te weten de 3 kilometer, liep te Brake zeker
niet voluit al zal 99,8% van de deelnemers gelijk tekenen voor de gelopen
eindtijd. Mark is van huis uit een sociale jongen en voelt zich niet te groot
om als haas te fungeren voor wat jonge clubgenoten. En zo geschiedde. Het
parcours was niet zo schokkend, want de atletiekbaan van AVA`70 was uitgekozen
als route. Dus, 10 rondjes van 300 meter en klaar is de race. Meerdere dapperen
wilden graag meeliften op het haaswerk, maar dan moest je toch echt wel van
goede huize komen, want er werd kiezelhard op het tartan gelopen. Naast haas,
fungeerde te Brake eigenlijk ook als sloper, zo bleek eigenlijk, maar
uiteindelijk zoog hij een handvol AVA-janen toch naar hele fijne eindtijden.
Een week later op de 5000
meter werd dezelfde strategie toegepast en Mark fungeerde vooral als magneet
voor Tim Mengerink, die de basis legde voor een uitstekend klassement waarin
hij uiteindelijk 3e werd en daarmee dus in de prijzen viel. Hij wel! Een
prachtige, licht rammelende cabrio uit 1998 wordt voor een weekend het
tijdelijke vervoersmiddel van Mengerink. Het is zeker niet ondenkbaar dat Tim
op zaterdag de boodschappen van de Jumbo met “het open dakje” zal gaan
bezorgen, want dat is natuurlijk wel een beetje stoerder dan de bedrijfsbus van
de werkgever. Mengerink heeft fijne ouders, is opgevoed met de juiste normen en
waarden en het is daarnaast dan ook een zekerheidje dat hij de zondag
reserveert om zijn haas te trakteren op een gezellig dagje uit. Hoe mooi is
dat? Ondanks het feit dat Mark op de twee kortste afstanden niet volle bak
ging, leidde hij toch in het tussenklassement.
Het sociale in te Brake kwam
wederom boven drijven en dus nam hij in het derde weekend, waarin de 10
kilometer moest worden gelopen, een halve snipperdag. Hij liep op 82% van zijn
kunnen nog altijd een enorm jaloersmakende tijd, maar liet zijn achtervolgers
bewust wat dichterbij komen.
De grand finale, de
verschrikkelijk lastige 15 kilometer, moest de beslissing gaan brengen en Mark
te Brake had er zin in en wilde gaan vlammen. Het te lopen parcours was met
grootse precisie uitgedokterd en het doel was de eindoverwinning. Vanaf de
eerste meters liet de koploper er geen gras over groeien en draaide de gaskraan
helemaal open. De meefietsende coach, die ook nog eens zijn vader bleek te
zijn, moest flink in de beugels om het tempo te kunnen volgen. Eenmaal thuis,
sloeg de begeleider snel een drietal glazen water achterover, want uitdroging
dreigde. Logisch, want toen het thermohemd werd uitgewrongen, leverde dit bijna
een halve emmer vocht op. De missie was echter geslaagd, want Mark te Brake
scoorde een geweldige eindtijd van 49,50 minuten. Zeker was wel, dat daar
niemand meer in de buurt zou komen. Alles voor de eeuwige roem dus, zo bleek
later.
Toch kwam er een hele mooie beloning voor de geweldige hardloopprestatie van te Brake bij Aprils Prachtige Prijzenloop, zij het uit een totaal andere hoek. Mark mag volgende week immers naar het Italiaanse Toscane afreizen, om zich als masseur te voegen bij de professionele wielerploeg DSM (voorheen Sunweb), die deelneemt aan de GIRO. Twee weken masseren, bidons aangeven, etenszakken sjouwen en vooral genieten van absolute topsport. Mark is zeker niet rancuneus, dus misschien kan de organisatie een ansichtkaartje met de warme groeten uit Toscane wel tegemoet zien..... (FR)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten