Een portret van een bijzonder portret

Gerdy Hoornenborg

Als de 3-koppige organisatie van de Aprils Prachtige Prijzenloop, na het laten van drie liter zweet en het nuttigen van twee kratten bier, alle uitslagen heeft verwerkt, rollen de prijswinnaars uit de bus. Opvallendste naam met stip: Gerdy Hoornenborg. Het loopmaatje en de op één na belangrijkste vrouw in het leven van opperhoofd Rinke ter Haar. Of dit puur op toeval is berust of dat er sprake is van creatief boekhouden laat ik even in het midden. In het verleden heb ik immers wel vaker mijn twijfels gehad bij zaken waarbij de cabrio-bezitter betrokken was en dat heeft de onderlinge band geen goed gedaan. Nu gebiedt de eerlijkheid mij te zeggen dat ik voor dit schrijven wel even alle uitslagen heb doorgenomen en ik heb de jury niet op fouten kunnen betrappen. Geen wantrouwen, maar gedegen onderzoeksjournalistiek. Dus bij dezen: Gerdy van harte gefeliciteerd met je welverdiende 75e plaats. In de komende passages steek ik - op onnavolgbare wijze - de loftrompet, zoals mij contractueel is opgelegd. Afsluitend kom ik nog op de proppen met een smakelijke anekdote, waarin het karakter van Gerdy in een paar zinnen wordt blootgelegd. Een portret van een bijzonder portret.

Gerdy is zo’n vrouw waar je graag een paar kilometer voor om fietst. Het levende bewijs dat 49 het nieuwe 39 is. Een dame met een jaloersmakend grote persoonlijkheid. Vol ambities, bloedserieus en niet van haar stuk te brengen maar tegelijkertijd enorm gezellig, onzeker en uiterst kwetsbaar. Deze mysterieuze tweedeling in haar karakter, maakt haar ongrijpbaar en interessant. Gekmakend is het soms. Ze is een onmisbare schakel in het A-team van Ava’70 en heeft zich, in de luwte van al het vaporfly-geweld, zomaar weer in de prijzen gelopen.

Over de innige vriendschap tussen Rinke en Gerdy s inmiddels alles wel gezegd en geschreven. Och, wat deden ze gek en wat waren ze maf. Als ook maar de helft van de verhalen waar is, hebben ze een leven geleid waar een ander honderdvijftig voor moet worden. Afijn, dat kennen we nu wel. Echter, de atlete Gerdy blijft vaak onderbelicht. Wat weinig mensen weten is dat “Miss Vitaal’ een erelijst heeft van enorme proporties. Zo stond ze op 41-jarige leeftijd al te stralen op het ereschavot van de Eiberrun en een jaar later fladderde ze spelenderwijs naar de overall zege bij de Boekeldercross. Na dit eclatante succes, bleef Gerdy de topnoteringen aan elkaar rijgen. Ondanks al dit eremetaal, blijft ze heel gewoontjes en heeft ze haar minder succesvolle trainingsgenoten nooit de rug toegekeerd. Na al dit veren steken, kan ik het ook niet laten om de geniepige trekjes van Gerdy aan het voetlicht te brengen.

24 december 2020

“Ach, kom jongens nog eentje.” Gerdy iets weigeren is haast onmogelijk. De blonde spetter van het Kobus zit lekker op de praatstoel. Tussen al het gekwek door, schenkt ze haar mannelijke gasten (Luuk te Brake en ondergetekende) regelmatig bij. De glühwein stijgt bij de heren al snel naar het hoofd, terwijl de vrouw des huizes zonder blikken of blozen nog een fikse teug neemt. “Dit is de laatste, kom op. De thermoskan is zowat leeg.” Met een gul gebaar voorziet ze haar gasten wederom van een borrel. Ondertussen steekt ze wederom van wal met een verhaal uit de roerige jaren 80, het decennium waarin de basis werd gelegd voor haar levenslange vriendschap met architect en voormalig voetballer Rinke. De heren zijn niet meer bij machte om een zinnige bijdrage aan het gesprek te leveren en zijn veroordeeld tot luisteren. Zo nu en dan een knikje of een schaapachtige lach, daar moet Gerdy het mee doen. Starnakel lam druipt het vroome duo af, in de wetenschap dat niet veel later Evelien Hillen en Linda Scholten hetzelfde lot wacht. Pas veel later komt het gezelschap erachter dat de gastvrouw een fabelachtig toneelspel heeft opgevoerd. Zij dronk deze gedenkwaardige middag zelf geen glühwein maar suikervrije limonade. Ook dat is Gerdy…….

Erwin Wamelink