 |
| Bij de Mallumse molen in Eibergen Door de Coronacrisis is het
aantal trailevenementen tot een minimum beperkt. De Waypoint Challenges van
onze Viking vrienden zijn dan ook een welkome uitdaging. Eén van de nieuwste
ideeën is de Berkel Waypoint Challenge. De Berkel is een riviertje met de
oorsprong in het Duitse Billerbeck en mondt uit in de IJssel bij Zutphen. De
rivier had ooit als enige doel om Achterhoekers en Tukkers uit elkaar te
houden, maar werd daarnaast ook gebruikt voor vervoer over het water met de
beroemde Berkelzompen. In het verleden is de Berkel sterk gekanaliseerd om
water zo snel mogelijk af te voeren. Sinds enkele tientallen jaren zijn de
ideeën daarover nogal veranderd en wordt er veel geld en energie gestoken in
het herstellen van de natuurlijke loop en bijbehorende biotoop. Voor de Challenge zijn er
overal langs de Berkel waypoints uitgezet die gevonden moeten worden. Je kunt
hiervoor gebruik maken van allerlei paadjes die de Berkel volgen of simpelweg
het maaipad volgen langs het water. De waypoints zijn vaak typische punten in
het landschap en meestal best fotogeniek. Ik nam mijn cameraatje dus maar weer
mee. Aangezien Duitsland nog ontoegankelijk is wegens de Coronamaatregelen
besloten Rik en ik eerst maar eens de etappe van Oldenkotte aan de grens tot
aan Barchem te lopen. 35 Km genieten van het voorjaar langs het water, eendjes
kijken. Het beloofde een mooie dag te worden. Nadat we gedropt waren in
Oldenkotte liepen we de eerste kilometers te genieten. De oude waterloop is
weer teruggebracht in oude glorie en de oevers zijn prachtig. Helaas zijn er
ook nog stukken die nog de gekanaliseerde versie zijn, maar ook daar is de
natuur al stukken mooier dan ik me weet te herinneren uit mijn jongere jaren.
En ook langs de rivier is van alles te zien wat het de moeite waard maakt om je
een dagje uit te sloven. Via de Mallumse Molen in Eibergen liepen we naar het
Hambroek bij Borculo. Onderweg namen we steeds de tijd om wat te eten en te
drinken en natuurlijk wat foto’s te maken. Het weer veranderde onderweg
zo ongeveer iedere tien minuten. Van een prachtige lentezon tot zwaar bewolkt
en een koude wind recht van voren. Prachtige Hollandse wolkenluchten waar een
oude meester blij mee zou zijn, maar waar ook regelmatig wat uit kwam vallen.
Maar de paar druppels die vielen mochten de pret niet drukken. Het lopen van
waypoint naar waypoint leidde de aandacht ook mooi af van het feit dat het voor
Rik de verste afstand was die hij dit jaar tot nu toe gelopen had. Het venijn zat deze etappe
echter in de spreekwoordelijke staart. Nadat we een foto van de Cloese gemaakt
hadden mochten we in één lijn de Lochemse berg op naar de Belvedère. Een mooie
klim, maar de benen waren het er niet meer mee eens…. Gelukkig mochten we
daarna de afdaling naar eethuis de Kale Berg, waar we opgehaald zouden worden.
Tot onze verassing werden we opgewacht door een paar loopmaatjes en konden we
onze tocht afsluiten met een gezellige nazit op het terras. Lekker dat dat weer
mag. Onderweg heb ik weer opnames
gemaakt met mijn cameraatje en het resultaat zie je hieronder. Deze keer zonder
muziek, de geluiden van de vogels en het water spreken voor zich zelf. |
Andre Bleumink
Geen opmerkingen:
Een reactie posten