De man die de eerste professionele triatleet met autisme hoopt te worden

'Laat een handicap geen reden zijn om niet te sporten', zegt de 27-jarige atleet Sam Holness

Sam Holness zegt dat hij één ding voor heeft op andere atleten die een professionele triathloncarrière ambiëren: hij heeft autisme.

‘Autisme is mijn superkracht', staat er op zijn T-shirt en als je kijkt naar wat de 27-jarige atleet uit West-Londen heeft bereikt, is dat moeilijk te ontkennen. Niet voor niets werd hij in januari wereldwijd ambassadeur van het schoenenmerk Hoka One One en maakte het bedrijf een korte documentaire over hem, getiteld Time to be Awesome. Afgelopen oktober plaatste de liefdadigheidsinstelling Shaw Trust hem in haar Power 100, een lijst van de meest invloedrijke gehandicapten in het Verenigd Koninkrijk.

Holness sloot zich op zijn achttiende aan bij een hardloopvereniging en liep al snel 10 km’s en halve marathons. In 2015 voltooide hij zijn eerste duatlon en in 2019 zijn eerste halve Ironman, in Portugal (1,9 km zwemmen, 90 km fietsen en 21,1 km hardlopen). Zijn grote droom is om als eerste atleet met autisme deel te nemen aan de Ironman wereldkampioenschappen, en om prof te worden.

Zijn aandoening is een zegen als het op trainen aankomt, legt hij uit: ‘Ik kan me lang concentreren op een taak en stop pas als het klaar is. Ik ben bereid om urenlang op de loopband of roeimachine te stampen. Ik haat het als ik dingen niet afmaak. En ik klaag nooit.

Maar autisme bezorgde hem ook een langzame start. Hij begon pas te praten toen hij vier was en het kostte ook tijd om de motorische vaardigheden aan te leren en fysieke activiteiten te verrichten op een behoorlijk niveau.

‘Mijn looptechniek was vreselijk toen ik begon, omdat mijn coördinatie niet goed was,' zegt hij. ‘Ik moest echt leren om goed hard te lopen. Het duurde maanden om de juiste paslengte te krijgen en mijn armbeweging te verbeteren.’

Een professioneel trainingsregime

Holness is snel; hij wil binnen een paar jaar een marathon in minder dan drie uur lopen en een halve onder de 1.15. Hij traint tussen de 20 en 24 uur per week, zes dagen per week - 80 procent rustig, 20 procent HIIT (high-intensity-interval training), met 's avonds een beetje yoga voor kracht, conditie en om te helpen met slapen, wat een probleem kan zijn voor mensen met autisme.

Zijn vader, Anthony, heeft zijn baan in de ICT opgegeven om hem te coachen en te begeleiden; hij is nu een gecertificeerd Ironman-coach en is ook bezig met het behalen van zijn British Triathlon Coaching-diploma’s. ‘Hij is de beste man voor de job,’ zegt Holness.

‘Mijn vader weet hoe hij met mij moet communiceren. Ik leer door te kijken en verlang van mijn coach dat hij langzaam praat en niet te veel vragen tegelijk stelt, want dat kan verwarrend voor me zijn. We vormen een geweldig team.'

Ondertussen zorgt zijn moeder voor zijn voeding en welzijn. Hij krijgt ook lessen en advies van triathloncoach Matthew Tithecott, ultrarunner Andy Wren en Mick Woods, prestatiecoach van de St Mary's University in Twickenham (Londen).

Zelf studeerde Sam Holness Sportwetenschappen. Zijn eindscriptie ging over coaches die werken met atleten met autisme.

‘Ik vond dat coaches effectiever moesten communiceren, meer visuele hulpmiddelen moesten gebruiken en hogere verwachtingen moesten koesteren,’ legt hij uit. 'Atleten met autisme zijn bij uitstek geschikt voor duursporten, omdat daar focus en lange trainingen bij komen kijken. Ik doe altijd mijn uiterste best om mijn trainingen goed uit te voeren.'

Triatlon meer inclusief maken

Holness hoopt zijn sport ook op andere manieren te kunnen veranderen. Hij is betrokken bij een project om triathlon inclusiever te maken voor mensen met een verstandelijke handicap. Momenteel valt hij tussen de wal en het schip: hij kan niet naar de Special Olympics omdat zijn IQ hoger is dan 75, maar hij kan ook niet deelnemen aan de Paralympics omdat hij geen fysieke handicap heeft.

Natuurlijk is de grootste belemmering de laatste tijd de pandemie. ‘Ik weet dat mijn vader blij is met hoe ik er mee omga, want ik kan angstig worden als mijn routine te veel verandert,' zegt hij. eg van corona. Ik wil gewoon dat alles weer normaal wordt, zodat ik weer kan racen.’

Desondanks is de afgelasting van elke wedstrijd waarvoor hij zich in 2020 had ingeschreven, enorm frustrerend geweest. ‘Ik heb genoeg van corona. Ik wil gewoon dat alles weer normaal wordt, zodat ik weer kan racen.’

Zijn groeiende bekendheid helpt mee om de sport inclusiever te maken. Drieduizend Instagram-volgers houden zijn training in de gaten. Als hij uiteindelijk de eerste prof-triatleet met autisme wordt, zal hij zeker niet de laatste zijn.

'Atleet zijn heeft mijn leven veranderd, door het zelfvertrouwen en het gevoel van eigenwaarde dat het me geeft. Het heeft me een doel gegeven en een kans om het beste uit mezelf te halen,' zegt hij.

‘Ik heb ervoor gekozen om atleet te zijn, zodat ik andere mensen zoals ik kan motiveren om te gaan sporten én zodat ik medailles kan winnen. Laat een handicap geen reden zijn om niet aan sport te doen.' (bron)