Moet de term 'overbelastingsblessure' in de prullenbak?

Overbelastingsblessure of verkeerde trainingsomvang?

Pijntjes zien we vaak als overbelastingsblessures. Is dat wel terecht? Australische fysiotherapeuten noemen het liever 'verkeerde trainingsomvang'.

Als hardloper loop je niet snel een gescheurde kruisband of gebroken arm op. Onze kwalen zijn meestal overbelastingsblessures. Je herhaalt constant dezelfde beweging en daardoor krijg je ergens last van. Klassiekers zijn het iliotibiale bandsyndroom, plantaire fasciitis en de achillespeesontsteking.

Verhouding acute en langdurige belasting belangrijk

Is overbelasting wel echt de oorzaak? Australische fysiotherapeuten schrijven in het British Journal of Sports Medicine dat de term 'overbelastingsblessure' de prullenbak in moet. Want uit sommige onderzoeken blijkt dat hoeveel je traint niet per se je risico op blessures bepaalt. Hoe je varieert met je trainingen zou je kans op blessures verkleinen of vergroten.

Deze fysiotherapeuten kijken naar de verhouding tussen acute en langdurige belasting. Hierbij vergelijk je hoeveel je de afgelopen week getraind hebt (=acuut) met je gemiddelde trainingsomvang in de afgelopen vier weken (=langdurig). Zit daar een te groot verschil tussen? Dan is je risico op blessures mogelijk groter.

Verrassende uitkomsten

Voor dit onderzoek werden professionele rugbyspelers twee seizoenen gevolgd. Aan de hand van GPS-gegevens bekeken de onderzoekers hoeveel de spelers liepen tijdens wedstrijden en trainingen. Zo wilden ze erachter komen welke factoren het risico op blessures voorspellen.

De uitkomsten waren verrassend. Meer trainen betekende niet altijd meer blessures. Spelers die de afgelopen vier weken veel hadden gelopen, kregen juist minder vaak blessures dan collega's die minder trainden. Rugby'ers die hun trainingsbelasting met 60 procent hadden opgeschroefd (vergeleken met het gemiddelde van de afgelopen vier weken) raakten wel veel vaker geblesseerd. Wel 3,4 tot 5,8 keer vaker. Degenen met een acuut:langdurig verhouding van boven de 1.2 hadden ook een verhoogd risico op blessures.

Zo voorkom jij deze fout

Eigenlijk is het heel logisch. Loop je altijd 80 kilometer per week, maar maak je daar ineens 120 van (een ratio van 1.5), dan is het niet vreemd als je geblesseerd raakt.

Heb je een paar weken niet hardgelopen en begin je daarna meteen weer met je gebruikelijke aantal kilometers? Dan is je verhouding acuut:langdurig te hoog. Krijg je vervolgens een blessure, dan is er geen sprake van een overbelastingsblessure, maar van een blessure ten gevolge van een verkeerde trainingsomvang. Een subtiel verschil, maar door er op deze manier naar te kijken, kun jij deze fout voortaan voorkomen. (bron)