 |
| Rinke, Theo en Bram Bocholter
Sylvesterlauf 5 km, 21:18 minuten, 4e plaats M50 Op 31 december, oudejaarsdag,
hebben we het jaar weer sportief afgesloten. Voor de 11e keer heb ik meegedaan
met de Sylvesterlauf in Bocholt. Ooit, op m’n 43e verjaardag, kreeg ik van
zwager Hans een kaartje voor deze hardloopwedstrijd. Zwager Hans en schoonzus
Ellen helpen daar al jaren mee met de organisatie. Sindsdien doen Sam en ik
trouw mee met dit mooie loopje door het Bocholtse bos. Door een hardnekkige
blessure moest Sam deze keer verstek laten gaan. De laatste jaren gaan we samen
met Geert, de godfather van dit fijne weblog, en met zijn zoon Bram. Het is elk
jaar weer zoeken waar we ook alweer moeten zijn. Geert meent nog altijd dat het
sympathieke hardloopevenement dichtbij Bahia is en Bram weet zeker dat hij daar
ergens in de buurt een Esselinktuin heeft ontworpen. En elk jaar missen we weer
Bahia en ook die tuin. Afijn, ook dit jaar zijn we er weer gekomen. Deze keer
waren Theo Stronks en René ter Haar ook van de partij. Een gezellige auto vol
met klasbakken! Zoals gezegd heb ik dus al 11
keer meegedaan. Zo aan het eind van het jaar is het een goed moment van
bezinning en reflectie. Dus laat ik eens wat cijfers op een rij zetten. In
2013, ik was toen 43, heb ik voor het eerst meegedaan. Ik was toen net een goed
jaar aan het rennen. Toen kwam ik in 21:38 minuten over de finish, mijlenver
achter Sam. De jaren daarna ging het steeds iets vlotter met als hoogtepunt op
m’n 47e: 19:49 minuten. En: ruim 2 minuten sneller binnen dan Sam! De jaren
daarna deed ik er steeds een fractie langer over (en Sam ging alsmaar harder…).
Vandaag, op m’n 54e, kwam ik na 21:18 minuten binnen. Ik heb de cijfers van deze 11 deelnames eens in een excelbestandje gezet. De oplettende lezer ziet dat de uitslag van 2020 ontbreekt. Dat was natuurlijk het coronajaar; geen Sylvesterlauf toen. |
De blauwe stippellijn in de
grafiek is de lineaire prognoselijn. Volgens deze prognose had ik in 2013 veel
harder gekund. Keihard en confronterend, zo’n excelprognose. De blauwe
stippellijn loopt flauw omhoog: dit betekent wiskundig gezien achteruitgang.
Het resultaat van vandaag is hoopgevend: het verval is, tegen de prognose in,
ietwat vertraagd.
Deze stippellijn heeft een
wiskundige formule, zo vertelt excel me: Y = 0,0552X + 20,20. De Y in deze
formule is de tijd op de y-as; de X is de jaargang op de x-as. Laten we hier
eens wat mee spelen en hiermee tevens de wiskundige kennis wat oppoetsen. Maar
eerst dit:
Als hardloper van middelbare
leeftijd loop je een soort rouwproces door. Je komt er achter dat je niet meer
de tijden van weleer haalt. Eerst komt de ontkenning (“Komt wel weer, ik zit
even in een mindere fase…)”, dan boosheid (“Dit kan toch niet waar zijn, kijk
eens hoe hard ik er voor train!”). Dan volgt de zoektocht naar controle (“Hoe
stop ik dit proces?”). Na deze fase komt de depressie (“Wat heeft al dat
trainen nog voor zin?”), om tot slot over te gaan in de fase van aanvaarden
(“Het is niet anders, dan maar op een andere manier lol uit m’n hobby halen!”).
Middels de excelprognose kan
ik uitrekenen wanneer ik de 25 minuten grens aantik. In de formule is de Y dan
25. Daar gaat ie:
Y = 0,0552X + 20,20 =>
25 = 0,0552X + 20,20 =>
4,8 = 0,0552X =>
X = 4,8 / 0,0552 = 86,95 => 54 (mijn leeftijd) + 87 = 141 jaar.
Op m’n 141e tik ik de 25
minutengrens aan! Wiskundig gezien hè… Erg realistisch is het niet, komt wel
vaker voor met statistieken. Laten we de 22 minutengrens maar eens uitrekenen.
Allicht levert dit een realistische beeld op:
Y = 0,0552X + 20,20 =>
22 = 0,0552X + 20,20 =>
1,8 = 0,0552X =>
X = 1,8 / 0,0552 = 32,61 => 54 + 33 = 87 jaar.
Op m’n 87e tik ik de 22
minutengrens aan. Nou, daar ga ik voor! Ik zie het al voor me, als ik voor de
44e keer mee doe met de Sylvesterlauf. Geert is dan 97, Sam is dan 60 en Bram
midden 60. Theo is dan 100, is dan waarschijnlijk de oudste deelnemer. Hebben
we moeten ophalen bij Beth San. René zo eind 70 denk ik, nog een jonge god.
Hans Monasso is er dan natuurlijk ook weer bij, net 88 geworden. Loopt net een
half minuutje voor me. Maar ooit zal ik hem weer krijgen! En als ik dan de
laatste bocht door kom en de klok op 21 minuten zie staan en dan nog een
eindsprintje en dan – JA – nèt binnen de 22 minuten binnen kom. Kippenvel!
Nu kun je wel denken dat dit een zeer onrealistisch scenario is. Dacht ik eerlijk gezegd ook. Totdat ik de uitslag van Geert Wevers zag. Het was me enkele jaren geleden al gelukt om Geert voor te blijven op de 5 kilometer. Maar schrijf een Wevers met 50% ter Haarbloed nooit af! Geert was een beetje geblesseerd. Na een korte herstelperiode keek hij op deze oudejaarsdag even wat hij in het vat had zitten. Je gelooft het niet, maar Geert dook zomaar weer onder de 20 minutengrens! Fenomenaal!
En zo zie je maar weer: gooi
die prognoses maar in de prullenbak!
Ik wens jullie vanaf deze plek
voor 2025 weer vele fijne hardloopmeters in goede gezondheid toe.
Rinke ter Haar, 54, nog steeds in de ontkennende fase.
1 opmerking:
Mooie statistiek!
Een reactie posten