 |
| Eric Hoogerbrug, Evelien Hillen en Martijn van Dijk |
Op zaterdag 20
december 2014 stond de tweede editie van de Montferland night trail weer op de
agenda. Waar het vorig jaar nog over één afstand (17km) ging was er in deze
editie voor gekozen om twee afstanden te realiseren, te weten 12 of 24 km. De
inschrijvingslimiet was al vrij snel behaald en er stonden op de 12 km 254 en
op de 24 km 167 mensen aan de start. Ik was een van de gelukkige die de 24 km
uitdaging mocht gaan doen.
Na mijn avontuur
van de Siebengebirgsmarathon in Aegidenberg van een week geleden was ik wel
benieuwd hoe het zou gaan. Na de eerste editie had de organisatie al vroeg te
kennen gegeven goed geluisterd te hebben naar de ervaringen van de deelnemers
van vorig jaar. Ze hadden een nog pittige en technische parcours voor ons in
petto. Dat en met de nodige regen van de afgelopen dagen erbij kon men de borst
dus nat maken. Maar met de ervaring van vorig jaar nog vers in mijn gedachte
van hoe mooi het lopen in het donker is vol goede moed en zin samen Peter
Buitink uit Lichtenvoorde richting Stokkum gereden.
Al reeds om 18.00
uur daar aangekomen waren de kids al aan hun run begonnen. Ons startnummer
opgehaald in het knusse voetbalkantine van de plaatselijke voetbalvereniging.
Als extra service kon je bij de inschrijving ook een hoofdlampje bestellen.
Peter kreeg dus netjes zijn hoofdlamp geleverd bij zijn startnummer. Intussen was de kantine goed gevuld met veel
trail liefhebbers. En dat ze uit het hele land afgereisd waren naar Stokkum
bleek wel uit de woorden van de speaker. Van Groningen tot uit zeeland was men
afgereisd om hier in het donker een ronde te gaan hardlopen.
Tassen wegzetten
in de inmiddels uitpuilende kleedkamer en nog even stoeien met de juiste
kledingkeuze waren we er helemaal klaar voor. In de grote aanwezige tent nog
even een kop koffie scoren en klaar maken voor vertrek. In staffels van 50 vertrok men richting het
bos. De start was om 19.00 uur en elke 5 minuten ging er 50 deelnemers weg. Zowel Peter als ik mochten om 19.15 uur
vertrekken.
Klokslag 19.15
uur vertrok er 50 personen het donker tegemoet. Besloten om rustig te starten
en zo liepen we rustig het dorp uit. Bij het induiken van het bos al snel een
mooie klim met mul zand. Na de eerste heuvel ging het me iets te langzaam en in
mijn lichte versnelling toch al wat mensen ingehaald. Al snel was ik Peter uit
het oog verloren en kon niet meer inschatten waar hij liep, dus eigen race gaan
lopen. Bij een km of 4 kreeg ik wat last van buikkrampen maar dat weerhield me
niet om het tempo gaande te houden. Gelukkig waren de buikkrampen bij km 8
volledig verdwenen en kon ik heerlijk lopen. Het zien van al die dansende
lampjes door het bos gaf daarbij ook nog eens extra energie. Het blijft lastig uitleggen wat voor een
effect dat heeft op je als hardloper als je het zelf nog nooit ervaren hebt..
De organisatie
had niets te veel gezegd over het parcours. Veel single tracks en meer
hoogtemeters. Zandpaden afgewisseld met kiezelstroken, paden met hoop modder en
boomwortels e.d moesten we bedwingen. Een toffe afwisseling van ondergrond en
dat maakte de trail nooit saai. Waar het vorig jaar nog veelal over grote
bospadden ging was het nu veelal smalle padjes. Ook het stuk waarbij we scherp
links de bocht om moesten en door een soort houten burchtje moesten krioelen
was een heerlijke afwisseling.
Na een aantal km
doorkruisten beide afstanden elkaar. Samen met een groepje dames liep ik al
kletsen met ze op. Bij het horen dat ik de lange afstand deed kregen ze het
even benauwd. Navraag bij een post konden ze geruststellend doorlopen, ze zaten
nog goed. Ook dit jaar was het top geregeld met al die vrijwilligers en
verkeersregelaars die her en der in het bos alles in goede banen hebben geleid. Ook de bewegwijzering was helemaal super
geregeld. Je kon niet mis, al blijft het
goed opletten.Bij de eerste post even heerlijk genieten van een kerstkransje
met een bekertje thee. Even de eerste ervaringen delen met andere trailers. En
tot slot nog even een sanitaire bezoekje en weer door.
Het clubje bleef
nog even met elkaar aan de klets en dat maakte dat ik alleen de afdaling
inzette. Vanaf dat punt heb ik de grootste gedeelte alleen gelopen. Na de
afdaling kwam een hele pittige ‘klimduintje’ waar het wandelen werd. Ook het inschatten van de hellingspercentage
is lastig in het donker. In het tweede gedeelte had ik het gevoel dat het lang
vals plat naar boven ging. Heel even ben ik gestopt om te kijken of ik niets
gemist had. Want als je in 400 meter
geen bordje meer zag dan was het niet goed. Twee heren die ik net daarvoor
ingehaald had benoemde dat ik wel goed zat omdat er geen ‘afslag’ zou kunnen
zijn. Dus maar lekker doorbanjeren in de
modder. Het was op sommige plekken zo modderig dat je zo ver wegzakte dat je
niet eens meer om kon zwikken.
Na een pittig
klimmetje was er de tweede post met wederom een kopje thee en……..chocalade. Wat
is dat dan heerlijk.Na deze versnapering de weg vervolgen en liepen we richting
de bebouwde wereld. Naarmate de kilometers
vorderden begon ik mijn bovenbenen aardig te voelen. Bij een vlak stukje
toch nog zelf even een stuk chocalade naar binnen werken en een goede slok
water binnen slurpen. Richting kasteel
Bergh vond ik weer kracht om de weg
onder je te verslinden. Het is een prachtig plaatje als je naar het kasteel toe
loopt. Daar aangekomen mochten we het trapje af en rondom het Kasteel. Eerst
nog even een foto maken alvorens om het kasteel heen te lopen. Via het parkje
weer richting Stokkum. Met degene die
door een foto van me heen liep samen de laatste kilometers vol gemaakt; we hadden
een goed gezamenlijk tempo.
Bij kasteel Bergh
had ik al wel in de gaten dat het wat meer dan de voorspelde 24 km zou
worden. Gecontroleerd uitlopen was een
devies. Ook in deze editie was het
laatste gedeelte door een weiland naar
beneden richting het voetbalveld. Lekker de koeienvlaaien vermijdend de bult
naar beneden en richting de ‘trommelaars’. Nog een klein stukje over de straten
en binnen…..
In de tent kregen
we een heerlijk fris alcohol vrij biertje. Niet echt mijn merk maar het alcohol vrije Radlertje ging er met een razend tempo in. Al genietend kwam Peter ook de tent
in gestormd. Beide moe maar voldaan hebben we het biertje weg geslurpt. Peter had ook geen woorden voor de mooie
ervaring. Hoe pittig en zwaar we het ook hebben gehad was dit een top
ervaring. Ook de pannenkoek in de kantine ging er als zoete koek in!
Na een helaas
koude douche maar wel warm van ons eigen verhaal reden we weer richting
Lichtenvoorde en Groenlo. Beide waren content met de route en de goede
organisatie van dit evenement. Mensen van de Montferland Night Trail bedankt
voor dit prachtige evenement en dito organisatie.
Christian
Reinders
Geen opmerkingen:
Een reactie posten