 |
| De route van de Viking Extreme Winter Trail |
Na een korte briefing starten
we iets na tienen (ja, ’t was luxe dit keer) en de hele meute zet zich in
beweging. De helft van de 40km-lopers gaan rechts want die lopen hem
tegengesteld aan mijn plan. Ik ga links want kende daar nog een paadje van een
vorig Viking-evenement en zie dat alle andere rechts gaan en zodoende een
langer aanloopstuk hebben. Zet hem lekker in de ultra-modus en kom na 3,5 km
bij het eerste checkpoint aan tegelijk met 2 jonge jongens die de 20 km-variant
doen. We blijken daar de eersten te zijn, ha, paadje was dus toch een slimme
zet. Even later gaan de veel snellere jongens rechts naar hun volgende waypoint
en ik ga rechtdoor richting uitkijkpost bij restaurant De Posbank. Hier heb ik
geen GPS nodig, dit is bekend gebied. Dit is tevens al de enige verzorgingspost
na 6,7 km, best wel vlot. Ben daar volgens de vrijwilligers de eerste en na het
knipje in mijn strippenkaart en wat ijskoude cola met een stuk banaan duik ik
de heidevelden in richting de vijver bij Beekhuizen. Het is prachtig hier met
de verse sneeuw op de heide zover als je kunt kijken.
Elk moment verwacht ik een
horde lopers in mijn nek maar hoor of zie niks en dit geeft toch wel een beetje
opgejaagd gevoel. Hoe kan het dat ze mij, met mijn lage snelheid niet voorbij
denderen? Laat het maar gebeuren en hobbel door naar het derde waypoint bij de
vijver Beekhuizen. Daarna heb ik getwijfeld om links van de hockeyvelden via de
Beekhuizenseweg omhoog te lopen, maar dat is een verharde weg en dus een no-go
van de organisatie. Ik kies er voor om tussen fietspad en de weg terug te lopen
tot het startpunt van de Klein-Zwitserlandtrail want vandaar uit ken ik de weg
omhoog. Nu is het een lang recht stuk dat op en neer gaat richting checkpoint
4. Vlak hiervoor komen een zestal lopers mij achterop en zij vertellen mij dat
het checpoint toch ietsje verder is dan ik dacht. Dus ik hobbel braaf mee.
Plotseling vraagt een loper
naast mij; “Ben jij het?”. Huh, ja,
ik ben het maar wie ben jij en wat bedoel je? “Ben jij het Henrie?” Ja, dat ben ik, zeg ik een beetje verbaasd.
Maar wie ben jij vraag ik, want ik had nog even geen beeld bij het geluid. “Ken je me niet meer dan? Ik ben Joris”.
Het kwartje viel nog steeds niet maar toen het duidelijk was dat hij Joris
Sonneveld was en zo’n 30 jaar geleden in de E-pupillen voetbalde waar ik toen
trainer was kwam het langzaam weer boven drijven. Nu bleek Joris qua verhalen
vertellen in die 30 jaar nog niks te zijn veranderd. Zijn lopen maten moesten
natuurlijk alle verhalen van de trails die ik wel eens gepost had bij André of
Geert horen. Ik bloosde er bijna van. Joris bleek in de buurt van de Posbank te
wonen en hier regelmatig te trainen. Hij had ook geen GPS-apparaat nodig want:
“…hij kende alle paadjes en doorsteken
hier”. Waarover later meer. Gezamenlijk liepen wij naar
checkpoint 5 en 6, de Teerose en het beeld van de Highlander. Ik besloot vanaf daar wel mijn
eigen tempo te blijven lopen en wenste de jongens veel succes.
500 meter na de Highlander
slaat het groepje dat 100 meter voor mij loopt rechts af dus ik denk zij gaan
terug naar de finish en slaan de Schaapskooi bij Loenen over. Of ze weten
inderdaad een veel beter paadje/doorsteek. Laat maar lopen dacht ik kan ik de
laatste 18 km mooi mijn eigen tempo en ritme lopen. Na dik 3 ½ uur kom ik bij
de schaapskooi aan, klok mijn strippenkaart en algemene kaart, en zie dat het
groepje van Joris hier (nog) niet is geweest. Zij zullen al wel aan de soep
zitten. Vul mij bidon met wat verse sneeuw en eet nog wat en zo gaat het terug
voor de laatste 11 kilometer.
Die gaan relatief makkelijk.
Kom op paden die ik ken van de Jutbergtrail, Klein Zwitserlandtrail en
Veluwezoomtrail. Nu was vooraf de tijd
waarbij je nog een Viking Amulet zou ontvangen op 4.30 uur gezet. Dat haal ik
op het vlakke niet eens dus die kwam niet in beeld maar zo’n 3 kilometer voor
’t eind kwam de volgende cut-off tijd van 5.00 wel weer in beeld. Nu nog maar
even het gas er op en jawel na 4.58 uur was in weer binnen. Nu lekker douchen en dan een
bak soep. Hoe kan het tegenvallen; een WinterExtremeTrail en de douche is
steenkoud. Toen bleek ook nog de erwtensoep te zijn aangebrand maar daar was
dan wel weer een goed alternatief voor; stevige tomatensoep. Ik nestel me op een bankje in
de hal wat tevens dienst doet als Finishzone en Wedstrijdsecretariaat en geniet
van de heerlijke soep. Na een poosje komen er nog wat lopers binnen druppelen
en wat zie ik; ook de 4-mansformatie met Joris komt binnen. Enigszins verbaasd
wisselen we wat info’s uit en het blijkt dat zij in plaats van de 41 km die ik
gelopen heb er bijna 46 km op hebben zitten. Na de Highlander is er ergens iets
helemaal misgelopen met hun navigatie. Kon het toch niet even te laten hun te
herinneren aan de opmerking van Joris en zijn kennis van de paadjes. Maar
na enkele troostende woorden komt voor Joris ook het besef dat het eigenlijk
ook niet kan dat een pupil voor zijn leermeester eindigt. Na dit gezegd te
hebben komen er allerlei revanche voorstellen en wraakacties boven dus wellicht
komt er op 23 februari bij de Jutbergtrail wel weer opnieuw een Battle.
Afstand: 41 km
Tijd : 4.58 uur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten