Drie gele hesjes en één zwarte ridder trekken ten strijde

Gerjo, Theo, Geert en Wim

Bij het lezen van deze kop verwacht je toch minstens één of ander spannend verhaal, maar hoe anders kan het zijn? Ik neem u mee naar een doodgewone vrijdagmiddag rond een uur of één.

Huize Geert Wevers: Geert zit aan de hoge tafel de krant voor zich, maar het lezen wil niet lukken omdat zijn ogen steeds dicht vallen. Ina vraagt hem nog wel wat maar Geert hoort niets.

Huize Gerjo Wevers: De heer des huizes heeft zijn vrouw Henrika naar de plaatselijke supermarkt gestuurd om boodschappen te halen, zodat hij zelf heerlijk languit op de bank kan vertoeven.

Huize Theo Stronks: Hier is het al niet anders. Adri is s morgens nog even extra voor Theo naar de kapper geweest, maar Theo heeft al genoeg moeite met zich zelf om hier ook nog aandacht aan te besteden. En dan komt er die middag ook nog een vracht Japanse split, verzucht Theo.

Huize Brinkman: Er wordt een verhaal in elkaar gezet voor de site van Geert.

Hoe heeft dit toch allemaal kunnen gebeuren? Ongeveer 6 uur eerder, dus rond 6.45 uur heerst er al een vreemde spanning bij huize Wevers aan de Ahavestraat. Geert en een strak voor zich uitkijkende Theo zitten aan de hoge tafel. Gerjo en Wim komen er ook bij, waarbij Wim er direct door Geert op wordt gewezen dat hij stil moet zijn want Ina slaapt nog (dit is voor ondergetekende niet gemakkelijk). Rond 7.00 uur kruipen we bij Bram, de zoon van Geert, in de auto om richting zijn werk te gaan in de buurt van Vorden. Bram werkt nu nog bij Dostal, dat achter café ‘Het wapen van Medler’, tussen Ruurlo en Vorden zit.

Je zult je afvragen, wat moeten deze heren daar op dat tijdstip? Geert had zich namelijk bedacht om in de voorbereiding van de Rotterdam marathon een extra lange duurloop te gaan maken en wat is er nu mooier om van Medler terug te lopen naar Aalten. Omdat wij toch wel een bepaald verantwoordelijkheid gevoel hebben tegenover Geert, hadden wij besloten om hem niet alleen te laten lopen, maar dan ook samen deze strijd aan te gaan. Gelukkig had Gerjo zijn fiets computer mee genomen en hij had thuis al vast een mooie route uitgezocht. En zo kan het gebeuren dat op deze mooie vrijdagmorgen rond 7.45 uur drie gele hesjes en één zwarte ridder bij een opkomende zon zich richting Aalten begeven, een kleine 30 kilometer verder op.

De eerste 10 kilometer gingen zeer voorspoedig, op enkele sanitaire stops na (bij sommige mensen is het hele bioritme ook van slag zo vroeg in de ochtend). Via de golfbaan ’t Zelle, de Varsselring en de Veldhoek kwamen we bij het restaurant ‘De Heeren van Wolfersveen’. Maar op dit vroege tijdstip was er nog weinig te doen, dus wij ook maar weer door. Gelukkig liepen we op de Aaltenseweg, wat toch al weer erg vertrouwd aan voelde en de vermoeidheid voor even deed vergeten .

Aangekomen in Halle, werd door Geert eerst de plaatselijke supermarkt aan gedaan. Gelukkig deed hij op tijd zijn muts af, omdat men anders wel eens kon denken dat het om een overval zou gaan. Van daar uit gingen de drie gele hesjes en de zwarte ridder richting huis, even de Radstake en dan ben je zo thuis, zo sprak men elkaar moed in. Maar zoals altijd viel dat vies tegen. Een lange weg naar de Radstake, namelijk de beroemde en beruchte Landstraat, meer dan 5 kilometer recht uit. Wat Theo halverwege ook terecht  deed opmerken: ‘bij ons in Aalten is  de Landstraat niet zooooo lang’. Ja Theo was nog scherp aanwezig.

Aan gekomen bij de Radstake kwamen de sterke verhalen over lang vervlogen tijden weer naar boven en kwam er nieuwe spirit in de groep. Maar ja, die Romienendijk is ook een verrekt lange weg en dan ook nog die klim naar de Watertoren. Maar als kinderen zo blij waren wij met deze mooie watertoren en het idee: we zijn er bijna. Wat zou de kortste weg naar de Ahavestraat zijn werd er al overlegt? Maar ja Geert moest en zou 30 kilometer op zijn Garmin hebben, dus er kwam nog een kort lusje bij, want anders kon hij niet thuis komen zo vertelde hij ons. Natuurlijk gingen wij ook nu weer mee, want samen uit, samen thuis. Na iets meer dan 3 uur kwam aan deze mooie tocht een einde en niemand van ons had dan ook spijt dat hij zo veel uren eerder vroeg was opgestaan voor dit avontuur. En die ene zwarte ridder, diep diep respect voor deze super prestatie.

Wim Brinkman

Aangekomen in Halle, werd door Geert eerst de plaatselijke supermarkt aan gedaan