vrijdag 1 februari 2013

Verslag van de Smokkeltocht met Schorre Piet

van links naar rechts: Tracy Jewell, Henrie Drenthel, Evelien Hillen, Anky Bruil, Henk Lammers, Andre Bruil, Rianne Fokkers, Andre Bleumink, Henk Mengers, Marco van Rijs, Luuk te Brake en Andre Balke. Op de hurken Geert Wevers, Harro Rijnsaardt, Ingrid van Zolingen, Wim Brinkman en Roel Somsen. Liggend Peter Baten (foto familie Baten)
Herman, waar is Herman? of wel de tocht der tochten!

Vrijdag 1 februari is zo’n dag dat je van te voren niet weet wat je s’avonds gaat doen. Zeker met die wind en regen denk je al snel, "lekker op de bank blijven en niets doen", maar er zijn ook uitzonderingen. Zo kwamen op deze vrijdagavond rond een uur of zeven verschillende personen uit het niets richting 't Slaa75 in Aalten. Wat was er aan de hand en wat stond er te gebeuren? De buurt begon al ongerust te worden en loerde nieuwsgierig achter de gordijnen. Zeker toen er foto’s zonder flitslicht in het donker werden gemaakt gonsde het van de geruchten dat er op 't Slaa deze vrijdagavond iets zou gaan gebeuren. Een nieuwe project X? De angst was voelbaar aanwezig. 

Een zekere AB en PB (voor de zekerheid noem ik maar niet hun echte naam), erkende smokkelaars, hadden een aantal mensen uitgenodigd om eens mee op smokkeltocht te gaan en de spanning hiervan te voelen. Zeker 18 personen durfden deze uitdaging aan, maar helaas was er ook deze keer weer een afwezige, die van te voren met veel branie zijn komst had aangekondigd. Herman Baten, waar was je? 

Rond 19.00 uur vertrok een bond gezelschap, voorzien van hoofdlampjes van de Action, richting de grens van onze Oosterburen en hoe dichter we in de buurt kwamen hoe stiller de groep werd. Aangekomen bij de groene grensovergang stond de handlangster van PB ons al op te wachten met de smokkelwaar. Dat het doorgewinterde smokkelaars waren werd ons snel duidelijk want ze hadden de kinderen zelfs bij zich om zo het "vak " van vader en moeder te leren. De ware die we moesten smokkelen was iets uit flesjes met een alcohol gehalte waar je u tegen zegt. Het verhaal ging dat er in bepaalde landen zelfs auto's op deze drank zouden voort bewegen maar dit terzijde.

Omdat ons op het hart werd gedrukt om ons niet te laten pakken door de "kommiezen" besloten de meesten van ons, om de meest veilige plek te kiezen voor dit soort spul, namelijk in de mond. Hierna ging het verder via gladde, natte en modderige paadjes, zo nu en dan opgeschrikt door een opvliegende vogel of een blaffende hond. Dat wij als groep al snel in de gaten hadden hoe het smokkelen in elkaar stak bleek wel in het feit, dat we al snel in verschillende groepjes liepen waardoor de pak kans door de douane wel erg klein werd. Na een aantal kilometers kregen we van PB het sein dat de kust weer veilig was en dat we de grenspaal waren gepasseerd en dat we weer in Nederland waren aangekomen. De spanning viel als een blok beton van de groep af en er werd weer vol op gepraat en het ene verhaal was nog mooier dan het andere. Er waren zelfs mensen bij die als ze fluiten nog kunnen liegen, zo mooi. 

Echter voor sommigen was de spanning toch te groot geweest. Zo moest de jongste van het stel (Luuk) er af, omdat de nood hem te hoog was geworden en hij aan de andere kant van de grens niet uit de broek durfde, bang als hij was voor een DNA onderzoek. Ook de grootste van het stel (Andre) besloot spontaan om zaterdagmorgen direct nieuwe sportschoenen te gaan kopen want ook zijn voetafdruk stond duidelijk aan de andere kant van de grens en zou hem te snel kunnen verraden. Geert W zat er ook totaal door en wist nu al te vertellen dat de spanning hem zo veel energie had gekost, dat hij zaterdagmiddag rust nodig had? 

Via diverse paadjes kwamen we na 15 kilometer weer in de bewoonde wereld en opgelucht arriveerden we na goed 17 kilometer weer terug op t Slaa75, waar we hartelijk werden ontvangen door de dames van AB en PB. De kachel snorde behaaglijke en de erwtensoep was heerlijk. Volgens de buurtbewoners is het die avond nog lang onrustig geweest rond het Slaa 75, iets waar men in het begin van de avond al bang voor was.

Sportieve groet, Wim Brinkman
AB en PB, de organisatoren van deze tocht, wisten toch heel wat drank mee te smokkelen!
Net over de grens in Duitsland stond een volle doos met kleine flesjes Caipirinha Likeur
Andre Bruil laat het zich smaken
Andre Bleumink en Marco van Rijs aan de heerlijke erwtensoep

9 opmerkingen:

Geert zei

Prachtige avond hebben we weer gehad met een mooie tocht over het Nederlands-Duitse grondgebied.

Families Balke en Baten hartelijk dank voor jullie gastvrijheid en de prima organisatie.

Wim Brinkman bedankt voor het mooie verslag, het geeft de avond goed weer!

Andre Bruil zei

Zo,....ik ben mijn bed uit.... Kostte me even wat moeite na zo'n, ook voor mij, grensoverstijgende tocht. Maar,....geeft toch veel voldoening! Voor de organisatie en de versnaperingen wil ik schorre en malle Piet en de dames achter deze twee kanjers hartelijk danken.

Gr. Andre Br.

Marco zei

Heren van de smokkelbende de "zwarte hand". reuze bedankt! ik wilde dit niet missen. vanmorgen wel iets brak in de botten... Reuze bedankt allemaal. en Wim, iej kunt ut ook! mooi man..

Anky zei

Het was voor mij een grensoverschrijdende tocht in alle opzichten, kon vanmorgen nauwelijks mijn bed uitkomen, maar had het toch niet willen missen. Organisatie bedankt! En Wim fantastisch beschreven!

ingrid zei

het was prachtig!!! genoten van het hardlopen en de afterparty, het was TOP!

de buren zei

wij zijn ook net ons bed uit, er was zoveel lawaai bij de buren...
gr

Marco zei

@ De Buren.. , whahaha prachtig.

Frank zei

Bij sommige activiteiten hoef je niet eens te zijn, om er toch stilletjes van te kunnen genieten. Het was weer een toppertje, dat is wel duidelijk!

Harro zei

Machtig mooie avond, aan de hand van schorre en malle Piet het smokkelen 2.0 meemaken.
Lampen op het hoofd, lichtgevende hesjes; deze mannen tarten de komiezen maar zijn werkelijk voor niets en niemand bang.
Ging het nu over drank, ik zie uit naar de keer dat er heftiger spul de grens over moet; ik wil d'r weer bij zijn!

Allen die er bij waren en/of het mogelijk maakten; bedankt!