 |
| Andre Bleumink loopt 5e Veluwezoomtrail in Rheden |
Dit jaar waren de
weersomstandigheden een stuk beter, zo goed als droog en tegen de 20 graden.
Het trailrunnen is intussen ook een stuk populairder geworden en de organisatie
een stuk professioneler. Waar een paar jaar geleden een honder lopers aan de start
stonden, was de inschrijving dit jaar al binnen de korste keren helemaal
volgeboekt. De organisatie door Jan Strijker i.s.m. Mud Sweat and Trails is
inmiddels een geoliede machine geworden. Van de pendelbus naar de start tot de
vriendelijke meisjes die je tas van een label voorzien en opruimen, alles is
tot in de perfectie geregeld.
Het was gezellig druk op het
start- en finishterrein, met standjes met trailspullen en legertenten voor de
startnummers en de sporttassen. Omdat het ook erg mooi weer was was het al snel
een vrolijk weerzien van oude bekenden en kennismaking met nieuwe lopers. Een
beetje Zwarte Cross sfeer, maar dan zonder motoren en drank…
Om de drukte op het parcours
te spreiden startten de 53 km lopers een uur eerder dan de 27 km lopers.
Hierdoor miste ik helaas de start van loopmaatje Henrie Drenthel. De 27 km
lopers startten ook in groepen, iedere 10 minuten gingen er weer 100 mannen en
vrouwen van start. Een uur na de 27 km waren tenslotte de 14 km lopers aan de
beurt. Na de start in de tweede groep van de 27 km bleek dat al snel een prima
beslissing van de organisatie. Waar in andere evenementen de kreet trailfile
zeker in het eerste stuk een bekend verschijnsel aan het worden is,
konden we hier redelijk vrijuit lopen. En dat was maar goed ook, de hellingen
in het eerste stuk van de Veluwezoomtrail staan bekend om ‘technische klimmen
en afdalingen’, wat er in de praktijk op neer komt dat het werkelijk bulkt van
de stenen en boomwortels. Een beetje ruim zicht is dan erg prettig om de enkels
heel te houden.
Uit ervaring (en uit de
plattegrond) wist ik dat het eerste derde deel en het laatste derde deel
behoorlijk heuvelig was, ik begon dan ook rustig aan. Eerst nog een beetje
stijf in de spieren vanwege het feit dat ik nog stevig getraind had afgelopen
week (zelfs nog een 10 km wedstrijd 3 dagen eerder), maar na een kwartiertje
begon ik lekker op stoom te komen. Rustig heuvel op en ontspannen naar beneden
laten ‘rollen’, heerlijk is dat. Een aantal heuvels waren lang en steil genoeg
om flink aan het zweten te komen, maar werden gevolgd door afdalingen die ook
lang genoeg waren om weer op adem te komen.
Het mooie van de
Veluwezoomtrail is het feit dat je kilometers door onafgebroken natuurgebied
loopt. Dat vindt je verder volgens mij nergens in Nederland. Bos en heide
wisselen elkaar af, waardoor je toch steeds een ander uitzicht krijgt.
Prachtige doorkijkjes door brede en smalle paden, waar de zonnestralen door het
bladerdek schijnen en regelmatig ook mooie vergezichten als je weer op de top
van een heuvel geklommen bent.
Hoewel ik ruim
voldoende eten en drinken bij me heb voor de hele afstand (ik heb als
voorbereiding voor de Xtrails binnenkort mijn Racevest redelijk volgepropt om
aan het gewicht te wennen), ben ik toch blij dat ik de verzorgingspost
bereikt heb. Gelletjes en energierepen zijn toch een stuk minder lekker dan
watermeloen, sultana’s, ontbijtkoek etc. De dames zijn super enthousiast en
vriendelijk en hebben voor iedereen nog een aanmoediging voor ze weer op weg
gaan.
Na de verzorging op 14 km
gaat het langzamerhand weer richting finish. Een mooi glooiend stuk heide over
het Roozendaalse Veld zorgt voor geweldige vergezichten en mooie fotomomenten.
Een Schotse Hooglandstier zorgt voor wat onrust bij de lopers door eigenwijs op
het pad te staan, maar iedereen is wijs genoeg om het beest met rust te laten.
Het briesje zorgt ervoor dat de druppels angstzweet bij sommige mensen
(duidelijk uit het westen des lands) als snel verdampen.
Na de heide overgestoken te
zijn duiken we weer het bos in en weet ik dat er nog een venijnig stuk aan
komt. Nog even een gelletje en een paar slokken water voor wat extra energie en
ik ben er klaar voor. De heuvelrug die nog tussen ons en de finish ligt
is best steil en lang maar de benen zijn nog goed en ik zak niet in qua tempo.
Het feit dat ik nu steeds meer lopers achterop kom die duidelijk hun kruit te
vroeg verschoten hebben geeft ook energie. Met een aanmoediging in het voorbij
gaan probeer ik ze nog wat op te peppen. Vooral heuvelop vallen hier de
klappen, maar ik kan nog vlot omhoog. Vlot omlaag gaat zelfs een beetje te
goed, ik mis blijkbaar een lintje dat wat achter een boom is verscholen.
Gelukkig komen er vrijwel meteen mensen teruglopen die dezelfde fout gemaakt
hebben en ben ik uiteindelijk maar een paar honderd meter omgelopen.
Het laatste stuk ken ik nog
van een training van afgelopen voorjaar en ik weet dan ook wanneer we
uiteindelijk de laatste helling gehad hebben en we alleen nog maar een afdaling
naar de finish hebben. Met een grote glimlach dender ik naar beneden, waar een
heleboel supporters en lopers die al gefinished zijn lekker in de zon zitten.
Applaus is er voor iedereen die over de streep komt. Na 2:44 uur druk ik mijn
horloge op stop en neem ik een welverdiende Erdinger in ontvangst. Na een
tijdje napraten en sterke verhalen vertellen in het zonnetje wordt het
uiteindelijk tijd om weer naar huis te gaan.
Organisatie bedankt voor dit
perfecte evenement. Tot volgend jaar! Henrie Drenthel liep de 53 kilometer en kwam binnen na 5:33 uur.
Meer foto’s op Facebook
Site van de organisatie met
de uitslagen
Foto’s van Mischa Visser, de mooiste staan op de gallery
Geen opmerkingen:
Een reactie posten