zaterdag 17 september 2016

Mooie eerste Montferlandtrail in Braamt

Andre Bleumink
Deze tijd van het jaar is het druk op de trailkalenders. Ieder weekend kun je op meerdere plekken in binnen- en buitenland aan de start staan. Dat maakt het des te leuker dat je gewoon de wekker op kwart voor acht kunt zetten en dan nog tijd zat hebt om naar de start te komen. Dit weekend was namelijk de Montferlandtrail, georganiseerd door MudSweatTrails. Gewoon in één van mijn favoriete trainingsgebieden, die kon ik niet laten lopen. Toen ik aan kwam bij outdoorcentrum Markant viel de rust meteen op. Het was niet druk, in ieder geval voelde dat niet zo. Achterhoekse gemoedelijkheid ten top. Hoewel er later toch een 143 finishers bleken te zijn op de 14 km en 104 op de 30 km. De vrijwilligers waren vrolijk en behulpzaam en het weer was goed genoeg om nog even lekker op het terrasje te zitten kletsen of even de stand met trailspulletjes te bekijken. Mijn trailmaatjes zaten er al en ik zag her en der ook nog diverse bekenden. Ik zag en hoorde mensen uit alle windstreken van Nederland, ze hadden goede zin en waren benieuwd naar het parcours. Binnen trailminnend Nederland is het Montferland behoorlijk onbekend gebleven, onterecht natuurlijk. Dat komt natuurlijk omdat de reisafstand van het westen van Nederland naar de Achterhoek veel groter is dan andersom. Dat zorgt er aan de andere kant voor dat de paden en paadjes in dit prachtige gebied zelfs in het weekend nooit echt druk zijn.

De route van de 14 en de 30 km had ik van tevoren bestudeerd en zag er veelbelovend uit. Het terrein kende ik wel, de meeste paadjes heb ik waarschijnlijk wel een keer gehad op mijn zwerftrainingen. Maar toch zag ik dat ze er een andere wending aan hadden weten te geven dan ik meestal doe. Ik was dan ook erg nieuwsgierig. Na het welkomstwoordje van Marc werden we weggeschoten en stormde de meute weg voor de 30 kilometer. Ik startte behoudend samen met Peter, wetend dat er meteen in het begin al een paar klassieke Montferlandse hellingen op ons lagen te wachten. De Kale Jacob en de Hettenheuvel kwamen voor de meeste lopers denk ik een beetje als een verrassing. Lange steile klimmen zoals we die normaal in Limburg tegenkomen. Mijn maatje Peter had ik al snel gelost, inmiddels liep ik met Vincent Barink, de bekende blotenvoetentrailer. We hadden elkaar al een tijdje niet gesproken en zo werden de volgende kilometers gezellig weggetikt in een heel redelijk tempo. De heuvels waren nu iets vriendelijker en goed te belopen, ook met blote voeten. Het bos lag er prachtig bij, nog geen herfstkleuren, maar wel manshoge varens en struikgewas waar we tussendoor slingerden.

Ondertussen hoorden we steeds het geluid van vrachtvliegtuigen, steeds meer leek het wel. Op een open stuk kon je ze ook zien en ik herinnerde me dat die dag de droppings zouden zijn voor de herdenkingen van Operation Market Garden. Indrukwekkend gezicht, die vliegtuigen. Het geluid was wel wat storend voor de lopers in het bos, maar na een uurtje was het over en hadden we het bos voor ons alleen. Bij de eerste verzorgingspost op 7 km had ik nog genoeg drinken en kon ik meteen door, na een handjevol winegums gepakt te hebben. Vincent liet ik achter en dus liep ik alleen verder. Alleen, maar niet eenzaam. Voor en achter me liepen een aantal mensen die ongeveer hetzelfde tempo hadden en af en toe wisselden we van plek bij een helling of afdaling. Het uitzetten van het parcours was overigens ook prima gedaan. Mooie duidelijke linten en pijlen wezen keurig de weg. Alleen doordat ik zelf met een bidon bezig was op een lekkere vlotte afdaling kreeg ik het voor elkaar om een pijltje te missen. Maar ik werd meteen teruggeroepen door medelopers, geen probleem dus. Wel het koppie erbij houden dus.

Ik voelde me prima en liep volop te genieten van de mooie doorkijkjes en uitzichten die, voor mij tenminste. zo kenmerkend zijn voor dit gebied. Zo loop je voor je gevoel in een jungle en 20 meter verder kijk je ineens uit over een maisland en zie je een dorpje met een oude windmolen in de verte liggen. De paadjes lagen er goed bij en het tempo zat er behoorlijk in. heel behoorlijk voor mijn doen zelfs. Zou ik dat wel tot het einde vol kunnen houden? Vaak bu’j te bange roepen we dan maar weer, gewoon doorlopen en kijken hoe het afloopt. Ik zit helemaal in de wedstrijd en de kilometers tikken weg zonder dat ik er bijna erg in heb. Genieten van het moment en van de omgeving. Het veld van lopers wordt langzamerhand behoorlijk uit elkaar getrokken en ik heb hele stukken dat ik geen enkele loper voor me zie. Af en toe een wandelaar of een ruiter die ons parcours kruist. Uiteraard groet ik iedereen en ook iedereen groet vriendelijk terug. Dat er verder niets is afgesloten in het gebied en dat er alleen een papiertje is opgehangen bij de ingangen waarin geattendeerd wordt op de wedstrijd is goed genoeg. Mooi de iedereen elkaar dan gewoon de ruimte geeft om lekker op zijn eigen manier buiten bezig te zijn.

Bij de tweede verzorgingspost is mijn bidon helemaal leeg, het is toch best warm en vochtig en ik zweet continu door. Even bijvullen en een paar tucjes voor onder weg meenemen. Het grootste gedeelte zit er al op en na een paar kilometer met heuvels mogen we nog twee kilometer vlak en dan zijn ze er al weer. Het hoge tempo dat ik het laatste uur aangehouden heb op de mooie glooiende paden begint toch wat door te drukken. De kuiten en hamstrings voelen wat kramperig aan. Even wat gas terug op de klimmen en relaxen op de afdalingen. De heuvels die nu nog komen vielen eigenlijk reuze mee, ik had rekening gehouden met nog een paar stevige klimmen. Van tevoren had ik gerekend op een eindtijd van zo rond de 3 uur. Tot mijn verbazing klokte ik af op 2:44, dan had ik echt wel hard gelopen. Ik was zo tevreden als een kat die een muis gevangen heeft. Dat had ik van tevoren niet kunnen bedenken. Soms heb je gewoon een dag waarop alles goed gaat. Ook mijn maatjes waren tevreden over hun 14 km loop en zaten al te genieten van een lekkere kom soep op het terrasje. Het was er perfect weer voor. Nadat ik me omgekleed had en een colaatje had gedronken kwam ook Peter over de streep. Helemaal stuk, maar blij dat hij met weinig training toch was gefinisht. Het was een mooie dag, veel mensen gezien en gesproken. Geweldige wedstrijd in alle opzichten. Goede organisatie en locatie, alles perfect geregeld. Hopelijk blijft deze op de kalender, het heeft wat mij betreft de potentie om een klassieker te worden.

Andre Bleumink

Geen opmerkingen: