Column: Erwin’s zin en onzin - deel 147

Ooit sta ik weer, juichend en met veel babbels, op een erepodium, wachtend op de kussen van de rondemiss… 

Zilver met een gouden rand!

Twee keer goud, eenmaal zilver en één keer brons. Het Estinea Running Team is er opnieuw in geslaagd om zich bij de eerste drie te lopen tijdens de zorgmarathon op Papendal. Vooraf was er gehoopt op een derde zege maar dat was direct vanaf de start een kansloze exercitie. Deze tweede plaats voelt als zilver met een dikke gouden rand. Vorige week kondigde ik, misschien tegen beter weten in, de derde overwinning op rij aan. Dit was natuurlijk blufpoker van het hoogste niveau. Even de boel op scherp zetten, de concurrentie de adem benemen. Dat er ploegen sneller konden zijn, had ik zelf ook wel ingecalculeerd. Dat neemt niet weg dat het jammer is. Het Estinea Running Team was er klaar voor en presteerde op de toppen van haar kunnen, maar helaas, de concurrent was ons gewoonweg te slim af. 

Startloper Geert Wevers vertrok vanaf de eerste startrij en draaide de gaskraan direct open. Na twee zware ronden gaf hij het ‘stokje’ door aan Frank Roos. Deze 53 jarige diesel is in de vorm van zijn leven en raapte de ene na de andere tegenstander op. Aan Wim Brinkman, Roy Ebbers en Wim Jentink de taak om de goede positie te consolideren. Ebbers is ontevreden over zijn eigen prestatie – beetje terecht ook wel – maar het team ligt, ondanks dat, redelijk van voren in het veld. Als zesde ben ik zelf aan de beurt. Na wat magere maanden, wat hardlopen betreft, kan ik niet zeggen dat ik barst van het zelfvertrouwen. Tot overmaat van ramp ga ik ook nog als een bezetene van start. De energievoorraad is halfweg al drastisch geslonken en het is kruipen richting de finish. Waar ik de afgelopen twee jaar het team nog op sleeptouw nam, eindig ik nu ergens anoniem in de middenmoot. 

Holmer Bruggink en André Bruil doen precies datgene waarvoor ze zijn aangesteld. Solide races waardoor het team nog alle mogelijkheden heeft. Good old Gerrit Ormel, zestigplusser, heeft een karrenvracht aan ervaring. Onverstoorbaar en schijnbaar onvermoeibaar dendert hij over het zware parcours. Wim Brinkman mag het karwei afmaken. Na 2.54 uur is de marathon voltooid. Ruim acht minuten eerder kwam het eerste team over de finish. Met deze tweede plaats, laat het Estinea Running Teams tweehonderd ploegen achter zich, een prestatie van formaat. In 2017 gaan de Achterhoekers wederom met frisse moed richting Papendal en komt wellicht die derde overwinning er alsnog, wie zal het zeggen!

Wat mezelf betreft, in het vervolg laat ik de voorbeschouwingen op deze site maar even voor wat ze zijn. Het brengt me weinig succes en ik moet dag-in-dag-uit verantwoording afleggen aan personen die zelf nog nooit iets hebben gepresteerd, dat is een zinloze bezigheid. Mijn vorm  is dit hele seizoen al kwijt en het voelt als zoeken naar een speld in een hooiberg, maar het komt goed. Ooit sta ik weer, juichend en met veel babbels, op een erepodium, wachtend op de kussen van de rondemiss…