zondag 2 december 2018

Verslag van de Klein Zwitserlandtrail-experience in Luxemburg

Enkele deelnemers aan de supergave trail
Als ‘s morgens om 4:30 uur de wekker gaat om voor een trail van 21,5km naar Luxemburg af te reizen, vraag je je af of anderen dan toch gelijk hebben dat je “het good wies kapot hebt”. Maar goed, niet piepen en d’ran! Om effe voor 5:30 uur staan Linda & Martijn voor de deur om op pad te gaan. Ondanks het feit dat Martijn door een enigszins stevige omhelzing van een stukje buitengebied van Aalten niet mee kan lopen, gaat hij toch mee als chauffeur. En gaat hij daar een stuk aan de wandel.

Na 3,5 uur rijden komen we (uiteraard als eersten) aan op het startpunt bij camping “officiel” in Echternach. Alwaar langzamerhand iedereen binnen druppelde en Dorethea (volgens de ingewijden zoals wel vaker) nèt iets later onder licht commentaar haar entree maakte.  Dit uiteraard tot vermaak van iedereen. Na een soort van briefing ging de hele groep inclusief 6 cani-trailers (wat een onwijs mooie, en vooral enthousiaste dieren waren dat) op pad voor wat een supergave trail zou worden. Na een meter of 300 was het voor mij de lange reistijd en het vroeg opstaan al ruimschoots waard! Ik kan jullie verzekeren dat de foto’s het nog niet voor 50% laten zien hoe indrukwekkend was in het echie!

De ene mooie rotspartij volgde de andere op, en de vergezichten, ondanks dat het bewolkt en heiig was, logen er ook niet om. Dorethea had iedereen gewoon vrij gelaten in of mensen sneller of langzamer wilden lopen en of mensen ook door de kloven en grotten onderweg wilden gaan.Dit resulteerde in een groep die alleen maar opsplitste omdat de honden nietoveral door of over konden en de cani-trailers een alternatieve route liepen. De andere groep bleef telkens weer op elkaar wachten  en bleef dus mooi bij elkaar. Geweldig om tussen steeds nauwer wordende kloofjes door te kruipen, met één kloof die zelfs maar 30 cm breed was. Dan heb je het voordeel dat je niet stevig gebouwd bent, en er gewoon tussendoor past. Ook een gangetje dat behoorlijk kruip door -sluipdoor was kon niet worden overgeslagen door mij en een medetrailer (zijn naam ben ik ff vergeten. Sorry, niks nieuws voor mij). De grot was geen probleem, maarde klim terug naar boven over gladde keien en bladeren was de echte uitdaging.Toen ik boven kwam en achter mij iets naar beneden hoorde stuiteren was het goed schrikken. Gelukkig was het niet de andere klimmer, maar een kei die hij vastpakte en losschoot.

Gezamenlijk kon de groep dus gelukkig weer verder via allerlei mooie single-tracks. Bleef wel oppassen met al dat blad op keitjes en boomwortels. Een loopster verzwikte haar enkel, maar kon gelukkig (met wat moeite) wel tot het eind mee. Sommige passages konden alleen via trappen worden genomen. Maar dan ook in iedere vorm. Steen, klei, hout, staal en ook in iedere (on)mogelijke combi van deze materialen. Met name het “rovershol” was geweldig met z’n stalen ladders en “echte mensenbotten”. Na 14 km was het tijd voor lunch in restaurant de Trail-inn (waar anders), alwaar de cani-trailers op ons wachtten.Na een paar koppen slappe koffie (het koffie apparaat had kuren, waar de eigenaar zich uitgebreid voor excuseerde) ging het weer verder. Onder het genot van de zang van een van de dames (nooit geweten dat de tekst van band aid was: let them know it’s crisis time again) ging het even vol gas over asfalt de bult af, en daarna weer het bos in.

Hier volgden nog meer single tracks en heul veul, maar dan ook écht heul errug veul trappetjes elkaar op. Zelfs toen Dorethea een deel van de route bestempelde als beter niet ivm de veiligheid werd er unaniem besloten om rivierbedding die verwoest was door een vloedstroom in juni toch te proberen en als iemand het niet zag zitten gezamenlijk terug te keren. Dit werd naar mijn (on)bescheiden mening één van de mooiste delen van de route! Daarna nog even een lange trap naar boven voor het uitzicht op de camping waar we vertrokken en via een alternatief paadje weer terug naar de auto’s. Helaas waren de honden niet welkom in het nabij gelegen Youth hostel en werd er voor het eten gekozen voor terugkeer naar de Trail-inn. Daar werd er gezamenlijk nog even de dag door genomen en was iedereen meer dan dik tevreden! Complimenten voor de organisatie van Dorethea Bil dus!!

Eric Hoogerbrug

Geen opmerkingen: