Column: Erwin’s zin en onzin - deel 136

Wamelink strikes again!

Met zes clubtitels op zak mag ik wel zeggen dat ik een formidabele atleet ben. Als één van de weinige atleten beschik ik over kracht, explosiviteit, lenigheid, techniek en uithoudingsvermogen. Een unieke combinatie. Ik ben een geboren meerkamper met een voorliefde voor het hardlopen.

Als bekend wordt dat vijf Achterhoekse atletiekverenigingen de handen ineen gaan slaan, ben ik direct enthousiast. Ik kan niet ontkennen dat ik in het verleden wel eens wat kritiek heb gehad op onze Winterswijkse collega’s, maar dat is nu verleden tijd. De samenwerking bestaat in eerste instantie uit een serie avondwedstrijden. De eerste wedstrijd werd vorige week vrijdag (10 juni) in Winterswijk gehouden.

Mick Wagener en Jerrel Balke nemen namens Ava’70 ook deel aan de wedstrijd. Je zou denken dat deze twee jonkies wel een beetje respect hebben voor mij – iemand met een grote staat van dienst – maar niets is minder waar. Ik krijg de ene na de andere denigrerende opmerking naar mijn hoofd geslingerd. “Doe jij ook mee, staat de ambulance al klaar. Haha!”, “Hey stijve hark, pas je op dat je niks afscheurt.” Of: “Kun jij niet beter met die 80 plussers meedoen, dat is meer jouw niveau.” Jullie begrijpen dat ik getergd aan de meerkamp (ver, discus en 800m) begon.

Bij het verspringen deel ik direct een forse tik uit. In de tweede ronde vlieg ik naar 5.25m. Mick springt slechts 6 centimeter verder en Jerrel (4.57m) komt in het stuk helemaal niet voor. Bij het discuswerpen heb ik het nakijken. Daar moet wel bij vermeld worden dat Mick met een soort flippo (1,5 kilo) mag gooien en ik met een echte mannen discus. Jerrel kan wederom zijn clubgenoten niet bijbenen. Hij gooit 21 meter. Bij mij stort de discus na, bijna, 23 meter ter aarde en Mick smijt ruim 27 meter. Op de 800 meter spant het erom. Mick, die inmiddels geen praatjes meer heeft, moet zijn voorsprong zien te verdedigen in het klassement. Gaat dit hem lukken? Jerrel doet voor het klassement niet meer mee, maar zet wel de snelste Ava-tijd neer op de 800 meter (2.17.2 min). Mick loopt een acceptabele race en noteert 2.34.2 minuten en ondergetekende snelt solo naar 2.18 minuten. Als later op de avond de uitslagen binnendruppelen, druipen de jonkies af. Met de staart tussen de benen en met het koppie naar beneden verlaten ze het sportterrein. ‘Wamelink strikes again!’.

Deze mooie sportavond wordt afgesloten met een piekfijn biertje. En, het moet gezegd worden, die gasten van Av Archeus zijn eigenlijk best gezellig. Wat mij betreft is de opzet van deze wedstrijden geslaagd. Jong, oud, recreant en wedstrijdatleet, gaan op een heel ongedwongen wijze de strijd met elkaar aan. Het mag niet onvermeld blijven dat er drie tachtig plussers aan de start stonden. Prachtig om die ‘oudere jongeren’ aan het werk te zien. Eind augustus is Ava’70 aan de beurt en hopelijk gaan veel geelhemden deze uitdaging aan!