donderdag 27 september 2018

Column: Erwin’s zin en onzin - deel 198

Rudi Meinen
Enthousiast, gemakkelijk uit de tent te lokken en bloedfanatiek!

Het zijn vaak oude grijze mannetjes die zichzelf autoriteit toedichten, gehuld in krijgstreepjespak en met denkbeelden uit de jaren zeventig. Je ziet ze eenmaal per maand in het clubgebouw en vluchten zo snel mogelijk de bestuurskamer in. Ze opereren vanuit een ivoren toren en hebben geen flauw benul wat er speelt binnen de club. (Sport)clubs staan tot hun lippen in het water, meestal te wijten aan falend bestuur. Ava’70 heeft hier geen last van: wij hebben Rudi Meinen!

Wat is dat voor zenuwachtige idioot? Verrek, het is Rudi! Het is 10:27 uur en over drie minuten klinkt het startschot van de bos- en duinloop op Texel. De kale snelheidsduivel ijsbeert onrustig heen en weer. Hij is spierwit, zelfs uw favoriete columnist heeft op het betreffende moment meer kleur op zijn gezicht. Terwijl 84 van de 85 deelnemers het zomerloopje totaal niet serieus nemen, heeft de Ava-preses al drie nachten niet geslapen. Enkele uren voor de wedstrijd is een toiletbezoek in de groepsaccommodatie voor de overige ava-leden onmogelijk, want het schijthuis is door de voorzitter geannexeerd. Rudi staat aan de start van de 4,3 kilometer en heeft maar één wens; zijn grootste concurrent - Sam ter Haar - verslaan. Het hele weekend is dit het voornaamste gesprekonderwerp, tot vervelends toe. Als het startschot klinkt, vliegen Rudi en Sam weg in een tempo waar Eliud Kipchoge jaloers op zou zijn. Als twee jonge reeën op de vlucht voor een schot hagel banen ze zich een weg door het bos. Ongetwijfeld krijgen ze over een paar kilometer de deksel gigantisch op de neus maar dat zal ze een zorg zijn. Het is een man tegen man gevecht en de eindtijd speelt voor de heren geen rol. Rudi trekt aan het langste eind. Hij eindigt ergens kleurloos in de middenmoot maar is zo blij als een kind. Enkele minuten na de race krijgt hij, voor de eerste keer dit weekend, weer wat kleur op zijn gelaat.

Dit is Rudi ten voeten uit. Enthousiast, gemakkelijk uit zijn tent te lokken en bovenal bloedfanatiek. Hij staat met zijn grote poten (schoenmaat 50) midden in de vereniging. Hij komt niet één keer per maand maar één keer per dag bij de club (vraag het maar aan zijn vrouw…), weet donders goed wat er speelt en is bij alle activiteiten aanwezig. De Carwash van Team Happy Code, het trainingskamp van het T&F-team, de clubkampioenschappen, de sponsoravond of het ‘meiboomfeestje’ bij de Ava-buurtjes, de lange magere gestalte van de heer Meinen zie je altijd en overal, een clubdier in hart en nieren!

Hij is misschien wat lang van stof en soms een tikkeltje verstrooid, het is ‘m allemaal vergeven. Iedere gek zijn gebrek. Rudi is niet alleen de snelste maar ook de meest gedreven voorzitter van heel Nederland! Wij mogen als leden in onze handjes knijpen met deze bijzondere leidsman!  

1 opmerking:

Dave zei

Helemaal mee eens. Top-voorzitter.