Verslag van de 13e Hemelvaartsloop in Vragender

Ruim twintig lopers, die allerlei roddels en wetenswaardigheden uitwisselden

Een mooie traditie van Hemelvaart is het dauwtrappen. Vroeger stapten we voor dag en dauw met de vriendengroep op de fiets om een dagje rond te toeren. Meestal met wat gerstenat en andere versnaperingen in de fietstas.

Nu, ouder en wijzer geworden bestaat die traditie nog steeds. In iets andere vorm, maar toch... Geert Wevers organiseert al jaren met Hemelvaart de dauwloop, een trainingsloopje waar iedereen aan mee kan doen en waar de nadruk ligt op gezellig een eindje lopen. Ik heb er al meerdere keren aan meegedaan en ik was dan ook blij dat er na een paar jaar afwezigheid weer een aankondiging op de site stond.

Geert zelf bleek helaas verhinderd, maar Theo Stronks had een mooie route voorbereid vanaf café Beneman in Vragender. Ik had een langere duurloop in gedachten en besloot daarom nog wat eerder op te staan en lopend naar Vragender te gaan. De wekker ging op een tijd die voor mijn gevoel midden in de nacht was en om mijn vrouw en dochter niet te storen sloop ik als een dief door het huis omme aan te kleden en mijn spullen te pakken. Stipt zes uur stond ik buiten en zette ik mijn Garmin aan.

In een rustig sukkeldrafje ging ik op weg. Het buitengebied tussen Groenlo en Vragender lag er verlaten bij. Wat koeien keken verbaasd naar die gek die voor dag en dauw langs kwam rennen, maar verder zag ik niemand. Wat een rust, heerlijk om zo wakker te worden. Bijna voor ik het in de gaten had was ik al in Vragender, er was verder nog niemand. Maar dat veranderde al snel.

Binnen tien minuten was de landelijke rust van het dorpje wreed verstoord door ruim twintig lopers, die kletsend en lachend verzamelden voor hun rondje.

Stipt zeven uur werd de klassieke groepsfoto genomen en vertrokken we voor onze ronde. Theo leidde de groep meteen de binnenlanden in. Mooie boerenpaadjes die geflankeerd werden door bloeiend fluitekruid, een plaatje gewoon. De stemming zat er ook goed in onder de deelnemers. Allerlei roddels en wetenswaardigheden werden uitgewisseld, maar er was ook plek voor gesprekken met diepgang. Niet heel diep, maar toch wat meer dan Story-niveau zullen we maar zeggen.

De paadjes kwamen me niet onbekend voor, de Schans is mijn normale trainingsgebied, maar voor de meeste deelnemers een gebied waar ze zelden komen. Her en der moest er nog een omgevallen boom omzeild worden of moesten we er overheen klauteren. Dat maakte het nog mooier natuurlijk.  We genoten dan ook volop van de kleine paadjes en boerenweggetjes. De mooie uitzichten over de velden vanaf de Vragender Esch waren alsof ze uit de VVV-folder kwamen. De Achterhoek is in deze tijd echt prachtig. Voordat we het in de gaten hadden zat onze ronde er al weer op en stonden we weer op de parkeerplaats bij Beneman. Toevallig stond daar net een groepje LVG'ers klaar om met hun dauwloop te beginnen, een mooie aflossing van de wacht.

Na een colaatje uit mijn rugzak te hebben genuttigd en wat nakletsen was het voor mij tijd om weer verder te lopen. Via de Schans liep ik rustig aan weer naar huis, waar vrouw en dochter net opgestaan waren om een ontbijtje te maken. Perfecte timing dus. Met een ronde van zo'n 11 km en zeven km heen en terug kwam ik op 25 km, niet slecht voor een donderdagochtend.

André Bleumink