zaterdag 3 november 2012

In gesprek met marathonloopster Jose Abbink

De start op de Verrazano Bridge in New York
Deze maand interviewde Lieke Zweers de Varsseveldse José Abbink. José is een heel sportieve dame en doet binnenkort mee aan de marathon in New York. Ze vertelt ons over haar sportieve carrière en haar weg naar ‘the big Apple’.

‘Een jaar of elf geleden voelde ik sterk de behoeft om te gaan sporten. Ik was niet zozeer opzoek naar een geestelijke uitlaatklep, maar was vooral erg benieuwd naar wat mijn lichaam prettig vond en aan kon. Ik ben toen begonnen met hardlopen en heb het rustig opgebouwd. Een aantal jaren later, toen ik mijn conditie had opgebouwd, heb ik de stap gezet om af en toe mee te doen aan een hardloopevenement. Ik heb bijvoorbeeld mee gedaan aan de Marikenloop in Nijmegen. Om wat meer te leren over de techniek en opbouw van het hardlopen heb ik mij ingeschreven voor de Gelderse Looppaspoort. Door het volgen van deze clinics werd het plezier in hardlopen voor mij alleen maar groter.Hardlopen betekent heel veel voor mij. Het brengt me tot rust en het maakt mij zelfverzekerder. Ik vind het mooi om te zien hoe je vooruit gaat in de looptechniek. Je sluit echte vriendschap met je eigen lichaam, en verbaast je er over wat je lichaam allemaal aan kan’.

Zeven jaar geleden slaat voor José een klein noodlot toe. Ze raakt geblesseerd aan haar voet en kan hierdoor niet meer hardlopen. Erg vervelend voor iemand die zo sportief is als José, maar ze laat het er niet bij zitten.
‘Omdat ik niet meer mocht hardlopen, besloot ik om een fietscarrière te beginnen. Een week na de diagnose heb ik een racefiets gekocht. Fietsen en spinning waren voor mij een mooi middel om mijn conditie op peil te houden. Na een paar maanden heb ik mij, net zoals bij het hardlopen, opgegeven voor fietsclinics. Hier trainde ik om de Alpe ‘d Huez te beklimmen. Ik realiseerde me hierdoor dat het echt tijd werd om wat aan mijn blessure te doen. In Papendal heb ik van een sportarts een injectie in mijn hiel gekregen en daarna was de pijn verdwenen’.
Doordat de pijn in José’s voet verdween, realiseerde ze zich dat ze wellicht haar droom kon laten uitkomen: het lopen van de marathon in New York.

Het verlangen om deze marathon te lopen was er al heel lang. Ik heb altijd gezegd dat wanneer ik veertig zou worden, ik de marathon zou lopen. In januari 2009 heb ik me ingeschreven voor de marathon van New York. Twee maanden later, toen ik veertig werd, viel het felbegeerde startbewijs op mijn deurmat. Op 1 november 2009 liep ik mijn eerste marathon. Na die marathon heb ik wedstrijden gelopen in Berlijn en Rotterdam en binnenkort,  op 4 november, loop ik de marathon in New York.

Het trainen voor een marathon is een zware opgave en eist veel discipline en een gezond lichaam. José heeft geluk dat zij in goede conditie verkeerd maar ook voor haar is het een pittige opgave.
‘De training voor New York valt me redelijk zwaar. Ik heb door ziekte twee weken niet kunnen lopen, maar gelukkig viel het conditieverlies erg mee en ging de opbouw van het aantal kilometers voorspoedig. Er staan nu nog vier lange duurlopen van 30 kilometer op mijn loopschema. Deze voer ik altijd uit op zondag. Meestal neem ik een schema van vier maanden waardoor ik op een verantwoorde manier mijn kilometers opbouw. Gelukkig heb ik  een goede basisconditie en weet ik goed wat mijn lichaam aan kan. De meest intensieve periode ligt tussen de zeven en twee weken voor de marathon. Twee weken voor de marathon bouw je het aantal kilometers dat je loopt flink af. Dit wordt de tapering periode genoemd. In deze periode herstelt je lichaam, zodat je op de dag van de marathon topfit bent’.

De conditie van José blijft niet alleen goed doordat ze zoveel traint. José is op verschillende manieren bewust bezig met haar sportcarrière.
‘De intensieve trainingsperiode vraagt veel van mijn lichaam. Ik zorg er dan ook voor dat ik genoeg nachtrust krijg en voldoende eetmomenten per dag heb. Met behulp van een voedingsdeskundige heb ik een voedingsplan opgesteld, om optimaal te kunnen presteren tijdens de trainingen. Het goed verzorgen van je spieren is ook erg belangrijk. Daarom ga ik in mijn intensieve trainingsperiode elke week naar de sportmasseur. Naast deze activiteiten heb ik ook nog een fulltime baan als filiaalmanager bij het Kruidvat, dus een goede planning en steun van het thuisfront is ook van groot belang’.

Zoals José al vertelde is ze erg bewust bezig met de trainingen. De marathon komt al dichtbij. Hoe zit de laatste periode voor de grote dag er uit?
‘De marathon komt inderdaad al erg dichtbij..Zoals ik al zei moet ik eerst nog vier keer een duurloop doen van dertig kilometer. Dit is een hele afstand, maar de echte marathon is nog 12 kilometer verder! Deze laatste kilometers train je niet. Je moet het zien als het toetje van de run: pijnlijke spieren, blaren, kramp, uitputting, kortom: een gevecht tegen jezelf. Ook na drie marathons blijft die onzekerheid: heb ik wel genoeg getraind? New York kent een zwaar parcours: veel bruggen en veel stukken zijn vals plat. Drie uur voor de wedstrijd moet je al aanwezig zijn op het startterrein. Die laatste uren dood je met kletsen, eten & drinken en spanning opbouwen’.

Gelukkig hoeft José niet in haar eentje af te reizen naar ‘the big Apple’ maar gaat haar man mee om haar te supporteren.
‘De sfeer in New York is fantastisch! Er komen zo’n 2,5 miljoen toeschouwers op het evenement af, dat is echt geweldig. Aan de wedstrijd zelf doen 45.000 mensen mee. Het is één groot feest! Wij gaan deelnemen met vier personen en gelukkig gaat mijn man ook mee om mij aan te moedigen. Hij is er altijd bij en steunt me ontzettend. Tijdens de trainingen fiets hij altijd mee om me te voorzien van eten en drinken. Echt ontzettend lief’.

Morgen staat José aan de start van haar grote avontuur. Wat verwacht ze van de wedstrijd?
‘Ik heb geen illusie over een snelle tijd. In Rotterdam heb ik vier uur en achttien minuten gelopen maar dit ga ik niet evenaren. We gaan vooral genieten. Het blijft mooi om te doen: het afzien, de emoties, het mentale gevecht in de laatste kilometers en dan dat intense  geluksgevoel als je over de finish komt..’.

Sporters kijken altijd met een frisse blik naar de toekomst en nooit naar het verleden. Weet José al hoe haar leven er uit gaat zien na de marathon?
‘Mijn ervaring is dat je na een week van verdiende rust in een gat valt. Je grote doel is verdwenen. Ik neem altijd tijd om te herstellen en te denken wat het volgende doel gaat worden. En dat volgende doel weet ik al…(bron).

Bent u geïnteresseerd in de sportcarrière van José en wilt u op de hoogte blijven van haar sportactiviteiten? Dat kan! Op 4 november zijn vanaf 16:00 uur haar loopvorderingen te volgen via www.nycmarathon.org  Op deze site moet u haar naam even selecteren. De foto’s die tijdens de marathon worden genomen zijn na afloop terug te vinden op www.hollandrunner.nl

We wensen José en haar vrienden, maar ook clubgenote Evelien Hillen,  heel veel succes en plezier in New York. Zet ‘m op! Evelien start in een oranje tricot vanuit de Green Lane met startnummer 32834.

2 opmerkingen:

Rob zei

Ik hoorde net op de radio dat de marathon in New York alsnog is afgelast jammer maar wel te begrijpen doordat alle hulpdiensten en politiemensen nodig zijn om de slachtoffers te helpen. Schijnt nog steeds een puinhoop te zijn ook waar de lopers starten(Staten Island)zijn veel doden gevallen en nog niet iedereen is gevonden en dan zal je een marathon wat een feestelijke happening moet zijn daar laten starten.

Geert zei

Ik heb het gelezen Rob, balen maar wel begrijpelijk.