 |
| Theo Bauhuis, Walter Vaags, Evelien Hillen en Jessie te Grotenhuis |
Marcheermalloten
Bijna
niemand begrijpt ons… Half drie ’s nachts opstaan. Met z’n allen gelijktijdig
naar 1 WC willen. Ongesynchroniseerde ochtendrituelen. Vertrekstress. Fietsend
dwars door de stad, laverend door een stroom uitgezopen studenten. Een half uur
slaapdronken schuifelend opwarmen in een mensenmassa van marcheermalloten. En
dan; Beep! Gescand! Op weg! Nog maar 50 km te gaan…
En dat dan 4
dagen achter elkaar. 200 km. 50 uren lopen, zonder ergens naar toe te gaan…
Maar je
krijgt er zó veel voor terug! Want wat is het
waardevol om samen met je vrienden te trainen voor deze prestatie. En soms
urenlang interessante gespreksstof te hebben. Maar ook net zo makkelijk een
half uur samen te zwijgen. Ook dat kunnen vrienden.
En al loop
je deze dagen soms hele stukken alleen, wat gaan tijd en kilometers snel als je
weet dat je dit samen doet. En wat is alleen!? 40.000 vreemde vreemden lopen
met je mee. En allemaal kunnen ze wel aanspraak gebruiken. Of je trekt je
stiekem zwijgzaam een tijdje aan elkaar op...
En wat
smaakt dat eerste biertje lekker, ’s middags op de Wedren. En al is het maar
een uurtje rijden, je waant je lichtjaren ver van huis. Nijmegen is even je
wereld. Dat alleen al is Werelds!
En je hoeft
verder niets. Kunt ook niets! Alleen lopen, biertje, eten, douchen en
slaaptekort. En ook je wandelvrienden glijden af in deze gerustheid. Alle ratio
voor een redeloze ruzie is aanwezig, maar hilarische harmonie heersen. Want wat
waren we weer wonderlijk opgewekt! Waardevol!
Een echte
Vriendenvierdaagse!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten