Langs de Kil en het Hollands Diep in Willemsdorp

Enkele bootjes op de Dordtsche Kil

Ons vakantiepark EuroParcs Resort De Biesbosch ligt net buiten Dordrecht en het park heeft een mooie jachthaven waar gasten een aanlegplaats kunnen huren. Het is dus een ideaal park voor de watersporter want met de boot vaar je direct het prachtige natuurgebied “De Hollandse Biesbosch” in. Vanuit ons huisje is het ook een mooie route om eens rond de jachthaven te lopen en ondertussen te kijken naar de prachtige boten die er liggen. Aan het eind van de jachthaven kan ik niet verder en sta ik op een splitsing van de Dordtsche Kil en het Hollands Diep. Ik keer me om en loop een stukje van dezelfde route terug.

Ruim een kilometer verder kom ik in de buurtschap Willemsdorp. Het ligt op de zuidwestelijke punt van het Eiland van Dordrecht en het bestaat naast de genoemde voorzieningen slechts uit een café en een paar huizen. De buurtschap heeft zijn ontstaan te danken aan de aanleg van de Rijksstraatweg. Deze weg van Dordrecht naar het Hollands Diep hield hier op, en men richtte hier in 1822 een veerpont naar Moerdijk in. Hier kwam voor de wachtenden een uitspanning, waaromheen een kleine nederzetting groeide. Men noemde deze naar koning Willem I (hoewel Napoleon ooit opdracht tot aanleg van de weg gegeven had). Bij de opening van de A16 met bijbehorende verkeersbrug in 1938 werd het veer opgeheven. Het rivierstrand bij het gehucht werd echter door veel Dordtenaren nog voor recreatie gebruikt en sedert 1975 is de oude veerhaven in gebruik als jachthaven.

In de mobilisatietijd tussen augustus 1939 en mei 1940 had Willemsdorp een aanzienlijk Nederlands garnizoen dat zowel in bestaande gebouwen als in een barakkenkamp onderdak vond. Het garnizoen had tot taak de zware kazematten bij de Moerdijkbruggen te bemannen, het landhoofd en de zuidwest oever van het Hollands Diep te verdedigen alsmede het scheepvaartverkeer richting de Dordtsche Kil te controleren. Op 10 mei 1940 - nadat enige bommen op Willemsdorp waren gevallen - landde een tweetal Duitse parachutisten compagnieën in de polders ten noordoosten van Willemsdorp. De parachutisten, in getal meer dan de helft zwakker dan de Nederlandse verdedigers, versloegen in enkele uren tijd het gehele Nederlandse garnizoen. Dat garnizoen was dan ook ingesteld op een verdediging vanuit de waterzijde. Tegenover een vijand die in de rug landde bleek het zeer kwetsbaar. Nadien werden Nederlandse krijgsgevangenen in het barakkenkamp opgesloten en door de Duitsers bewaakt. Doordat Willemsdorp regelmatig onder Nederlands artillerievuur uit de Hoeksche Waard kwam te liggen, vielen er meer slachtoffers onder Nederlandse krijgsgevangenen dan hun Duitse bewakers. In het dorp werden talloze huizen vernield of zwaar beschadigd. Ik sta even stil bij dit stukje historie bij een monument voor de gevallenen, dat naast de oude militaire post staat .

Als ik verder in de richting van het Hollands Diep loop kom ik over De Moerdijkbrug, de langste rivierbrug van Nederland met een lengte van ruim 1 kilometer. Ik steek de brug over en kom in de provincie Noord Brabant terecht. Iets verder ligt het knooppunt Klaverpolder waar de A17 afsplitst in de richting Roosendaal. Het Hollandsch Diep was van oudsher het grootste obstakel voor noord-zuid verkeer in het westen van Nederland. Dagelijks maken ongeveer 150.000 voertuigen van de Moerdijkbrug gebruik, wat het tot één van de drukste niet-stedelijke snelweg buiten de Randstad maakt. Na enkele stappen op Brabants grondgebied te hebben gezet, besluit ik maar om terug te gaan. Aan de andere kant van de brug loopt een trap naar beneden wat mij bij de achterkant van het park brengt. Dat scheelt al weer enkele kilometers, ik heb tenslotte ook nog vakantie.

Klik op de link voor enkele foto's

fotoalbum

Voor ons huisje bij de jachthaven