 |
| Andre, Bianca en Angelique bij de parkeerplaats van kasteel Slangenburg |
Kasteel de Slangenburg en het
omliggende landgoed is een verborgen pareltje onder de rook van Doetinchem.
Survivalgroep Jan in ’t Touw organiseert tegenwoordig de Slangenburgtrail en
ook dit jaar was ik weer van de partij. In de voorbereiding voor de 40 km trail
van de DEO loop hadden Angelique, Bianca en ik het snode plan om eerst even een
rondje extra te lopen en meteen daarna de 21 km te doen. Rik zou eerst ook mee
maar was zo verkouden dat hij zich beperkte tot de 21 km. Ook een flink aantal
AVA, LVG en zaterdagmorgengroep Barchem loopvrienden hadden zich opgegeven voor
de verschillende afstanden.
’s Morgens vroeg kregen we nog
een mailtje van de organisatie dat de parkeerplek anders was geworden, maar wij
waren zo vroeg aanwezig dat zelfs de organisatie er nog niet was. Dus konden we
mooi op het parkeerplaatsje van de Pokkershutte zelf parkeren. Dichterbij kan
niet…. Het was stralend weer, maar wel flink koud. Het kwik kwam maar net boven
nul en er stond een windje dus voelde het dik onder nul. Voor het eerst de
winteruitrusting weer aan. Lange broek, windjack, extra laagjes, buffs, van
alles werd er uit de tassen getoverd voor de start van onze proloog.
We liepen alvast een stuk van
de route, de lintjes hingen er toch al. Ik had voor de zekerheid wel mijn
handheld bij me, want op een gegeven moment moesten we toch afsnijden om op
tijd bij de start te zijn. Na een paar minuten bibberen begon ik al wat warmer
te worden, maar het was nogal een verschil of je in de zon en uit de wind liep
of juist vol in de wind en in de schaduw. De jasjes bleven dan ook gewoon aan,
hooguit af en toe de rits los. We liepen heerlijk te genieten met zijn drieën.
Af en toe passeerden we wat wandelaars, maar verder was het stil in het
buitengebied.
Uiteindelijk waren we na een
dik uur en 11 km op de teller weer terug bij de Pokkershutte. Inmiddels was het
daar al een stuk drukker, hoewel het nog lang niet vol was. Een gezellige sfeer
hing er al en onze loopmaatjes waren er inmiddels ook al. Nog heel even het
windjack wisselen voor een mouwloos windstoppertje omdat het toch wat warmer
was geworden en toen was het al bijna weer tijd om te starten. Er zou gestart
worden in groepjes per vijf minuten. Tijd was niet belangrijk en een podium was
er ook niet, dus om niet te koud te worden liepen we met zijn drietjes al vast
weer weg.
Of het nu kwam omdat de
wedstrijd nu begonnen was of doordat er nu meer lopers waren weet ik niet, maar
het tempo lag nu iets hoger. Mijn schuld overigens, maar de dames klaagden
(nog) niet. Het eerste stuk hadden we natuurlijk al gezien, maar was wel zo
mooi dat dat niet vervelend was. Pas na een km of vijf kregen we nieuw terrein
onder de voeten. Het bos lag er trouwens prachtig bij in de ochtend zon. Nog
volop herfstblad aan de bomen en op de grond, een plaatje gewoon. Af en toe
werden we ingehaald door snellere lopers die later gestart waren, maar we zagen
niet heel veel lopers.
Net voor het tien km punt was
de verzorgingspost. De dames van de post stonden behoorlijk te vernikkelen,
maar ze deden het zichtbaar met plezier. Dat gold overigens voor alle posten
die her en der in het bos en veld stonden om ons de goede kant op te wijzen. Ik
had wel een beetje met ze te doen, uit ervaring weet ik hoe koud je het kunt
krijgen als je ergens op een post staat in de winter. Vanaf hier kwamen we ook
regelmatig lopers van de kortere afstanden achterop (of we werden er door
ingehaald), dus werd het wat levendiger op de route.
De tweede helft van de route
werd het lopen wat moeizamer, niet gek natuurlijk als je een proloog doet. Maar
we konden het ritme nog aardig vasthouden en we lieten vooral de moed niet
zakken. Af en toe een grap uitwisselen met andere lopers en steeds blijven
genieten van het bos. Qua ondergrond was het vrij makkelijk lopen, goed
begaanbare paden en heel weinig modder. Dat maakte het natuurlijk een stuk
makkelijker om in het ritme te blijven.
Toch nog onverwacht snel waren
we weer bij de finish. Inclusief de proloog hadden we ruim 30 km gelopen. Niet
eens echt langzaam, dat geeft de burger moed…. Het douchewater was zelfs nog
warm en dat was wel heel lekker. Ook lekker was de goedgevulde erwtensoep die
gewoon bij de inschrijfprijs inbegrepen was. Lekker bakkie soep en gezellig
even nakletsen. Heerlijk om zo een evenement af te sluiten met je loopvrienden.
Ik denk dat we volgend jaar gewoon weer aan de start staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten