 |
| Frank, Theo en Geert |
Scholtenpad 5e etappe Miste en Bredevoort: donderdag 4 mei 2023 (22.7 km)
Lentekriebels
Soms kunnen dingen zo lekker
samenvallen en dit gebeurde bijvoorbeeld op 4 mei jl. We hadden onze 5e etappe
gepland van het Scholtenpad en nu wil het toeval, dat juist op deze dag
de zon geweldig haar best deed en het zowaar de eerste echte “korte boksendag”
was dit jaar. Logisch natuurlijk dat de stemming in de auto op weg naar het
startpunt al geweldig was. Even na 10 voor half negen stonden we op de
parkeerplaats bij de watermolen van Berenschot klaar voor vertrek. Het moet
gezegd… alles wat onderuit de opgerolde broekspijpjes kwam, zou zeker niet in
de prijzen vallen. Foi, wat een melkflessen… Afijn, het protocol wees een
traject van dik 23 kilometer aan, dus er was geen tijd te verliezen…...
Het was lekker rustig op de
eerste 400 meter, maar daarna werden we direct overvallen door een zwerm zwarte
Wooldse steekvliegen. Een totaal onverwachtse aanval, die nergens aangekondigd
stond. Nauwelijks van de schrik bekomen was het al tijd voor het volgende
hoogtepunt, want er stond op 10 voor 12 in het weiland een ree te grazen, maar
die hield gelijk op toen het Aaltense trio voorbij kwam sloffen. Schrikken deed
het beestje eigenlijk nauwelijks, maar toch hadden we het idee, dat onze
beentjes in de gaten liepen. Inmiddels waren de eerste kilometers al voorbij,
toen er alweer een kleine discussie ontstond die voor enige opschudding zorgde.
Niet echt goed zichtbaar,
stond een tweetal naar ons te gluren. Theo, vogelspotter bij uitstek, was
overduidelijk: twee ganzen, hoog op de poten. Geert en Frank lachten zich een
kriek natuurlijk, maar konden eigenlijk ook niet aangeven, wat het dan wel
moest zijn. Het bewoog ietskes, maar dat leverde ook al niet direct bruikbare
informatie op. Om niet gelijk in de beginfase gezeik te hebben, kreeg Theo maar
het voordeel van de twijfel. Temeer hij zo onnoemelijk in dit soort discussies
kan blijven hangen. Inmiddels werd Corle al bijna aangetikt, toen ons van voren
een jonge hinde tegemoet kan lopen. Als hardlopers pur sang, kijk je dat al
snel naar de loophouding, de armbewegingen of de knie-inzet. De oudste van het
stel, zat echter vooral naar de moves van het shirt te kijken en merkte op, dat
het hardlooptalentje waarschijnlijk zo uit bed kwam, want alles danste los in
de wei. Natuurlijk een opmerking waar de nestor de lachers wel op zijn hand
kreeg.
Inmiddels kregen we hoog
bezoek, want de koekoek meldde zich. Het is altijd lastig te achterhalen waar
het geroep exact vandaan komt, maar de begroeting aan ons adres was luid en
duidelijk. Het beessie hield ons wel goed in de smiezen, want hij of zij bleef
maar roepen. Inmiddels was de Slingeplas bereikt en dat is toch voor een
natuurliefhebber puur genieten. De waterplas staat boordevol en een keur aan
watervogels liet zich zien en horen. De waterpret is enorm en dat is duidelijk
te horen.
Om de historische kennis wat
op te krikken, wordt het vestingstadje Bredevoort volledig doorkruist. Met name
Geert blijkt een schat aan historische kennis te bezitten en als de helft van
wat hij uitkraamde op waarheid berust, is dit een enorme verbreding van
informatie voor de volgelingen van deze dag. Geert kennende, heeft hij altijd
een rijke fantasie, maar als je zo weinig van geschiedenis weet als Frank,
geloof je alles en iedereen, dus zelfs Wevers. Al lopende kregen we alle drie
toch sterk de indruk, dat we grote gedeeltes van de route al eerder hadden
gezien, dan wel gelopen. Best aannemelijk natuurlijk, want de Haart werd
bereikt en als vervente dravers, behoort dit fraaie stukje Aalten toch wel tot
de favoriete trajecten.
Hoogste tijd voor (weer) een
pauze en al smikkelend en smullend werden de laatste nieuwtjes en berichten op
facebook gedeeld. De klok wees inmiddels aan dat de middag zijn intrede had
gedaan en duidelijk was, dat de 20 graden eindelijk weer eens werd aangetikt.
De beentjes begonnen zowaar al iets bij te kleuren en de stemming was en bleef
opperbest met nog enkele kilometers voor de boeg. Duidelijk was al dat ook deze
etappe nauwelijks problemen opleverde voor het wandelende trio en dat er nog
zeker geen slet zat op het gestel. Met name Theo voelt zich als een vis in het
water, maar dat is natuurlijk ook wel logisch gezien zijn verleden als stoere
padvinder. Hij kan zo onwies genieten van al het moois dat de natuur te bieden
heeft, dat hij opvallend vaak met de zakdoek door de ogen wrijft. Hoe mooi is
dat?
De 5e etappe werd afgesloten
met het mooie aantal van 23,23 kilometer (heel iets verlopen) op de teller en dik 5,5 uur genieten
op een mooie donderdag in mei!
Klik op de link voor enkele foto's
Geen opmerkingen:
Een reactie posten