Column: Erwin’s zin en onzin - deel 62

..... en zo is het!

Afschuiven.

Op woensdagmiddag omstreeks 12:15 uur krijg ik een sms bericht. Ik zie dat het een sms bericht is van Erwin Wamelink. Daarin vraagt hij mij of ik zijn column voor 1 keer wil waarnemen, omdat hij zo nodig de bergen in moet. Ik denk bij mezelf lekker is dat. Hij is lekker leuke dingen aan het doen en ik ben hartstikke druk en moet er ook nog even zijn column bij doen. Maar zo aardig als ik ben doe ik dat dan maar. Ik hoop dat Erwin niet verdwaald in de bergen. Ik heb hem overigens veel plezier gewenst.

Eerst maar eens goedkeuring aan Geert vragen, want ja het is wel Geert zijn site. Na drie uur wachten, ik had toch al niks te doen, komt het verlossende antwoord. Ja is prima. Als een gek moet ik wat verzinnen. Het ontbreekt me aan inspiratie. Het kan natuurlijk over de Kroese Wevers cross gaan. Of over 23 januari aanstaande 19:30 uur info avond over Herbalife. (mooi even reclame maken).

Of ik kan natuurlijk wat over de vrijwilligersavond gaan vertellen. Dat was een mooi feestje. Ik heb daar de hele avond mooi de mensen kunnen observeren. Ik heb me natuurlijk gedragen, daar omdat ik eigenlijk niet op dat feestje thuis hoorde. Zo voelde dat voor mij. Ik had net 1 bardienst proefgedraaid en meteen wel naar de vrijwilligersavond.  Maar goed. Het is een fantastische avond. Goed geregeld. Het eten is bijzonder goed weg te krijgen. Als ik goed kijk zie ik daar toch echt de schoonmaakster van ons werk als kok rondlopen. Ze kan goed koken.

Als de muziek speelt en de nodige Hugo weggedronken is komen de atleten tot leven. Het gaat er wild aan toe. Ik ben blij dat ik dit nuchter kan bekijken. Ik denk nog bij mezelf: "ben ik ook altijd zo als ik gedronken heb". Nee dat kan niet waar zijn. Dirk V heeft een sjawl van Geert W. zijn vrouw afgepakt en gaat er goocheltrucjes mee doen. Theo S. trekt zijn mooie grijze trui uit en begint ermee rond te zwaaien. Tijdens de training van afgelopen dinsdag vroeg Theo of iemand zijn mooie nieuwe grijze trui had gezien. Men spreekt er schande van. Volgens ingewijden lag er een gloednieuwe grijze trui in het damestoilet.

Achterin in het lounge gedeelte zie ik leden van Ava zitten. De oudere garde wel te verstaan. Volgens mij zijn ze al lid sinds AVA is opgericht. Onder hen zie ik Henk Lammers. Hoeveel marathons zou hij ondertussen al wel niet gelopen hebben. Ik wil nog wel meer namen noemen, maar door de Hugo die avond is dat een zwart gat geworden.

De voorzitter Dave doet nog een mooi woordje over hoe geweldig die vrijwilligers wel niet zijn en dat de vereniging niet zonder vrijwilligers kan. Frank Roos gaat over tot wie er vrijwilliger van het jaar is geworden. Dat kan er natuurlijk maar 1 zijn. Erwin Wamelink, o nee hij was er helemaal niet. Het zijn Marco Hugo van Rijs en Jerrel Balke. Terecht dat ze het geworden zijn. Ze staan altijd voor Ava'70 en voor Marco zijn harem klaar. Mooi toch.

Ik zie rond 23:30 uur iemand naar mij zwaaien, met andere woorden we gaan naar huis. Ik wil niet en duik nog snel even het dansgedeelte in. Ik word op mijn schouder getikt dat ik nu toch echt mee moet anders moet ik maar zien hoe ik thuis kom. Ik ga dan toch maar mee. Ik zie dat de meeste vrijwilligers nog heerlijk aan het dansen en aan het genieten zijn. Ze hebben het ook verdiend. Kan niet wachten om echt tot de vrijwilligers te gaan behoren.Tot volgend jaar.

Doordat Erwin Wamelink op dit moment ergens op een berg in de binnenlanden van Argentinië zit te genieten van een welverdiende vakantie en daar geen internet tot zijn beschikking heeft, is zijn column deze week overgenomen door Katja Demkes.