DEO loop mooi loopfeestje

Andre Bleumink

De DEO loop bestaat eigenlijk al zolang als ik loop en ik heb al regelmatig aan de start gestaan van deze gemoedelijke crossloop die door de voetbalvereniging van Dijkhoek en omstreken wordt georganiseerd. Altijd gezellig met zijn allen in de kleedkamers en dan een meestal modderig rondje rennen aan het eind van het jaar. Dit jaar was het zelfs een echte jubileum editie, de veertigste keer! Om dit te vieren hadden ze het gekke idee om ook een trailroute van 40 km uit te zetten. Mijn interesse was natuurlijk meteen gewekt.

De route was uitgezet door Tom, een trailrunner uit de omgeving die ieder paadje kent. Dat beloofde natuurlijk veel en mijn verwachtingen voor de route lagen dan ook best hoog. Het enige wat bekend was van de route was het begin en het eind, dat volgde nl. de route van de cross. Voor de rest was het een vraagteken en pas toen we twee dagen van tevoren een mail kregen met de gpx kregen we meer duidelijkheid. Het zag er goed uit, veel stukken die ik wel kende maar ook niet heel vaak kom.

We hadden met vier personen uit ons trailapp groepje afgesproken om er een mooie rustige loop van te maken. Veertig kilometer door modderig terrein lag voor de meesten van ons wel aardig op het randje van de mogelijkheden qua training. Bij de start stonden zo’n 30 lopers klaar en het zag er naar uit dat een groot aantal er van het ook rustig aan zouden doen. We kletsten nog even bij, de start moest nl. even wachten op ons maatje Sander die zich in de dag vergist had en als de brandweer richting Borculo reed. Maar met enkele minuten vertraging werden we met een welgemeend ‘Succes’ uitgezwaaid door de starter.

We liepen samen met een groepje Zandlopers richting het trekpontje over de Slinge bij museum Lebbenbrugge, mooi ludiek element. Daarna liepen we richting Stelkampsveld, een bosgebied dat het laatste jaar flink op de schop is gegaan om meer biodiversiteit te creëren. Door de regen van afgelopen tijd, in combinatie met grote machines waren hierdoor de paden een grote modder bende. Glibberend en glijdend zochten we het beste spoor en we waren blij dat we weer een singletrack het bos in konden.

Vervolgens ging het over de Kale Berg en de Lochemse Berg. Bekend gebied natuurlijk aangezien ik daar veel train, maar altijd mooi. Helaas miezerde het al de hele morgen . En de combinatie van fijne miezer en een bril is niet optimaal om te genieten van het uitzicht. Iedere keer moest ik even mijn bril poetsen om een beetje zicht op het pad en op de omgeving te houden. Om gek van te worden. Met echte regen heb ik daar veel minder last van omdat dan mijn petje het wel opvangt, maar met miezer werkt dat niet.

Maar ondanks het niet optimale zicht genoot ik nog steeds volop. Inmiddels liepen we over het Grote Veld, werkelijk een geweldig stuk natuurgebied met afwisselend bos en (heide)veld en allemaal mooie paadjes waar trailrunners van houden. We liepen met ons groepje inmiddels achteraan aangezien Rik een wat mindere dag had. Alleen een voetballer van DEO die ook spontaan meedeed hat het nog moeilijker, die had nog nooit zo ver gelopen. Gelukkig was er Tom, die de route bedacht had, met zijn maatje om hem te begeleiden naar de verzorgingspost halverwege.

En het was een fijne verzorgingspost. Cola, bananen, repen chocolade, winegums, van alles lag er om ons weer op krachten te laten komen voor de tweede helft. We namen er dan ook even de tijd voor. Maar niet te lang, want het was zeker niet warm. Een paar bekertjes cola naar binnen werken en omdat er meer dan genoeg was stak ik ook nog een reep chocolade in de zak van mijn Fusion broek. Alsof die er speciaal voor gemaakt waren….

Rik had het hier al niet makkelijk, maar we liepen toch door. In een heel rustig tempo en in de hoop dat het nog goed zou komen na de genoten versnaperingen. Tom en zijn maatje waren als bezemlopers nu ons gezelschap en al kletsend over allerlei onderwerpen liepen we verder richting Vorden. Het mooie was dat we nog steeds volop liepen te genieten van de route en de omgeving. Bij vlagen vervloekten we de modderige paden, waar bos- en landbouwvoertuigen de toegang bijna onmogelijk maakten, maar eigenlijk was het niet alleen zwaar maar ook gewoon heel leuk.

Op weg van Vorden naar Borculo konden we nog een glimp opvangen van Kasteel Medler en de Wiersse en werden bospaadjes afgewisseld met stukken slootkant en zandpaden. Voor mij gedeeltelijk bekend vanwege de route van station Vorden naar Station Ruurlo die ik al eens uitgezet had, maar wel echt mooi boerengebied. We begonnen inmiddels redelijk stijf en stram te worden en het tempo kwam er ook niet meer in, maar we kwamen wel steeds dichter bij de finish.

Bij de finish werden we opgewacht door de Zandlopers die ook net over de streep waren en door een enthousiaste organisatie. Die hadden nu hun taken er op zitten en konden beginnen met opruimen, maar ze namen liever eerst even de tijd om met ons te kletsen. Top organisatie! Vanwege de Corona regels mochten we niet douchen en om te voorkomen dat we helemaal onderkoeld zouden raken namen we toch maar snel afscheid om bij de auto lekker droge spullen aan te trekken. Thuis eerst maar eens douchen en een warme chocolademelk, die had ik wel verdiend vond ik.

Het gerucht gaat dat de organisatie er over nadenkt om deze jubileumloop vanaf volgend jaar als reguliere loop op te nemen en misschien zelfs ook een 25 km afstand voor de mensen die liever niet zo ver lopen. Een echte aanrader, ik hoop dat er dan ook een keer sneeuw ligt, dat zou het helemaal af maken. De spierpijn van het glibberen en glijden die ik nu ook al had neem ik dan voor lief.

Andre Bleumink